Welkom aan de universiteit! Hier leer je raketten en robots bouwen, ontcijfer je geheime boodschappen en ben je baas van Europa voor een dag. Klinkt als een doorsnee dag aan de universiteit, niet? Wel, voor de deelnemers van de Kinderuniversiteit was dit de realiteit. In tegenstelling tot de rest van het academiejaar waren de gangen van de universiteit op zondag 17 maart niet gevuld met studenten, maar met kinderen van acht tot en met veertien jaar.
De academische wereld wordt vaak verweten in een ivoren toren te leven. Professoren en academisch personeel zouden te ver van de maatschappij staan en zeker de afstand tussen de academische wereld en kinderen zou bijna onoverbrugbaar zijn. In 2002 besloot de Duitse universiteit van Tübingen het tegendeel te bewijzen. Ze organiseerde een namiddag op de universiteit waar kinderen naar hartenlust vragen konden stellen: de eerste kinderuniversiteit was geboren.
Zeventien jaar later is het nog steeds een enorm succes en duiken overal kinderuniversiteiten op: in Rome, Wenen, Leuven… en dus ook in Antwerpen. Dit jaar konden kinderen hier al voor de veertiende keer een hele dag gratis op de Universiteit Antwerpen terecht om kennis op te doen over de verschillende onderzoeksdomeinen. Al deze domeinen waren goed vertegenwoordigd. Zo waren er workshops waarin de natuurwetenschappen centraal stonden, maar ook activiteiten die heel sterk teruggrepen naar kennis van de taal- en humane wetenschappen. Mensen, dieren, planten, heden en verleden... de universiteit vond een goede mix van al deze elementen en bracht ze samen in een programma met doorlopende activiteiten en korte workshops.
Aan de doorlopende activiteiten konden alle kinderen zonder inschrijven deelnemen. Ze ontdekten er bijvoorbeeld de wondere wereld van microben, leerden om onzichtbare inkt zichtbaar te maken, hoe je zelf handzeep kan maken of hoe Antwerpen er zo’n 400 jaar geleden uitzag. Waren de colleges altijd maar zo interessant! Daarnaast waren er ook nog korte workshops waarvoor kinderen moesten inschrijven en waarin ze echt de handen uit de mouwen konden steken. Ze leerden er boekbinden, bewonderden een nevelkamer, aten algenconfituur en sprinkhaanbilletjes…In tegenstelling tot de ons allen bekende colleges, kregen kinderen de kennis niet zomaar aangereikt. Interactieve lessen in aula’s stonden naast standjes waar kinderen volledig zelfstandig de wetenschappelijke wereld konden ontdekken.
Hoewel dit allemaal geen activiteiten zijn die op een doorsnee dag aan de universiteit plaatsvinden, stapt de universiteit hiermee toch een beetje uit de ivoren toren. In haar opdrachtverklaring geeft de universiteit aan te streven naar het verspreiden van wetenschappelijke kennis door onderzoek, onderwijs en dienstverlening aan te bieden en zo op een positieve manier bij te dragen aan de samenleving. Zowel onderzoek, onderwijs als dienstverlening kwamen tijdens de Kinderuniversiteit sterk naar voren. De kinderen maakten dan misschien geen doorsnee dag uit het studentenleven mee, ze konden wel kennis vergaren door te experimenteren en interactieve colleges te volgen waarin kritisch vragen stellen enorm werd aangemoedigd.
Kennis vergaren is duidelijk zeer populair. Meer dan 1500 kinderen namen deel aan de workshops en genoten van de shows die gegeven werden door wetenschappers uit alle hoeken van de universiteit. Het grote succes van de kinderuniversiteit bewijst dat een ivoren toren ook een kinderspeelplaats kan zijn. De afstand tussen de academische wereld en de maatschappij lijkt misschien nog te groot voor de meeste mensen, maar kindervoetjes konden hem voor één dag overbruggen.
- Login om te reageren