de Schotse droom

04/12/2016
🖋: 

Fuck it! Het kan me eigenlijk echt geen zak meer schelen. Kotsbeu ben ik het: cursussen, slaaptekort, studeren, voor mij hoeft het echt niet meer! Wat boeit het mij nu wie de grondlegger van het historisme was of de fucking cronbach’s alpha bedacht? Sinterklaas voor mijn part! Je m'en fou! Kan ik nu stoppen a.u.b.? Ik heb het echt helemaal gehad met die examens: ik word wel gewoon schapenboer in Schotland ofzo, dan leer ik misschien nog iets dat ik later daadwerkelijk kan gebruiken!

Komt het je bekend voor? Wel, je hebt gelijk! Schotland is de ideale omgeving om als examenmoeë student een leven als schapenboer te beginnen!

 

Vooreerst is Schotland het mekka van de schapenverkopen: elk jaar wordt er in het dorpje Kelso één van de grootste rammenverkopen van de hele wereld gehouden! Dit jaar valt die op 8 september en zal je dus nog even geduld moeten hebben. Ik raad je daarom aan om in deze periode in de leer te gaan bij een plaatselijke schapenboer. Zo leer je de kneepjes van het vak al wat en kan je wat kapitaal verwerven voor de aankoop van je allereerste kudde. Want let op: rammen zijn behoorlijk duur. Je betaalt al snel zo’n 685 pond voor een degelijk exemplaar. Een schaap is wel goedkoper, dat heb je al voor een goede 85 euro. Dit alles is natuurlijk een investering waar je lange tijd de vruchten van kan plukken, schapen leven namelijk zo'n vijftien tot twintig jaar.

 

“Dat is allemaal goed en wel,” hoor ik je al zeggen, “maar waar moet ik mijn kudde in godsnaam laten grazen? Er zijn zoveel mogelijkheden: in de bergen, op de lowlands, vanachter in mijn Schotse tuin, … Wat moet ik doen?” Wel, beste aspirant-schapenboer, dat is een uitstekende vraag! Je moet je echter eerst afvragen waarvoor je je kudde gaat houden? Schapen zijn namelijk immens nuttige dieren: je kan de wol gebruiken om kleding van te maken, de melk om te drinken en kaas van te maken en het vlees kan je roosteren op zo’n typische Schotse barbecue. Afhankelijk van waar je je schapen voor zal houden, zal je dus een andere soort moeten kiezen. Maar voor ons doel moeten we ons daar eigenlijk niet veel van aantrekken. Experimenteer maar wat!

 

Pik een plek uit die je het meeste aanspreekt en begin daar je nomadenbestaan als schapenboer: het hele jaar trek je rond over landschappen waar geen mens ooit komt, stil mee grazend met je kudde. Waar zij gras verorberen, verorber jij tijd. Tijd om te denken, tijd om te leven en in essentie tijd om te zijn. Langzaam zet de kudde zich voort en jij volgt gewoon, samen herkauwend. Wat gisteren logisch was, hoeft dat morgen niet te zijn, de waarheden van weleer verbleken bij nadere beschouwing. Je schapen zijn je metgezellen, samen delen jullie dezelfde reis, een reis naar nergens. Eens per jaar worden de randen van de beschaving opgezocht op zoek naar proviand. Maar wanderlust drijft de kudde van mens en dier snel weer naar de velden, op zoek naar niets. Overdag vormt zich een eenheid tussen mens en dier, rede en romantiek, het verstand en de passie. Anderen noemen het bestialiteit, maar voor jou is het de absolute vrijheid. ’s Avonds vullen de Schotse nachten zich met melodieën uit een eenzame doedelzak en de volle geur van schaap aan het spit. Metgezel of niet, eten moet een mens nog steeds. Smakelijk!