"What the fuck is poon?"

Een zot kookboekske voor zotte studenten
04/10/2005
🖋: 

De dag van vandaag mogen de onhandige harry’s onder ons niet meer klagen. Voor elke handicap wat wils: ‘Computers voor Dummies’, ‘Vissen voor Dummies’, ‘Tuinieren voor Dummies’, ‘Seks voor Dummies’, ... De inmiddels beroemde reeks ‘Dummies’-boeken beslaat een enorm groot aantal onderwerpen. Wat echter níet in de reeks te vinden is, is een kookboek dat garandeert lekker te kunnen kokkerellen voor minder dan anderhalve euro. Lydia Tuijnman belooft dit wél te kunnen in haar nieuwe boek ‘Lekker koken onder 1,50 euro’. De redactie heeft speciaal voor de Antwerpse student de gewaagde bewering van deze mevrouw Tuijnman aan de tand gevoeld.

Hoe kijk je of een dergelijk boek de waarheid spreekt? Uitproberen natuurlijk. Vol goede moed zoeken uw reporters een lekker gerechtje uit. Daarbij is al snel duidelijk geworden dat dat niet echt vanzelfsprekend is. Ons tante Lydia tracht namelijk originele gerechtjes met ludieke namen te presenteren, maar titels als “Koolvis zwemt in prei”, “Pannenkoek met savooienkool”, “Truckersbonen van Henk” of “Mannenbonen van Rob” spreken meer tot de verbeelding dan wat anders. Wat ze ons zouden moeten doen, watertanden, doen ze dus niet. Veel speciale gerechten zijn er ook niet echt in te vinden. Wel komt de stevige boerenkeuken aan bod: veel kool, veel prei, veel aardappelen en soep. Ook worden er een heel aantal pasta’s in vertegenwoordigd. Voor de beginnende, onervaren kotstudent valt er dus zeker wat te vinden tussen de veelal walgelijk klinkende gerechten.

 

 

Verder doet het boekje – dat er overigens wel vrij leuk uitziet – nogal Hollands aan, wat misschien voor verwarring kan zorgen: gerechten als “Wiebrigs overheerlijke tofubollen” roept eerder spontaan een “Who the fuck is Wiebrig?” op dan “What the fuck zijn tofubollen?” en “Taugé met ketjapgehakt van Greet” doet ons vermoeden dat Lydia in haar zot kookboek een ode brengt aan al haar familieleden. Sommige dingen zijn ons ook echt onbekend, zoals ‘gegrilde poon’ (“What the fuck is poon?”) en ‘rösti” (Tösti ken ik, rösti niet). Gelukkig vinden we vanachter in het boek een overzicht met verschillende vissen – een heuse viskalender – en ook een uitgebreid overzicht waarin de meeste groenten per maand gerangschikt worden. Dat is de kracht van het boekje: het houdt rekening met de seizoensgebondenheid van groenten en fruit, wat niet enkel uw portemonnee maar ook het milieu ten goede komt. Verder biedt het boek nog enkele slimme besparingstips, waarvan sommige echter prehistorisch aandoen (voor meer informatie over het isoleren van je maaltijd in een hooikist, zie pagina 14).

 

De hamvraag van ons onderzoek is natuurlijk: maakt het boek zijn pretenties waar? Kan je echt ‘lekker’ koken voor minder dan anderhalve euro? Meestal heeft Lydia gelijk: veel van haar gerechtjes zijn inderdaad te bereiden voor een ‘prikkie’, maar het dient gezegd te worden dat het hier telkens gaat over minimale porties. Een halve bloemkool kan je bijvoorbeeld niet kopen, noch twee eetlepels olijfolie. Je moet bepaalde basisingrediënten – zoals olijfolie, kruiden, knoflook, uien, bloem, ... – reeds in huis hebben om de kosten te kunnen drukken. Gewoon bewust winkelen zal dus waarschijnlijk even goedkoop – of duur – uitkomen als winkelen met Lydia Tuijnman. Dan toch liever zonder haar, en je eigen creatieve kookkunsten aan het werk laten gaan, me dunkt.