Wellicht zijn ze de beste nieuwe groep van het land. Eerste single ‘Rex’ stond wekenlang op één in De Afrekening en opvolger ‘Justine’ lijkt dezelfde richting uit te gaan. Hun debuutalbum ‘Enter the Characters’ is volgens de vakpers de Belgische plaat van het jaar. “En dwars kan maar beter even enthousiast zijn.”
Ik reken mezelf tot de snel groeiende fanbase van Customs. Maar zijn jullie zelf eigenlijk fan van jullie plaat?
Kristof Uittebroek (Zang, gitaar) Ja, ik weet niet wat mijn collega’s denken, maar ik ben nog steeds erg enthousiast.
‘Enter the Characters’ is jullie debuutalbum. Klinken jullie zoals jullie gehoopt hadden te klinken?
Uittebroek Wat ik fijn vind aan deze plaat is dat je echt hoort hoe wij samen klinken. Wat een beetje uitzonderlijk is, is dat ik alle nummers al alleen had gemaakt en dus een idee had van wat voor nummers het zouden worden. Uiteindelijk klinken die nummers helemaal anders omdat niet ik, maar wij met vier die nummers geïnterpreteerd en gespeeld hebben. Vervolgens hebben wij alles samen opgenomen en geproducet en nu hoor je echt onze karakters wanneer je het album beluistert.
Kinderen van the eighties
Is jullie sound dan de optelsom van vier keer jullie individuele, muzikale erfenis?
Joan Govaerts (Bass) Ik denk dat onze grootste gemene deler qua muzikale voorkeur wel de jaren tachtig is.
Zijn jullie daar niet te jong voor? Bovendien maakten de vorige groepen waarin jullie speelden helemaal andere muziek.
Govaerts Inderdaad, maar wij zijn onbewust wel met die jaren tachtig opgegroeid. Mijn oudere broer was toen zestien, zodat ik als achtjarige thuis de hele tijd Fad Gadget en New Order hoorde.
Alex Callier van Hooverphonic heeft de eerste single ‘Rex’ geproducet. Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen?
Uittebroek Wel, helemaal bij het vroege begin van de band hadden we één nummer klaar: ‘Rex’. We wilden stilaan uitkijken naar optredens en daarvoor hadden we een demo nodig. Omdat we allemaal al verschillende watertjes hadden doorzwommen, wilden we het deze keer echt goed aanpakken. Geen amateuristische demo’s waar niemand naar luistert. We zouden opnemen in een studio! “Oké,” zei iemand, “maar dan moet je ook een producer hebben.” Daar hadden wij echter geen geld voor. Bovendien wisten we niet wie we daarvoor konden vragen. Op MySpace vonden we dan Alex Callier, die blijkbaar ook muziek maakt die erg verschilt van Hooverphonic. We hebben toen een mailtje gestuurd en vervolgens een mp3’tje. Hij antwoordde erg enthousiast, nodigde ons bij hem thuis uit en zei in het nummer te geloven en dat we het in een goede studio moesten opnemen.
‘The White Album’
Jullie wilden dus professioneel te werk gaan. Dat valt ook op: het album is een weloverwogen product.
Jelle Janse (Gitaar) Ik ben blij dat je dat zegt, want als je de hoes voor het eerst bekijkt, dan ziet het er heel eenvoudig uit. Nochtans hebben wij weken gediscussieerd over het art work.
Govaerts We zijn er eigenlijk in geslaagd om met heel weinig middelen een hoogstaand product af te leveren, zowel qua beelden als qua geluid.
Uittebroek Veel meer dan andere artiesten, die ik apprecieer, zijn wij perfectionisten. Wij zijn niet enkel met de muziek bezig. Het allerbelangrijkste is dat het art work iets zegt over onze muziek.
Govaerts De basiskleur van het album is ook wit, ondanks onze “zwartgallige” muzikale invloeden, want onze muziek is helemaal niet zwartgallig.
Dat valt mij ook op: er zit heel veel energie in de plaat, een soort dadendrang. De teksten roepen vaak op om iets te doen.
Uittebroek Behalve de muziekstijl is ook de ongelooflijke energie een gemene deler, iets dat ons bindt. Onze “zwartgalligheid” haalt je uit je zetel.
In ‘Talk more nonsense’ vernoem je Marinetti. Het nummer roept op om tabula rasa te maken, maar lijkt het idee van een nieuw begin ook onderuit te halen.
Uittebroek Dat nummer is een commentaar op jong zijn. Vele jongeren, pakweg twintig jaar oud, zijn aan het studeren en ik vind dat je dan een bepaalde mentaliteit moet hebben, de ambitie om alles van tafel te vegen. Durven zeggen: “Nu is het aan ons. Wij gaan het helemaal anders doen.” Terwijl ik merk dat de meeste jongeren vandaag alles bij hetzelfde willen houden. Zij lijken schrik te hebben om te veel nonsens te verkopen. Het is een oproep.
Berlin calling
We zitten hier op De Nachten. Vanwege Zwanzig Jahre Mauerfall is het thema Berlijn, alwaar de clip van ‘Justine’ is opgenomen. Op de televisietoren na herken je Berlijn niet. Weer een voorbeeld van die drang naar perfectie?
Janse De regisseur, Joris Rabijns, vond dat de sfeer van het nummer erg paste bij de drive van Berlijn, een stad met heel veel jonge mensen. Die sfeer straal je dan ook uit bij de opnames en dat is eigenlijk de enige reden waarom we daar heen zijn gegaan.
Govaerts Die opnames zijn een goed voorbeeld van de eerder genoemde dadendrang. Op zesendertig uur zijn wij naar Berlijn en terug gereden om die clip te filmen.
Uittebroek Dat is allemaal niet zo simpel, hoor. Wij zijn buiten Customs ook werkende mensen, maar als de regisseur had gezegd dat Barcelona de perfecte locatie was, dan waren wij naar Barcelona gereden.
Customs is in ieder geval gelanceerd. Waar gaat dat eindigen?
Govaerts Wij gaan de plaat nu promoten door veel live te spelen. Begin volgend jaar zouden we graag in het buitenland optreden. Er worden ondertussen ook al veel nieuwe nummers geschreven, dus een tweede plaat zal niet lang op zich laten wachten.
Zijn jullie zenuwachtig voor het optreden vanavond? deSingel is niet bepaald een rock-’n-rolltempel...
Govaerts Het zal wel anders zijn. We spelen namelijk voor een zittend publiek, maar hopelijk kunnen we onze energie zo overbrengen dat de mensen gaan rechtstaan.