de fundamenten van het kaartenhuis

editoriaal
01/03/2015
🖋: 

Griekenland blijkt nog steeds een speelkaart te zijn die het hele huis kan laten wankelen. Binnen Universiteit Antwerpen kunnen we ook zwakkere schakels evalueren. De inkanteling van de hogeschoolopleidingen is op microniveau ergens te vergelijken met het de Unie en ook hier blijkt niet iedereen aan de norm te kunnen voldoen. Zo hebben we de Faculteit Ontwerpwetenschappen op Campus Mutsaard.

Uiteraard was ook ik de afgelopen dagen zoet met het bingewatchen van het derde seizoen van House of Cards. De week ervoor zat ik nog op de achterbank met de Frank Underwood van de Europes Unie, Herman van Rompuy.* Na 5 jaar voorzitterschap van de Raad interviewden we hem over de ontwikkelingen van en in de EU: “We zijn er te weinig in geslaagd van de EU een thuis te maken.” Die andere Herman in deze editie, Van Veen, is het trouwens vanuit eigen engagement helemaal met de oud voorzitter eens: “Europa is een noodzaak, geen luxe.” **

 

Bij de ingekantelde opleidingen lijkt een aantal vakken weinig serieus en een aantal cursussen stamt uit de tijd dat de meeste studenten nog niet geboren waren. Daardoor kunnen die vakken op weinig engagement van de professoren en interesse van de studenten rekenen. Om over de faciliteiten en gebouwen nog maar te zwijgen. Toegegeven, na slechts anderhalf jaar mag er nog wat tijd gegund worden om de kinderziektes van de inkanteling te behandelen. Vicedecaan van Ontwerpwetenschappen Sigrid Pauwels stond ons open over de problemen te woord.

 

Om verschillende partijen te besturen moet er een beroep gedaan worden op de solidariteit en het engagement van de deelnemende partijen, dat geldt zeker in de politiek. Uiteraard allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Voor studenten is deze positie bijvoorbeeld te ervaren in Model United Nations. Een project waarin een vergadering van de Verenigde Naties wordt gesimuleerd en iedere deelnemer (de belangen van) een land vertegenwoordigt. ***

 

Niet dat de studenten zelf uitblinken van engagement trouwens. Juist in tijden dat we onszelf meer zouden moeten profileren om gezien te worden, zijn we weinig bereid om iets te investeren in een lange termijndoel. Het is al snel te veel gevraagd. Als je ergens problemen ziet, investeer er dan in, zodat het ook daadwerkelijk mogelijk wordt. Ik ben benieuwd wat voor soort politici onze generatie zal voortbrengen. ****
 

* Leest vanaf pagina 4
** Blader door naar pagina 30
*** Zie pagina 16
**** Meer vanaf pagina 32