Gooi een televisietoestel uit het raam van je hotelkamer, draai de volumeknop naar elf en sluit een pact met de duivel. dwars tracht maandelijks ’s werelds meest befaamde artiesten te strikken voor een dialoog over alles en niets. De kans is groot dat u nog nooit van Radio Moscow gehoord heeft. Waarom zou het ook? De naam doet eerder denken aan een verbannen piratenzender uit de jaren 50, waar verstoorde radiosignalen hun weg banen naar het publiek en het communisme preken. Joseph McCarthy zou het in ieder geval in de gaten gehouden hebben. Is this tomorrow? Het antwoord is zo dubbel als Ockhams scheermes. Er zijn al talloze vergelijkingen gemaakt: The Jimi Hendrix Experience, Cream, The Allman Brothers Band. Groepen die de blues op zijn kop hebben gezet en er hun eigen ding mee gedaan hebben. Zulke bands, daarvan gaan er nu dertien in een dozijn. Maar Radio Moscow is meer dan dat. Parker Griggs, frontman en zelfverklaard multi-instrumentalist, drijft de Moskovische radio naar hogere sferen. Psychedelica door de betonmolen en blues die hemeltoppen scheert, Radio Moscow is alles wat The Black Keys willen zijn. Radio Moscow is, volgens mij, nog niet zo bekend in deze contreien. Wat zijn de reacties wanneer de setlist begint en eindigt?
Parker Griggs Het publiek straalt een compleet andere energie uit. Ze dansen, swingen met hun heupen en gaan helemaal op in de psychedelische sfeer. Soms wanen we ons op een extreem kleine en properdere versie van Woodstock (lacht).
De cocktail die Radio Moscow brengt, ligt zeer dicht bij die van virtuoze gitaarbands uit de jaren 60. Toch geven jullie er een eigen zwier aan. Is het soms niet irritant om al die vergelijkingen te horen?
Griggs Moeilijk. Enerzijds geeft het ons een geweldig gevoel als we worden vergeleken met bands zoals The Jeff Beck Group of The Jimi Hendrix Experience. Anderzijds proberen we echt wel ons eigen ding te doen. We kopiëren niet zomaar. Het is doodnormaal dat er bepaalde dingen zijn in ons œuvre die doen denken aan de psychedelica uit die tijd. Radio Moscow is nu eenmaal een band die deze richting gekozen heeft. Complimenten zijn altijd tof. Bij het lezen van een recensie zien we vaak honderden ander bandnamen voordat onze naam wordt bekendgemaakt. Leuk en niet leuk. Desalniettemin luister ik toch liever naar een goed onderbouwd argument waar gesteld wordt dat we ons eigen ding doen.
Het nieuwe album ‘3 & 3 Quarters’ is een verzameling garagerocknummers opgenomen in 2003. Waarom nu pas op de wereld loslaten?
Griggs Zeer simpel: niemand had toen enige interesse in ons. Vervolgens konden we die nummers niet uitbrengen. We zochten maar niemand zag er iets in. Dus hebben we onze horizonten verbreed en ons geconcentreerd op de muziek die we nu maken.
Het volgende album wordt dus geen garagerockalbum?
Griggs Oh God, neen. Dit album is een leuke herinnering aan hoe we gestart zijn als groep. We willen geen verwarring losmaken bij onze fans. Dit is een tussendoortje. Nu kan men de geschiedenis van de band op muzikaal vlak meer in kaart brengen. We hebben keihard geoefend om te geraken waar we nu zijn.
Doorheen de jaren zijn er ook heel wat personeelswissels doorgevoerd binnen het drietal. Is dit de optimale Radio Moscow? Beter dan ooit?
Griggs Touren met deze kerels (Billy Ellsworth, bas en Paul Marrone, drums, nvdr.) is geweldig. Het zijn begenadigde muzikanten die hun muziekinstrument perfect onder controle hebben. Soms iets teveel onder controle. Paul, onze drummer, slaat zo hard op zijn cimbalen dat er altijd wel stukken afvliegen. Maar bij het opnemen van een nieuw album werk ik toch liefst dat alleen. In de studio heb ik nood aan rust en kalmte.
Vrijen met de blues
Je gaat altijd voor je eigen aanpak. Je speelt alles live in op plaat. Percussie, gitaar, zang, bas; jij bent de meester van het muziekinstrument op dat moment. Af en toe zijn er gastbijdragen. Waarom die totale creatieve controle?
Griggs Bij het eerste album vond ik stomweg niemand die met me wilde spelen. Het is dom toeval geweest dat we Dan ontmoet hebben (Dan Auerbach van The Black Keys, nvdr.). Na een show zag ik hem in het publiek staan en gaf ik hem onze demo. Enkele dagen later moesten we tekenen bij Alive Naturalsound Records. Op het tweede album baste mijn toenmalige vriendin. Nooit een goed idee geweest. Het volgende album zal een verrassing zijn. Ik zou heel graag met Paul en Billy willen werken in de studio. Of ik het mentaal aan kan zien we dan wel. Eerst nieuwe nummers schrijven. Daarna zien we wel wat we gaan doen.
Auerbach speelde op het eerste album slide guitar op het nummer 'Deep Blue Sea'. Was hij niet geïntimideerd door jouw gitaarspel?
Griggs (lacht) Dan speelt geweldig gitaar. The Black Keys spelen voor uitverkochte zalen. Hij zal toch wel iets juist doen. Zijn vrouw heeft wel ooit tegen me gezegd dat ik veel beter gitaar kan spelen dan hij. Ik heb maar geen repliek gegeven op dat statement. We gaan onze sound zeker niet veranderen om meer volk te lokken naar onze concerten. Dat hebben The Black Keys doorheen de jaren wel gedaan. Ik vind de eerste albums van The Black Keys sterker dan hun laatste drie. Ze vochten tegen de blues en ze gingen er mee naar bed. Dat doen wij constant.
In verscheidene andere interviews vertelde je dat de groepsnaam afgeleid is van het nummer ‘Go Go Radio Moscow’ door Nikita the K, een compilatienummer uit de jaren 60 met een Russische DJ die allerlei onzin uitkraamt. Hebben jullie communistische sympathieën?
Griggs Neen (lacht). Heb je al naar dat nummer geluisterd? Het is pure chaos. Van soul naar karaoke naar rock naar slechte levensliederen. Daarenboven heb je die freaky commentator wiens blijdschap steeds hysterischer wordt. I dig that.