Jokko - Studio Brussel
dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. 24 maart opende Stubru Club 69 voor de 69ste keer haar deuren en wel voor niemand minder dan Noel Gallagher's High Flying Birds.
Voor degenen die hem niet kennen, Noel Gallagher is de voormalige gitarist en songwriter van de rockband Oasis (ja, die van dat nummer Wonderwall dat nooit meer uit je hoofd geraakt). Maar onlangs bracht deze legende van de Britpop alweer zijn tweede solo-album uit; Chasing Yesterday. Zondag 22 maart stond Noel Gallagher al in een uitverkochte Ancienne Belgique met zijn High Flying Birds en zaterdag 27 juni speelt hij Rock Werchter plat. Maar voor het zover is, trakteert deze grote naam ons op een exlusief optreden in de intieme zaal van Club 69.
Het is een regenachtige dinsdagavond, maar binnen bij Studio Brussel is het warm en hangt er een opgewonden sfeer. Stubru Club 69 doet zijn naam eer aan en biedt ruimte aan slechts twee keer 69 koppels, wat zorgt voor een fijne ambiance. Bovendien waren er geen kaarten te koop voor dit optreden, je kon ze enkel winnen via Studio Brussel. Met als resultaat dat de zaal gevuld is met enkel die hard fans, wat de stemming alleen maar ten goede komt. Maar misschien heeft het feit dat hier gratis bier wordt geschonken (ja, echt) er ook iets mee te maken. Het is een paar minuten voor half negen. Ieder moment kan Noel Gallagher himself het podium voor ons betreden. Plots dempen de lichten en klinkt de toon van een van zijn bekendere nummers: What a life van zijn eerste soloplaat. Het eerst nog wat rumoerige publiek maakt plaats voor een gespannen stilte.
We worden onthaald met een portie Britse humor: “I just found out that Club 69 isn't even a club, it's a fucking radio station.” Maar eigenlijk maakt het niet uit wat hij zegt, de toeschouwers adoreren hem. Het daaropvolgende uur vliegen we mee van het ene rockende nummer naar het andere, waarbij hij – zoals het een echte artiest betaamt – bij ieder lied van gitaar lijkt te veranderen. De bandleden mogen dan al enigszins op leeftijd zijn, het is niet aan ze te merken. Vol overgave vullen ze de ruimte met hun geluid. De perfecte akoestiek maakt het optreden af. De artiesten beëindigen de show met een fijn Oasis-nummer dat door de hele zaal enthousiast wordt meegeblèrd.
Na het optreden pakken de liefhebbers nog een pintje en praten na over deze nu al onvergetelijke avond. Eenmaal in mijn bed beland, hoor ik nog de tonen van die avond nagalmen in mijn hoofd. En natuurlijk, de volgende ochtend: Chasing Yesterday.