Ben je al aan het knikken, dan is het volgende misschien ook iets voor jou: Stereo 03 organiseert namelijk Stereo 03 Kaffee in samenwerking met het Antwerps jongerencentrum Kavka. Wil je nieuwe, opkomende en lokale bands of artiesten ontdekken, wil je de eerste zijn om bij je vrienden op te scheppen over je verruimde muziekkennis of kom je graag af om te ontspannen en nieuwe mensen te leren kennen? Weet je echter niet goed hoe, wat en waar, dan is de Oudaan 14 het juiste adres. In het cafégedeelte van Kavka vinden, met uitzondering van het eerste Kaffee, alle optredens elke eerste dinsdag van de maand plaats. De locatie is met reden klein om de optredens zo intiem mogelijk te houden; een beetje in de trend van Studio Brussel's Club 69.

Het Kaffee is zeker en vast niet toe aan zijn eerste editie en het concept is nog steeds hetzelfde gebleven. Twee jonge talentvolle bands uit Antwerpen en omstreken krijgen iedere maand het podium om hun klanken te luister te brengen, het publiek voor zich te winnen en hun fanbase uit te bouwen. Stereo 03 Kaffee is wel degelijk op zoek naar lokaal Antwerps talent, maar als er een band uit omstreken of iets verder ook de moeite is, schrikken ze er niet voor weg deze tevens naar de koekenstad te halen.

Eerder stond Silly Bird, een indierock band uit Kapellen met dromerige klanken en geen slecht gevoel voor ritme op het podium. 2013 was duidelijk hét jaar voor de band; ze speelden de finale van de Rock Rally Kamp Noord en werden geselecteerd voor Frappantpop. Check zeker eens hun nummers The Fall Of Autumn en Sound Of Sirens.

Wie nog niet genoeg wegdroomde bij Silly Bird, zal dat zeker doen bij Felix Pallas, nog zo’n groep die vorig jaar het Kavka-podium vereerde met hun présence. Zelf omschrijven ze hun klank als een frisse bries en hun nummers als duister en zoet met veel gevoel en een vleugje magie, wat zeker waar is. Ze werden onlangs ontdekt in het Verenigd Koninkrijk en kregen de kans om daar op tour te gaan. Thirteen is de naam van hun debuutalbum dat een zweverige sfeer door je kamer of kot zal laten klinken.

Met een juryprijs voor beste band tijdens Frappantpop en een optreden op Puntpop wist The Portrait al menig oor te overtuigen. Stereo 03 Kaffee wist hen ook te strikken met opzwepende synthrock en een poppy sound als gevolg. Vocaal zeer sterk op elkaar afgestemd en ook instrumentaal getalenteerd laten deze vier gasten wat van zich horen. En ze mogen zeker gehoord worden!

Girl brengt dan weer een stevigere sound die zeker ook niet mag ontbreken in het Kaffee. Anders dan de naam doet vermoeden, bestaat deze band niet uit vier onschuldige meisjes, wel uit vier ruige vrouwenversierders. Pas op voor Mike ‘Sexytime’ Rodriguez op de bas; je bent gewaarschuwd. Met hun sound van rock, soul en funk die doet denken aan Lenny Kravitz brengen ze rock in da house en zetten ze de boel graag op stelten.

Dit is maar een greep uit het aanbod van wat er al allemaal gratis te beleven viel in Stereo 03 Kaffee en er is nog zo veel te ontdekken. Het eerste Kaffee van het academiejaar 2014-2015 vindt plaats op dinsdag 14 oktober met aanvang om 20 uur. Onder het motto 'The summer ain't over until we say it's over' wordt er nog een vervolg aan de zomer gebreid met een zwoele eerste editie van het Kaffee.

De aftrap wordt gegeven door Solid Spaces, een vijftal uit Antwerpen. Met een aangename mix van funk, reggae, soul en een tikje rock is hokjes denken niet aan hen besteed en brengen ze zo hun eigen unieke stijl. Nadat ze al in vele bars en cafés in het stad voor de gezellige sfeer hebben gezorgd, verlaten ze nog eens graag hun repetitiekot nabij het Rivierenhof om live voor ons te jammen. Schudt die heupen maar al los en bereid je voor om te grooven.

