gekleurd beeld

editoriaal

15/10/2017

Veto doet een Schampertje, wist je dat al? Het studentenblad van KU Leuven neemt afscheid van zijn wekelijkse krant en kiest – net als onze collega’s aan UGent – voor een tweewekelijks tijdschrift. Veto wil immers diepgaande artikels in de verf zetten en een magazine blijkt hier een beter doek voor. (Wij beamen graag.)

In tijden van snelle, nieuwsgeile mainstreammedia voelt hun beslissing tegendraads. Veto wordt dwars. Hoera! Onze vrienden van de Vlaamse pers reageerden echter met minder gejuich. Zij weten de beslissing van onze Leuvense collega’s aan een gebrek aan redactieleden. Dat doet vermoeden dat een deel van onze Vlaamse collega’s niet voldoende beseft hoeveel geduld goede onderzoeksjournalistiek vraagt.

Wellicht ligt een subtiliteitsverschil aan de basis van dergelijke misinterpretaties. Je kan vertrekken van een kleuridee waarvoor je alle basiskleuren bijeen moet gooien. Makkelijk. Die schreeuwerige kleuren liggen immers schilderklaar in je palet: je hoeft ze maar uit te kiezen. Wist je dat je die klaarliggende kleuren ook mengen kan? Dat vraagt geduld. Durf. Hoeveel onbekende nieuwe tinten kom je tegen? Je schotelt jezelf en de kijker iets nieuws voor.

Het mag duidelijk zijn dat deze tweede vertelmethode meer werk vergt. En in een maatschappij zonder geduld en met klikhonger, voed je met je eerste schilderij onmiddellijk je lezers.

Nuance wordt echter weinig gebracht. De tegen- of gematigde stemmen zullen zich later pas kunnen tentoonstellen. In opiniestukken, rechtzettingen, longreads. Maar niet alle lezers kijken dan nog naar je tentoonstelling. Zij scrolden al verder, hun aandacht op het volgende hot topic. Hun beeld is ondertussen felgekleurd.

Wij houden het liever bij zwart, wit en het hele gamma aan grijstonen daartussenin.