Overdag is het een pittoresk pleintje waar ijverige vlijt wordt beloond met smoskes en een terras in de zon, maar 's nachts verandert het in een waar schouwspel vol luidruchtige lintendragers, houdt de politie er speelkwartier en riekt het er naar urine, kots en kebab. De Antwerpse student weet de Ossenmarkt zelfs in zijn meest laveloze toestand nog te vinden, maar hoe goed kent hij zijn kroegen? dwars ging op de bier bij uitbaters Tim (Barracuda), Ravi (Bar 91) en Kristof (Kassa 4).
Barracuda
Tim De Barracuda is niet zozeer een studentencafé, maar een café in de studentenbuurt. Uiteraard komen er veel studenten over de vloer, maar ook werkende mensen. Ik denk dat ongeveer 20 procent van mijn clientѐle niet-student is. We trekken heel bewust een breed publiek aan met aperitiefjes, vrijdagmiddagborrels en onze muziekkeuze. Tijdens de examens en vakanties zijn de studenten gevlogen en moet ik wel mijn huur blijven betalen. De Barracuda wil een gevoel van thuiskomen en gezelligheid uitstralen, maar ook een degelijke pint kunnen aanbieden: het personeel is net op horecatraining geweest om te leren tappen.
Mijn toenmalige vennoot en ik hebben de Barracuda 7 jaar geleden overgenomen om er een koffiehuisje van te maken, maar die trend is inmiddels wel overgewaaid. Waar de naam vandaan komt, weet ik niet – die was er al een jaar of 4 – maar de naamsbekendheid is natuurlijk erg belangrijk. Omdat zo’n bloeddorstige snoek op zichzelf niet erg aantrekkelijk is, hebben we als logo gekozen voor een breedlachende barracuda die uit een koffietas komt gegleden.
Het vreemdste wat hier is gebeurd? Een jaar of 6 geleden hebben we wel iets grappigs meegemaakt. Het café had toen nog een systeemplafond waaruit een stuk miste. Precies door dat gat kwam een muis naar beneden vallen, op een tafel tussen twee kerels in. Laten we het er maar op houden dat ik blij was dat het twee kerels waren, die gortdroog aan de bar kwamen melden ‘dat ik misschien met muizen zat’. Gelukkig komt de ongediertebestrijding nu regelmatig langs en is het plafond intussen vervangen.
Wat mensen hier niet moeten doen is met de hele studentenclub liedjes komen zingen, of met een heel zigeunerorkest voor de deur komen spelen. Wat ze wel moeten doen is een van de shotjes proberen die wij iedere week in the picture zetten, zoals het Orgasme of Blue Balls on Fire. Ik heb ook juist besloten om Tongerlo blond op de tap te zetten, dat daarna werd uitgeroepen tot beste bier ter wereld. Puur toeval, dikke chance.
Bar 91
Ravi Bar 91 heeft geen doelpubliek: iedereen is welkom. Toen ik hier als Nederlander aankwam, viel het me op dat mensen in de kroeg vaak op een eilandje zitten en niet met elkaar in contact komen. Dat vind ik geen café-mentaliteit. Mensen mogen hier sociaal zijn en nieuwe mensen leren kennen. Er komen hier dertigers, maar natuurlijk ook veel studenten. Wat me opvalt is dat er nu vooral veel vrouwen op afkomen. Waarom? Ik bied goede koffie en internet aan, zodat mensen hier rustig een laptopje kunnen pakken en hun ding doen. De bakstenen muren zijn ontbloot en ik heb de bar en de tafels uit steigerhout gemaakt om het café een warmere look te geven, want het leek hier eerst echt een grauwe kantine.