Een Peruaan, een Chileen en vier Belgen zitten op café… Het klinkt als een grap, maar het is de start van Quantum Café, de band die na Solid Spaces hun molotovcocktail van ska en latin op je mag afvuren. Verwacht je aan smooth jazz die ongeremd overgaat in swingende salsa met ongetwijfeld Bob Marley als grote invloed. Wanneer de temperatuur stijgt, waan je je zo op de zwoele stranden van Zuid-Amerika, dus haal je beste dirty dancing moves maar al boven. Geïntrigeerd? Ze stellen graag hun nieuwe plaat El Regreso del Principe aan je voor.

Eerste afspraak dinsdag 14 oktober om 20.00 uur in het café van Kavka om je zomer te verlengen en je muziekkennis te verruimen. Kom gerust eens af om te swingen, rocken en te grooven.

van Kansas City naar Antwerpen

Neem bijvoorbeeld Sarah Kuny (20), die haar woonplaats in Kansas City verliet om tien maanden in Antwerpen te komen studeren. Hier zal ze haar studie Politieke Wetenschappen voortzetten, waardoor ze niet alleen méér zal leren over de Europese Unie dan haar gemiddelde landgenoot, maar zich ook zal onderdompelen in de Europese – en vooral Belgische – cultuur. Mede dankzij haar Vlaamse vriendin Eline, die vorig jaar samen met haar het laatste jaar van de high school volgde, leerde Sarah wat meer over België en Antwerpen. “Veel Amerikanen weten niet eens wat België is. Ik ben al eens in Europa geweest, maar wilde er graag voor een langere tijd heen. Antwerpen bleek een optie, dus ben ik daar meteen voor gegaan.”

Hoewel Sarah tijdens haar eerste weken niet meteen een culture shock heeft ervaren – “België en de Verenigde Staten zijn natuurlijk beide westerse landen” – werd ze toch menigmaal verrast. Het eerste wat haar opviel was de architectuur, die veel historischer aanvoelt dan ze gewend is. “Het is net alsof ieder gebouw en ieder plein een verhaal te vertellen heeft. Dat is een behoorlijk contrast”, vertelt ze enthousiast. Ook was ze verrast dat Europeanen veel aardiger bleken dan ze verwacht had. “In de Verenigde Staten wordt vaak gezegd dat Europeanen een beetje onbeleefd en gesloten zijn. Dat klopt wat mij betreft helemaal niet. Al vanaf de eerste dag zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam. Dat maakte bijvoorbeeld de verhuizing naar mijn nieuwe kot een stuk gemakkelijker.”

Toch zijn er ook dingen waar Sarah aan zal moeten wennen. Zo zijn de winkels kleiner en minder lang open, is de studiedruk hoger dan in de Verenigde Staten, willen banken voor Amerikanen niet zomaar een rekening openen vanwege verschil in belastingregels en is ze niet meer afhankelijk van haar ouders. Maar ook het maken van Belgische vrienden wordt een nieuwe uitdaging. Tijdens haar lessen Nederlands maakte ze al een aantal vrienden, al zijn dat allemaal Erasmusstudenten. Ze hoopt, naast Eline, nog meer Belgische vrienden te kunnen maken zodra het academiejaar van start gaat.

de vergeten groep

Als we denken aan buitenlandse studenten, denken we vooral aan zij die relatief jong zijn, maximaal een volledig academisch jaar blijven en bovendien veel feesten. Maar er is ook nog een andere groep die vaak over het hoofd wordt gezien: PhD-studenten. Ook zij komen uit alle uithoeken van de wereld, al is het verschil dat ze vaak ouder zijn, langer blijven en geen colleges volgen, waardoor het leggen van sociale contacten nog moeilijker is.

