wilfen

het laatste woord

04/12/2022

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie wilfen we het internet over.

Vrijdag 17:36 – twee dagen voor de deadline. De missie is simpel: schrijf een laatste woord voor de komende dwars. Alles is inmiddels in gereedheid gebracht: het bureau is grondig gereinigd, de kan thee is warm en binnen handbereik, de verwarming aan en de gsm ver in een hoek van het kot opgeborgen. Met het openen van het tekstverwerkingsprogramma gaat het denkbeeldige startschot af en wordt het eerste ratelende toetsenbordsalvo gelost. De eerste alinea staat in een mum van tijd al zo goed als volledig op het digitale papier; fluitje van een cent dus! Nog een uurtje en we zijn er weer van af.

Zaterdag 11:30 – één dag voor de deadline. Met enige vertraging is het bed eindelijk verlaten. Na gisteravond de eerste alinea geschreven te hebben, begon het verzamelen van inlichtingen. Wilfen, acroniem voor what was I looking for(-en), werd als woord geïntroduceerd toen de meeste mensen het internet nog bereikten via hun vaste computer en slechts een jaar nadat Internet Explorer de functie ‘tabbladen’ introduceerde. Die uitvinding maakte het wilfen, het fenomeen waarbij een internetbezoeker in zijn zoektocht zo ver doorslaat dat die niet meer weet waar die naar op zoek was, een stuk gemakkelijker. Wist u trouwens dat ‘s hedendaags nog maar 0.33% van de wereldwijde websurfers nog Internet Explorer gebruikt? De rest van de schrijfavond verliep rustig en werd besteed aan diepgravend Wikipedia- en YouTubeonderzoek naar internetbrowsers in de late jaren ‘00. Het tekenaantal van het te schrijven artikel bleef rond 02:55 steken op een schamele 177 woorden alvorens de nachtklok werd ingeluid. Vandaag zal de missie hervat en volbracht worden.

Zondag 13.00 – vijf uur voor de deadline. Enige zweetdruppels beginnen zich te vormen op het voorhoofd van de redacteur, bij wie de verhouding tussen geschreven woorden en gepasseerde uren langzaamaan enige angst inboezemt. Het vakkundig weggewilfte voorbije etmaal is geheel besteed aan kennisvergaring over de Woord van het Jaarverkiezing van 2007, waarbij ‘wilfen’ het ternauwernood moest afleggen tegen ‘bokitoproof’. Informatie over alle winnaars én genomineerden van diezelfde verkiezing in de daaropvolgende jaren is ook gretig opgezocht, inclusief etymologische kenmerken, situering van de woorden in de tijd en hedendaagse frequentie van elk woord in de gedrukte pers. 43 uur en 24 minuten na het startoffensief blijft het artikel nog altijd onafgewerkt.

Maandag 4:17 – tien uur en zeventien minuten na de deadline. De situatie is inmiddels kritiek te noemen. Bombardementen met boze berichtjes uit de hoofdredactie komen met enige regelmaat binnen. De schrijver van dienst laat deze vooralsnog onbeantwoord; hij is te druk met diepgravend onderzoek over de invloed van de vuvuzela op het wedstrijdritme van Polen tijdens het wereldkampioenschap van 2010.