SLODDERVAAR

Sloddervaar en ik zaten op een bank 

pluisstil 

in de koude lucht 

waar het allemaal begonnen was 

In de regen tussen ons heerste chaos, kriskras 

Maar net als de druppels 

was Sloddervaar zeker van zijn grond 

Ik wist niet wat te zeggen 

Ik was jong en er viel nog veel te leren 

van de wirwar, die me wel beviel en toch deed beven 

Ik wist niet wat te zeggen of wat te doen 

En door de oncontroleerbare onkunde 

durfde ik jammerlijk genoeg niet te slingeren 

Uiteindelijk liet ik vallen dat ik dankbaar was 

We staken een kaars op in de bodem 

Ik bedankte Sloddervaar omdat ik in al mijn onbestemdheid 

dat nooit zo bij hem ben geweest 

Daarna spreidden onze woorden in elkaar 

tot de tijd dat alles donker viel 

tot we de kaars uitbliezen 

om elkaar nooit volledig te verliezen 

Na we alles hadden gezegd, zaten Sloddervaar en ik op een bank 

pluisstil 

in de koude lucht 

waar het allemaal begonnen was.