De Zuid-Afrikaanse Chernelle Lambert (27) is zo’n studente. Ze is naar Antwerpen gekomen met behulp van de EUROSA+ beurs, een onderdeel van het Erasmus Mundus-programma. Via Stellenbosch University werkt ze nu voor maar liefst 34 maanden in Antwerpen aan haar PhD in Film Studies and Visual Culture. “Ik wilde graag naar Europa omdat ik al veel van Afrika kende. Het feit dat Antwerpen een echte studentenstad is, speelde ook een rol bij mijn beslissing.”

Chernelle merkte net als Sarah verschillen met haar thuisland, al zijn ze wat groter omdat Zuid-Afrika minder westers is. Zo is het openbaar vervoer efficiënt en veilig en speelt religie een veel kleinere rol in België. Ook valt het haar op dat er veel meer internationale koppels zijn, iets wat in Zuid-Afrika bijna niet voorkomt. Verder heeft ze het gevoel dat studenten in België wat behoudener zijn en niet zo snel een discussie aangaan met een docent.

Een normale dag ziet er voor haar heel anders uit dan voor Sarah: ze begint steeds om 8.30 uur, checkt e-mails, leest artikels en werkt aan haar administratie. Ze woont geen colleges bij waardoor contact leggen met andere studenten moeilijker is. “Juist omdat ik in Zuid-Afrika nooit veel betrokken was bij studentenactiviteiten, wil ik dat hier veranderen”, vertelt Chernelle. “Antwerpen wordt mijn thuis voor drie jaar. Die tijd wil ik goed gebruiken om meer Belgen te leren kennen en écht deel uit te maken van culturele en sociale groepen. Het moet wat verder gaan dan alleen feesten, ik moet hier een nieuw leven zien te creëren.” Ze werkt voornamelijk samen met buitenlandse collega’s, die volgens haar allemaal een nauwere band willen scheppen met de natives. “We zien ze iedere dag, werken met ze samen en wonen in hetzelfde land. Daarom is een goede verstandhouding tussen buitenlandse studenten en Belgen zo belangrijk.”

van Novi Sad naar Sinjorenstad

Voor de Servische Jelena Maravic (26) was Antwerpen een onverwachts avontuur. Ze is sinds enkele weken weer thuis in Novi Sad na een masterjaar Engelse Taal- en Letterkunde, maar ze heeft al plannen om terug te komen. “Mijn tijd in Antwerpen zit er voorlopig op, maar ik zou de stad en mijn dierbare vrienden hier nooit kunnen vergeten.” Voor haar was het een jaar vol persoonlijke en academische groei: “Door de invloed van de professoren hier, heb ik nu meer dan ooit een gevoel van richting dat mijn verdere carrière zal sturen. Het liefste van al zou ik hier doctoreren in de forensische linguistiek.”

Jelena geeft wel toe dat het wel enige tijd gekost heeft om vrienden te maken. “De eerste weken voelde ik me wel heel alleen en een beetje verloren. Alles was nieuw en ik kende niemand. Belgen hebben toch wat tijd nodig om vreemdelingen te aanvaarden, denk ik, maar eens ze je leren kennen, is het echt het wachten waard.” Een beetje verlegen blikt ze terug op de verwachte reacties op haar nationaliteit: Servisch zijn is in de Balkan een beetje zoals Duits zijn in Europa. Maar uiteindelijk was ze aangenaam verrast dat niemand haar ook maar één keer in de positie van de boze wolf geplaatst heeft.

Echte raad voor nieuwkomers heeft Jelena niet: “Alles komt vanzelf goed. Als jij je openstelt voor nieuwe ervaringen en vriendschappen, staan alle deuren voor je open. Misschien moet je wel wat geduldig zijn bij administratieve zaken, maar is dat thuis dan anders?”

het heft in eigen handen

De meeste buitenlandse studenten in Antwerpen vinden hun draai wel, al is het niet vanzelfsprekend dat ze opgenomen worden in onze gelederen. Een groot deel van hun vrienden zijn andere internationale studenten. Studenten zoals Sarah, Chernelle en Jelena komen hier juist om zichzelf te verrijken met onze manier van denken, leven en onderwijzen. En op hun beurt kunnen ze óns verrijken met hun manier van denken en hun culturele en academische bagage. Het is aan ons om ze te benaderen, te begroeten en te verwelkomen in onze kringen. Stap daarom vastberaden op die Duitse jongen af om te vragen of hij al Duvel gedronken heeft. Of vraag dat Italiaanse meisje eens mee naar de ladies night. Breek het ijs! Je zult zien: niet alleen zullen ze je interesse waarderen, maar je zult ook zelf geen seconde spijt hebben dat je deze kans op verrijking met beide handen hebt gegrepen. Zeg dat dwars het gezegd heeft.

