Niels Braeckmans (21) is een opkomend artiest, pianoleraar, student aan het conservatorium van Gent en nog veel meer. In maart 2020 lanceerde zijn band, Trapped Ants, zijn eerste EP: Rising Down. De volgende plaat verschijnt hopelijk in de lente van volgend jaar. Er wordt nog niets strikt vastgelegd, want zolang corona onze levens domineert, bestaat er geen zekerheid voor beginnende bands. In dit interview vertelt Niels over zijn muzikale carrière en hoe hij die tijdens deze uitzonderlijke periode verder probeert uit te bouwen.
Kan je kort uitleggen hoe jouw muzikale carrière zich heeft ontwikkeld?
Mijn muzikale carrière is begonnen op de klassieke muziekschool in Grobbendonk en Zoersel. Ik heb daar 10 jaar klassieke pianolessen gevolgd. Na het middelbaar ben ik pop-jazzpiano gaan studeren aan de Jazzstudio, een soort privéconservatorium in Antwerpen. Sinds dit academiejaar studeer ik aan het conservatorium van Gent poppiano.
Wanneer ben je je eigen muziek beginnen maken?
Ik denk dat ik zestien was toen ik voor het eerst iets schreef wat je een song zou kunnen noemen. Dat begon met het op muziek zetten van mijn eigen Nederlandstalige gedichten. Die zijn op termijn geëvolueerd naar Engelstalige nummers. Daarnaast ben ik ook beginnen producen en heb ik andere instrumenten leren bespelen, zoals gitaar en basgitaar. Zo begonnen mijn nummers echte producties te worden. Toch had ik het gevoel dat ik mijn muziek solo niet helemaal kon brengen zoals ik wilde. Daarom besloot ik een band op te richten, maar eigenlijk zijn we momenteel een duo. Ik werk namelijk samen met een drummer, Alexander van Eeckhoutte, die ik via het internet heb leren kennen. Ik kende geen drummers in de buurt en ben dan maar op zoek gegaan via YouTube. Daar heb ik Alexander gevonden die zot genoeg was om ja te zeggen op mijn plannen, hoewel die toen totaal geen toekomstperspectief hadden.
Verloopt die samenwerking dan goed als jullie elkaar op voorhand nog niet kenden?
Verbazingwekkend genoeg voelen wij elkaar eigenlijk perfect aan. Op muzikaal vlak is er echt een klik, daarnaast we hebben ook dezelfde visie over wat we graag willen bereiken en hoe we dat best aanpakken. We maken al onze opnames zelf met ieder ons eigen opnamemateriaal. Zelfs voor corona werkten we dus eigenlijk al vanuit ons eigen kot.
Zelfs voor corona werkten we eigenlijk al vanuit ons eigen kot.
Komen jullie dan wel samen om te oefenen en experimenteren of niet?
Nu ik erover nadenk klinkt het inderdaad wel raar dat we niet samenkomen, maar het klikt echt heel goed op muzikaal vlak. Ik maak meestal een demo die ik naar hem stuur met wat achtergrondinformatie en uitleg over waar ik er drums bij wil. Dan stuurt Alexander drumtracks terug en die zijn altijd zoals ik het in gedachten had of zelfs nog beter. De samenwerking verloopt dus zeer vlot.
Jullie eerste plaat, Rising Down, is uitgekomen in maart tijdens de lockdown. Hoe verliep dat dan? Hebben jullie veel plannen moeten omgooien?
Ja, we waren van plan om op 16 mei een releaseoptreden te doen, maar dat is natuurlijk niet doorgegaan. We hebben dus weinig aan promotie kunnen doen. Toch ben ik wel tevreden met de luistercijfers die de muziek al heeft gehaald. Ondertussen is ze in totaal zesendertigduizend keer gestreamd, dat is al wel mooi voor een groep die nog nooit heeft kunnen optreden.
Als beginnende artiest moet je waarschijnlijk continu momentum opbouwen. Heb je het gevoel dat je door de crisis misschien momentum bent kwijtgeraakt?
