praatjes vullen geen gaatjes

editoriaal

17/02/2017

Vermoeid plof ik in de zetel en zet het nieuws op, maar ik zap al snel weg. Ik heb vanavond geen zin om naar een oranje brulaap met te kleine handen te kijken. Of te luisteren naar de zoveelste politicus die beweert dat zijn loon niet te hoog is, terwijl de gemiddelde Belg slechts een fractie van dat loon verdient. Of nog beter! Hoe mannen, vrouwen en kinderen opgejaagd worden door ongeletterde barbaren die in naam van het geloof de grootste wreedheden aanrichten.

 

Nee, geef mij op deze druilerige avond maar iets hersenloos. Tijd voor Temptation, dus! Ah, een bende bronstige gorilla’s, die beweert hun relatie te willen testen door zich te bezatten op een eiland met krolse tijgerinnen in bikini. Niet dat hun vriendinnen minder hypocriet zijn, de leeuwen op het vrouweneiland lusten wel een sappige gazelle die zich lustig in de val laat lokken. Entertainment van de laagste soort, zo stond in de krant.

 

Toch kan ik niet wegkijken. Ergens knaagt er iets. Door naar het programma te kijken bevestig ik immers het bestaansrecht ervan. De bioscoop dan maar? Alleen heb ik geen zin in de zoveelste sequel of een zoetsappige musical, hoe goed die ook is (p. 32). Een museumbezoek is ook uit den boze, want dan moet ik uit mijn luie zetel komen (p. 4). Nee, vanavond liever mijn beste jazzplaat en een lekker biertje. Duke Elington weet mijn Sentimental Mood altijd perfect in muziek te vertalen. Prachtig, dat smaakt naar meer (p. 14)! Toch kan ik de rust niet vinden. Want ik ben kwaad. Kwaad op de wereld, omdat we in dezelfde val lopen als in 2016. Muren die in 2016 theoretisch waren, worden in 2017 werkelijkheid en dat schijnt niemand iets te kunnen schelen. Kwaad op mezelf, omdat dat me koud laat. Ik verkies te kijken naar degoutant entertainment, terwijl ik even een gedachte had kunnen sparen voor zij die die luxe niet hebben. En maar praatjes verkopen over de staat van de wereld. Ik schaam mij diep voor mijn eigen onverschilligheid. Zoals een wijze gorilla op een Thais eiland ooit zei: “Praatjes vullen geen gaatjes.” Het is tijd voor actie.