Sta jij inmiddels ook te springen om in het buitenland te gaan studeren? Bezoek dan zeker de Ga Weg Dag op 22 oktober 2014 van 12.00 tot 18.00 in de Agora. De infomarkt, postertentoonstelling en bekende gastspreker vertellen je meer over de mogelijkheden aan de Universiteit Antwerpen. Mis het niet!

Als je de lerarenopleiding in Lier volgt, waarom zit je dan in Antwerpen op kot?

Omdat het zo leuk is in Antwerpen. Ik heb een aantal mastervakken stiekem uitgesteld om nog in Antwerpen op kot te kunnen zitten. Ik wilde graag nog een jaartje deel uitmaken van het Antwerpse studentenleven en op deze manier ook dichter bij mijn vrienden zijn.

Je bent nog maar net verhuisd en ik zie toch al bepaalde versieringen opduiken. Die Playmobil-ridder op je koelkast bijvoorbeeld, intrigeert mij.

Ik hou van versiering. Dit was een van de cadeautjes die het praesidium heeft gekregen na de doop. Als praesidiumlid mocht ik dan de cadeautjes kiezen die ik wilde. Ik vond een ridder wel grappig omdat ik geschiedenis studeer.

Er hangt ook een rode stoffen bloem op. Waar komt die vandaan?

Deze bloem is al kotversiering sinds mijn eerste jaar en is een vast onderdeel van mijn kot geworden. Ik denk dat ik haar gekregen heb op mijn achttiende verjaardag, maar ik heb geen idee meer van wie. Ze maakt ook geluid! (Elise klimt op het bureau, drukt op de bloem en 'happy birthday' speelt.)

Kun je de allereerste week op kot nog herinneren?

Die eerste week was stevig (lacht). De kroegentocht van Media (studentenclub Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool, nvdr.) is me zeker bijgebleven. Zo leerde ik ineens “alle” studentencafés kennen op één avond. Gelukkig ben ik op kot gegaan bij iemand die daar al een tijdje woonde. Hij kon mij helpen bij de praktische dingen zoals het vinden van een winkel, maar dus ook bij het vinden van de leukste studentenfeestjes.

Wat is het verschil tussen een peda van de universiteit en een gewoon kot?

Een verschil is dat je meer contact hebt met medekotbewoners. Er worden vaak gemeenschappelijke activiteiten georganiseerd, zoals een hamburgeravond voor de hele verdieping, een pokernacht met de gang of samen uitgaan. Een nadeel is misschien dat je in de keuken ’s nachts niet binnen kan, dus midnight snacks zijn uitgesloten (lacht).

Zijn er ook nadelen aan op kot wonen?

Goh, misschien dat je zelf de afwas moet doen? Ook de vervelende klusjes vind ik eigenlijk niet zo erg. Het geeft een goed gevoel te weten dat je die niet per se moét doen. Zelfs die klusjes vallen mee omdat je zelf beslist hebt er tijd voor te maken.

Je staat nu bijna aan het einde van je studiecarrière. Zijn er dingen die je anders gedaan zou hebben?

Qua kotgebeuren niet. En ook over mijn studentenleven zelf ben ik zeer tevreden. Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik waarschijnlijk wel een andere studierichting gekozen hebben…

Stel: je bent dwarsredacteur. Op zichzelf al geen gemakkelijk bestaan. Een nieuw jaar dringt zich aan vol klamme handjes voor interviews, deadlines, technologie die niet meewerkt, poep op de lens en kleine lettertjes die bij het nakijken van alle woorddiarree en hersenscheten over het feeërieke monitorlicht beginnen te dansen. Een oppepper met extra pepper kan dus al het verschil maken.

