In de laatste aflevering van Met Man en Macht schreeuwt het personage van Sara de Roo: “zeventien jaar heeft mijn vader alles gegeven voor de gemeente, en slechts één fout heeft hij gemaakt!” Dat die ene fout dan wel handen met geld heeft gekost en een polyvalente zaal vol gebreken heeft opgeleverd, veegt ze onder de mat.

Met het begin van de lente breekt een mini-relletje los rond fraude in academisch onderzoek. Onze eigen Patrick Loobuyck, welbekend van het vak Levensbeschouwing, geeft in een opiniestuk de schuld aan de marktlogica, die de onafhankelijkheid van het onderzoek in gevaar brengt. Bijna tezelfdertijd neemt Rik Torfs ontslag als senator voor CD&V om zich toe te leggen op de rectorverkiezingen in Leuven. In een interview op Reyers Laat bejubelt hij het universitaire bestaan, omdat juist daar onafhankelijke geesten zich in alle vrijheid kunnen toeleggen op hun onderzoek naar keuze. Beide gebeurtenissen krijgen heel wat persaandacht. Diezelfde week verschijnt op de Facebookpagina van Universiteit Antwerpen een bericht: de Raad van Bestuur coöpteert drie nieuwe leden, allen vrouwen, één daarvan Liesbeth Homans. Persaandacht: nihil.

Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlands student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Dit keer laten we student architectuur Tsarfati Ido uit Tel Aviv aan het woord, die ons vertelt hoe het is om in Israël te studeren.

Dagen Zonder Vlees gaat zijn laatste week in, al duurt de strijd tussen vegetarisme en vleeseters eeuwig voort. dwars koos twee redactieleden uit om de uitdaging aan te gaan, in verkorte vorm. Zij, bijna-veganiste, bokst een week lang tegen de vleesberg op. Hij stort zich een week op vegetarisch voedsel. Voor velen een gewoonte, voor iemand die al acht jaar het vleesleven schroomt, is dat een opdracht. Ook de vleeseter vecht tegen de vooroordelen, de rare namen en de tofoe. Een week vol schuldgevoelens, moeite met verteren, buikloop en flatulentie.