Ik denk dat het een geluk bij een ongeluk was dat we daar nog niet te veel mee bezig waren. Het optreden op 16 mei moest de start zijn. Ons eerste momentum moeten we daarom nog beginnen opbouwen, waardoor we het juiste tijdstip kunnen afwachten. Er was gelukkig nog niet veel opgebouwd dat kon worden onderbroken door corona.
Er is een tweede plaat op komst. Weet je al hoe de release daarbij gaat verlopen?
Ik ben momenteel bezig met de opnames van de tweede plaat. Die wordt langer dan Rising Down en gaat ook een andere richting uit. We focussen nu op de stijl waar we als Trapped Ants echt naartoe willen. We zijn beiden grote rockfans en dat hebben we tot nu toe nog niet zo in onze muziek kunnen laten horen. De muziek die al verscheen, is voornamelijk pop, maar daar proberen we van af te stappen. Een releasedatum is er nog niet en die zal afhangen van het verloop van de coronacrisis. We moeten namelijk kunnen samenkomen voor fotoshoots, om videoclips op te nemen en voor andere promotie-evenementen. We willen ook echt het juiste moment afwachten om het momentum op te bouwen waar je daarnet naar verwees. We willen zeker zijn dat alles vlot kan verlopen voor we er weer aan beginnen. De enige zekerheid is dat de release voor de eerste helft van 2021 zal zijn.
Op je 21 al aan je tweede plaat werken is niet niks. Van waar haal je je inspiratie voor al die muziek?
Er zijn een paar manieren waarop ik word geïnspireerd. De belangrijkste bron is alles wat er in mijn leven gebeurt en dan vooral zaken waarmee ik worstel. Muziek schrijven is voor mij bijna therapie. Ik doe het om moeilijke zaken een plaats te kunnen geven en de gevoelens erbij te kunnen uiten. Verder komt er soms ook wel inspiratie uit de natuur of andere muziek die ik hoor, maar mijn eigen problemen zijn toch de belangrijkste bron.
Muziek is de oorzaak van mijn problemen, maar ook de oplossing ervoor.
Wat voor problemen kom je dan tegen?
Een van mijn grootste uitdagingen is de balans tussen werk en ontspanning. Vroeger was muziek een vorm van ontspanning, maar nu is het ook mijn werk geworden. Daardoor kom ik in een vicieuze cirkel terecht waarbij ik muziek maak om me goed te voelen, maar me soms ook slecht voel door de stress die erbij komt kijken nu alles zo serieus is. Muziek is de oorzaak van mijn problemen, maar ook de oplossing ervoor. Die wisselwerking is heel vermoeiend. Ik denk dat ik me daardoor soms wel op het randje van een burn-out bevind.
Is er dan niets anders dan muziek maken wat je graag doet?
Ik sport ook wel graag, maar ik ben bijvoorbeeld gestopt met voetbal om meer muziek te kunnen maken. Momenteel doe ik wel elke ochtend aan fitness. Nu ik erover nadenk, doe ik wel veel dingen graag, maar ben ik eigenlijk een heel sober iemand. Ik haal plezier uit de kleine dingen zoals fietstochtjes en spelen met mijn kleine broertjes. Verder luister ik natuurlijk ook graag naar muziek. Dat is het eerste wat ik doe wanneer ik opsta en het laatste wat ik doe voor ik ga slapen.
Heb je ook een boodschap die je graag zou overbrengen met je muziek of is het puur een manier om je gevoelens te uiten?
Ik ben op dit moment een redelijk naar binnen gekeerde songwriter, maar ik hoop natuurlijk dat mijn muziek anderen het gevoel kan geven dat ze niet alleen zijn. Het zijn thema’s waar zeker nog andere mensen mee worstelen. Ik zing erover omdat dat mijn manier is om zaken te verwerken, maar misschien kunnen anderen uit de muziek wel de moed halen om te praten over hun problemen of er op zijn minst een beetje troost in vinden.
- Login om te reageren