Deze dwarsredacteur deed in het noorden van Nederland dit authentieke oald Grunnegs recept op, alwaar het avondenlang met liefde verfijnd en beproefd is. Ter variatie op de zoute drop en pinda’s was het eenmaal per week tijd voor goed bier, foute vrienden en evenzo foute muziek. Woensdag Wrapsdag, ’t was een dingetje. Had je bij moeten zijn. Na een heftige after dinner dip konden de studentikoze discussies – waarin iedereen altijd gelijk kreeg – losbarsten en werd de gedeelde overwinning bezegeld met een potje ‘Drunk Driving’ Mario Kart of een nachtelijke queeste. Opa vertelt. Enfin...

Benodigdheden voor 4 à 5 à 6 zunige paiters en die ene trut waar niemand op te wachten zat

Bak de plofkip mooi goudbruin tot de ~300 gram ingespoten water het vlees heeft verlaten. Snijd ondertussen de ui, knoflook, peper en paprika (spreek uit: paaaaaprika). Verder is het niet zo moeilijk hé? Kwak de rest er ook maar in, want het duurt nu wel erg lang. Voeg de bonen, maïs en cayennepeper pas op het laatst toe, samen met de burritomix en de aangegeven hoeveelheid bier.

Over de juiste volgorde van samenstellen van de wrap bestaat helaas nog geen wetenschappelijke consensus, dus we zullen de waarheid moeten benaderen. Verwarm de wraps in de magnetron en smeer ze eerst in met de crème fraîche. Plaats de vulling tactisch bedachtzaam op je wrap en daar direct bovenop de geraspte kaas en chili/knoflooksaus. Dan de nacho's. Als laatste komt de ijsbergsla. Vouw de wrap eerst dicht aan de onderzijde, zodat niet alles eruit valt. Je zou denken dat deze manoeuvre tot het basale menselijke instinct behoort, maar neen.

Door de commotie en vriendschappelijke schermutselingen in de keuken komt het vriendje van je huisgenote zoals (toevallig!) iedere woensdag het gezelschap vervoegen met een aangebroken fles Grasovka. Als je vrienden afwassen bedank je that guy voor het meebrengen van zijn neukertje, en zeg je dat het 'deze keer vast wel iets zal worden' terwijl je onopvallend opzettelijk een half borrelnootje in z’n gezicht spuugt.

Bon apetiet!

Een vakantie in het Wilde Westen of aan de kust van Casablanca?

Eigenlijk is 'Casablanca' een vermomde western, dus dan kunnen we evengoed kiezen voor het echte Wilde Westen: Ah, door Monument Valley trekken op mijn trouwe ros (niet Vito!) terwijl Lee Van Cleef en Robert Ryan me op de hielen zitten en mijn veldfles met Jack Daniel's zo langzaamaan leeg geraakt...

Hebt u zich van een nieuwe back to school-outfit voorzien voor dit academiejaar?

Ik krijg ieder jaar weer hetzelfde te horen van de studenten: Paulus, je wordt nu écht wel te oud voor een hoodie en baggiepants. Daarom dit jaar dus strak in het pak. Met een t-shirt van de Wu-Tang Clan!

Uw vrouw moet het tijdens uw colleges nogal eens ontgelden. Welke actrice krijgt de eer in uw fantasieën over een filmische romance?

Mijn vrouw komt tijdens de colleges alleen ter sprake als het gaat over échte liefde. Enfin, als zij eens eventjes niet de hoofdrol speelt in mijn fantasieën dan mogen Juno Temple, Eva Green of zij met een mond gemaakt om spaghetti te eten uit 'La Vie d'Adèle' altijd auditie komen doen. (Mijn vrouw vindt al deze dames veel te jong en een typisch product van mijn midlife crisis. Omdat Lauren Bacall dood is, doe ik dan maar Juliette Binoche of Emily Mortimer.)

Een tweede lievelingsdoelwit is uw assistent Vito. Hebt u zelf wel hobby's naast de prentjes?