Mijn familie heeft al cafés en restaurants in Den Haag, waarmee onze naam daar bekend is. Met Bar 91 (voorheen Café Rozé) moet ik helemaal from scratch beginnen. Ik wilde ondernemer worden, maar omdat ik jong ben heb ik niet het geld om het hele café ineens in te richten: ik doe er nu elke maand iets aan. Op de muren die nu wit zijn komt een graffitikunstenaar nog een piece zetten, en in januari zal er ook een nieuwe deur met een naambord komen. Mijn terrasvergunning is aangevraagd en de kelder, die groter is dan het praatcafé erboven, wordt opgeknapt en gaat rond maart open. Daar wil ik vooral lokaal talent en studenten een podium geven om hun muziek te spelen.
Ik heb mijn geboortejaar voor de naam gebruikt, omdat het iets neutraals moest zijn. Ik kom hier net kijken als jong pikkie tussen de oude rotten op de Ossenmarkt. Ik dacht: ik doe het als Nederlander wel even beter dan die Belgen (lacht). Maar ze gunnen het me wel hoor. Het vreemdste dat ik tot nu toe heb meegemaakt is dat er iemand naar binnen sloop terwijl ik het terras stond af te vegen, die vervolgens op het toilet in slaap viel. Ruim twee uur later werd ik gebeld door een vriend van ‘m, of ik hem er even uit kon laten.
Wat mensen hier niet moeten doen is mijn nieuwe interieur gaan slopen of meepakken en zat rondspringen. Je mag lachen en schreeuwen wat je wilt, maar de krukken blijven op de grond en je voeten ook. Als ik de feestzaal in de kelder eenmaal afheb, mag je daar alles afbreken. Wat je zeker wel eens moet doen is de cocktail Hugo proberen, die mij door een vriend is aangesmeerd, of een Jupiler van de tap komen drinken.
Kassa 4
Kristof De Kassa is een niet-studentikoos studentencafé. De muziek is alternatiever, en in het weekend is het hier ook wat volkser. De Kassa is een bekende naam in Antwerpen, mede te danken aan Tom Barman (dEUS), die hier nogal eens BV’s binnenbracht, en de goede ligging op de Ossenmarkt die we hebben. Mensen spreken hier ook vaak af om ergens anders heen te gaan, omdat het café bijna altijd open is – niet zoals dat veredelde clubhuis dat Den Buvee heet. De naam bestaat daarnaast al meer dan twintig jaar.
Waar die naam vandaan komt? Geen idee. De vorige eigenaar twijfelde tussen Spoor 8 en Kassa 4. Waarschijnlijk is die kassa gewoon eens omgeroepen toen hij in de supermarkt stond, net zoals de vorige uitbater van de Barracuda die vis vast eens in een of ander Aziatisch land gegeten zal hebben (Tim en Kristof begonnen daar als vennoten, nvdr.). Later kwam ‘Droge voeding, kassa 4’ op tv, een meevaller voor ons, maar wij waren eerst. De grap is ook dat we hier niet eens een echte kassa hebben.
Het vreemdste wat ik heb meegemaakt is dat Róisín Murphy van Moloko hier eens op de tafels stond te dansen en er vanaf viel, recht in de armen van Joeri van Den Buvee die ze kuste – terwijl hij toch echt homo is. Wat ik ook vreemd vind is dat mensen het presteren om in de voormiddag in het pissein te kakken.
Met een lint mag je hier van mij gerust binnenkomen, al hebben sommige personeelsleden er geloof ik wel een probleem mee. We hebben geen clubs zoals de Salamander en de Vettige Swa vroeger, omdat die clubs het café bepalen. Ik ga geen gratis vaten weggeven. Mensen komen enkel daarop af, jagen de vaste klanten weg en vertrekken weer zodra het vat leeg is. De Kassa, Barracuda en Den Buvee klitten wat dat betreft wat meer samen.
Er kan hier veel, maar wat je niet moet doen is als onbekende in de ochtend al dronken aankomen. Daar heb ik geen goesting in. Wat je wel moet doen is eens een van de biertjes proberen die geen ander café heeft, zoals de Egotripel of Hommelbier. Op 1 januari is de Kassa wel gesloten, maar dan is Café ZeeZicht de place to be.
In deel II: Den Buvee, De Prof en de Salamander.