FRANKENSTEIN (2025) – HET MONSTER IN DE MENS

Helaas heeft Del Toro deze thema’s al zo vaak gebruikt dat hij niet echt meer iets nieuws te vertellen heeft. Hij is al lang de meester der menselijke monsterverhalen, maar narratief gezien innoveert hij hier niet echt, waardoor de film ongeïnspireerd lijkt. Dat hoeft echter niet te betekenen dat de film geheel zonder verdienste is. Del Toro mag deze keer dan wel tekortschieten op narratief vlak, goede beelden maken kan hij als de beste. De film kan daarnaast rekenen op een topcast: Oscar Isaac, Jacob Elordi, Mia Goth, Charles Dance, David Bradley en Lars Mikkelsen leveren allemaal uitstekende acteerprestaties. De sets zijn ook impressionant, al komt de digitale ‘Netflixgloed’, waarvan veel streamingdienstfilms last hebben, ze niet ten goede.

Nu, de vraag waar elke vorm van dit verhaal mee moet afrekenen: wie is het echte monster? Victor Frankenstein (Oscar Isaac met een zeer ongeloofwaardig accent) wordt gedreven door uitsluitend negatieve emoties: verdriet om de dood van zijn moeder, een superioriteitsgevoel en jaloezie. Daartegenover staat het monster (Jacob Elordi), the Creature genoemd. Het is een zachtaardig en tragisch personage dat hulpeloos op zoek is naar ouderlijke liefde. Een liefde die het bij zijn maker niet kan vinden. Het gebruikt enkel geweld wanneer het aangevallen wordt en tegenover Victor Frankenstein zelf, nadat vruchteloze conversaties met zijn maker hem geen rust kunnen brengen. Verder ontwikkelt the Creature echte connecties met de blinde patriarch van een familie die hij van veraf helpt (David Bradley) en Frankensteins schoonzus (Mia Goth), wat meer is dan Victor zelf kan zeggen.

Door de drang van Del Toro om Frankensteins hoogmoed en wandaden zo in de verf te zetten en de tragiek en het zachte karakter van het monster zo te benadrukken, is het antwoord op de vraag “wie is het echte monster?” duidelijker en minder genuanceerd dan ooit. Het is emotioneel aangrijpend, maar angstaanjagend of spannend is het nooit.

Dankzij de geweldige en grotendeels echte sets, de overwegend goede acteerprestaties en de rakende empathie die de film voor het monster heeft, is deze nieuwe verfilming het kijken waard, al moet je spanning en nuance elders zoeken.