Geloof het of niet, maar ik kan een aardig stukje wielrennen en ik lees ook af en toe een boek (tegenwoordig vooral dikke Russische!)

Uw leven wordt verfilmd en krijgt een PG-rating. Kan het publiek zich verheugen op een actiefilm, een slapstick of een eh, typisch Europese film? Met andere woorden: mag de hele familie er heen?

Onmogelijk. Alleen al mijn vroege kindertijd verhindert de PG-rating. Ik dacht aan Bernardo Bertolucci ten tijde van 'Last Tango in Paris' als ideale regisseur voor mijn tienerjaren. Alles daarna is meer Bergman of, inderdaad, pure slapstick.

Met welke film op repeat kan de Amerikaanse overheid binnenkort IS-strijders breken in Guantanamo Bay?

Eender wat met Wim Willaert.

Geen student lacht ooit nog om wat u zegt OF u moet voortaan de soepele moves van Kevin Bacon in Footloose vlekkeloos overdoen wanneer u te laat komt.

Kevin Bacon, always. Het zal dan wel hortend en stotend zijn: een beetje zoals de intro van 'Footloose' in de sputterende auto van Romy en Michele in 'Romy and Michele's High School Reunion'. Zo zou elke road trip moeten beginnen.

Iedereen hoort wat u denkt OF uw volledige college wordt ter plaatse in het Duits nagesynchroniseerd (Stroheim!).

Iedereen hoort wat ik denk, maar dan alleen in de Duits gedubde versie. 'D.W. Griffith isst super-Affen-Titten-geil!' (dit is valsspelen, nvdr.)

Elke dag uw tanden poetsen met pruimenconfituur OF alle mail van studenten beantwoorden via handgeschreven brief.

Ik poets nu al elke dag met pruimenconfituur (rode huispruim om precies te zijn), dus de studenten kunnen zich aan post verwachten.

Wat is de raarste vraag die een student u stelde en wat was uw meest gênante ervaring tijdens een college?

De vorige vraag! Mijn meest gênante ervaring was toen ik tijdens een college 'Filmstijl' al Kevin Bacon-end van het podium viel.

En ten slotte: Wat smeert u ‘s ochtends op uw boterham?

Mijn goede voornemens voor die dag (en rode huispruim).

Foto: Deze zomer met David Bordwell (l.), auteur van Film History: An Introduction en Film Art: An Introduction.

Met speciale dank aan Vito Adriaensens en Samuel De Wilde voor de oorspronkelijke rubriek.

Uitverkocht

Het weekend van de voorverkoop gaan de kaarten altijd heel hard. Wij hadden het geluk theatervoorstellingen te kunnen bezoeken als Perhaps all the dragons en Rumble in da Jungle. Toch is het betaalde aanbod niet heel groot. Wellicht zou men er naar moeten streven om het aanbod van betaalbare voorstellingen wat uit te breiden of die voorstellingen ook gratis aan te bieden, zodat alles voor iedereen toegankelijk is.

Perhaps all the dragons deed ons lang napraten wat de opzet en bedoeling ervan was. Elke bezoeker krijgt een kaartje waarop een volgorde staat met nummers van schermen waarvoor je om de beurt plaats moet nemen. Op elk scherm verschijnt een wereldburger die iets vertelt over zijn of haar leven. Doordat deze schermen op gezichtshoogte zijn geplaatst voelt het alsof je met ze in gesprek bent. Alle “gesprekspartners” reageren in de video ook op elkaar, dat versterkt het gevoel dat ze met elkaar in contact staan en dat het live gebeurt. Na afloop wil je de gemene deler vinden in de video’s die aan jou of juist aan andere bezoekers waren gekoppeld. Als je zin hebt om geprikkeld te worden, maar niet houdt van te ‘zware kost’ moet je je haasten: nog maar een paar dagen te beleven.

Rumble in da Jungle van SINCOLLECTIEF is een multimediale voorstelling(zie foto) waarin zang, dans, live muziek, video en performances gecombineerd worden. Het eerste kwartier speelde er door ons hoofd: ‘het zal toch niet enkel een bokswestrijd zijn?’ Maar gelukkig, het was letterlijk slechts een opwarmertje. De overkoepelende filosofie die de verschillende disciplines aan elkaar verbindt is die van het leven van Muhammad Ali: ”I am somebody! Maybe I am uneducated, but I am somebody!” (hiermee willen we je niet inspireren om te stoppen met blokken voor de tweede zit, nvdr.) Het leven van deze legendarische bokser wordt in de Antwerp Boxing Academy op een bruisende manier gestalte gegeven. Ga voor nog meer beeldmateriaal naar onze facebookpagina.

Toegankelijk

Ook gratis voorstellingen als Zwart zaad en Fresco werden bezocht. Bij het gratis aanbod wordt er op een originele manier gebruik gemaakt van wat de stad te bieden heeft en is er voor ieder wat wils: van experimenteel tot klassiek, buiten en binnen, voor jong en oud. Wij hopen slechts dat het aanbod steeds groter zal worden. Aan gratis muziekoptredens op verschillende pleinen doorheen de stad geen gebrek. Met ‘Muziek in de Wijk’ brengt Zomer van Antwerpen buurtgenoten samen en haar pleinen tot leven. Dat Zomer van Antwerpen er voor álle Antwerpenaren is kun je ook zien aan het adviespictogram voor taalbeheersing dat per activiteit(op locatie en online) staat aangegeven. Hieraan kun je zien hoe goed je Nederlands moet zijn om het te kunnen volgen, of dat taalniveau van ondergeschikt belang is.

Zomerse locaties

De evenementen en locaties bevinden zich verspreid over de stad en staan vaak goed aangegeven. Er is nagedacht over bereikbaarheid en parkeermogelijkheden, maar dat impliceert niet dat het de meest aantrekkelijke locaties zijn. Zomerbar van Zomer van Antwerpen is dit jaar met al haar hebben en houden van Nieuw-Zuid naar de Sloepenweg op ’t Eilandje verhuisd. De Zomerbar kon niet langer op de oude locatie opgezet worden, omdat daar de nieuwe woonwijk volop in ontwikkeling is. Dat ’t Eilandje echter ook ‘werk in uitvoering’ is, is duidelijk voor wie de Zomerbar nadert. Als je begint te twijfelen of je niet naar een afvalstort wordt geleid, herken je opgelucht de rode A-vlaggen en zonnebloemen en weet je dat verlossing nabij is. Op de nieuwe locatie is de bar ook in een nieuw jasje gestoken. Met de ‘maritieme’ sfeer onderscheidt het zich op deze locatie helaas niet meer van de vele andere zomerbars in de stad.

Van Cinema Urbana en de Zomerfabriek worden we ouderwets warm vanbinnen. Laatstgenoemde biedt op zichzelf al een divers zomerprogramma. Cinema Urabana vertoont gratis must sees. Meer daarover lees in het artikel over Cinema Urbana.

Het hele Antwerpse feestje duurt nog maar tot en met 31 augustus. Ga dus snel kijken wat jij leuk vindt en creëer je eigen Antwerpse zomer.

Eerder nog aangekondigd op de facebookpagina van dwars, zaterdag op het groot scherm van Cinema Urbana van Zomer van Antwerpen: The perks of being a wallflower. “The perks of wat?”, hoor ik je zeggen.. A wallflower, beter bekend als Charlie, gespeeld door Logan Lerman die ook te zien is als de jonge D’Artagnan in de moderne versie van de drie musketiers en als Percy Jackson van de gelijknamige boeken- en nu ook filmreeks. Andere bekende namen zijn Emma Watson, je weet wel, Hermelien – het is levi-O-sa – Griffel, en een gastrol van de vampierenvriend Nina Dobrev. “Weer een cliché Young Adult film zonder inhoud”, hoor ik je zeggen. Niets is echter minder waar. Deze verfilming van Stephen Chbosky’s boek, dat een jaar op de bestsellers list van de New York Times stond, volgt het verhaal tot op de letter. Het slaagt erin zijn toeschouwer te boeien door een mix van aparte en interessante personages, insinuerende scènes die je een duister verleden doen vermoeden, maar waar je toch niet helemaal zeker van bent en een – hoe kan het ook anders – romantisch liefdesverhaal. Dit alles afgewisseld met lachwekkend genante en herkenbare situaties zoals enkel tieners die kunnen beleven en de queeste naar het ultieme tunnellied.

Charlie, een verlegen jongen van 15, moet zijn draai vinden in een nieuwe school terwijl hij de zelfmoord van zijn beste en enige vriend en de dood van zijn tante door een auto-ongeluk moet verwerken. Al snel leert hij de oudere Patrick kennen en diens schoonzus Sam en wordt zo in een nieuwe vriendenkring geïntroduceerd. Hij ontwikkelt gevoelens voor Sam, experimenteert met alcohol en drugs en lijkt stilaan zijn pijnlijke herinneringen de baas te zijn, maar schijn bedriegt en wat eerst op onschuldig vermaak lijkt, blijkt al snel een neerwaartse spiraal wanneer zijn vrienden afstuderen en hij alleen met zijn gedachten achterblijft. Heeft hij nog steeds de controle in handen? En is hij nog steeds de Charlie die hij voordien was of is er te veel gebeurd en is hij te veel veranderd? Je kan het allemaal ontdekken in de ze ontroerende zoektocht naar volwassenwording.

Heb je spijt dat je deze geweldige zomerbelevenis hebt moeten missen? Niet getreurd! Cinema Urbana is er nog tot eind augustus met elke woensdag tot en met zaterdagavond een knaller van formaat! Aanraders zijn onder andere Nebraska, het artistiek zwart-witte roadtrip verhaal van een potentiële lottowinnaar, op 8 augustus. (500) days of summer wordt gespeeld op donderdag 9 augustus met in de hoofdrol Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt voor de romantische zielen onder ons. Een weinig gehulde Jennifer Aniston schittert in de komedie We’re the Millers op 15 augustus en wie adembenemende uitzichten wil zien en verre reizen wil maken met de vastberaden Ben Stiller, mag zeker het avontuur niet missen op 23 augustus om het geheime leven van Walter Mitty te ontdekken.

Afsluiten doet Zomer van Antwerpen met een kaskraker. Colin Firth speelt koning George de zesde, een stotterende en onzelfzekere man op zijn weg naar het overwinnen van zijn spraakgebrek onder leiding van zijn persoonlijke spraaktherapeut. Verwacht je aan een goede dosis Britse humor aangevuld met emotionele en aangrijpende scènes vol medeleven en frustraties met op het einde een ontlading van formaat.

Wil je zo snel mogelijk weten waar je deze droomavond kan beleven? Centraal in Antwerpen is het antwoord, op nog geen 5 minuten van de Groenplaats en dat weliswaar net ten zuiden van de voetgangerstunnel aan de kaaien. Er is voldoende parkeermogelijkheid, maar je kan evengoed de tram of bus nemen of gezellig met de fiets komen. De film gaat van start om 22u en je hoeft alleen nog de zonnebloemen naar de ingang te volgen om te genieten van de gezellige sfeer, een hapje en drankje dat je ter plekke kan kopen of de eigen zelfgemaakte picknick die je hebt meegenomen. Meer informatie over de films en data’s vind je op www.zva.be/cinemaurbana. En nog een dwars-tip: neem een strandlaken mee als je niet graag met je kleren op het zand zit en draag schoenen die je makkelijk kunt uittrekken voor dat zalige tenen door het zand gevoel. Dit alles voor de luttele prijs van 0 euro. Neen, dat is geen typefout, het kost je daadwerkelijk niets buiten een fantastische avond! Waar wacht je dus nog op?

Sssst, de film gaat beginnen…

Wie?

Redacteur Maurits Chabot zit momenteel in Rome om de journalistiek rond het Capalbio Cinema International Short Film Festival (ISFF) te verzorgen.

Wat?

Het Capalbio ISFF is een vierdaags Italiaans kortfilmfestival. De dagen zijn van ’s ochtends vroeg tot diep in de nacht gevuld tientallen filmvertoningen in verschillende competities. Het festival beperkt zich echter niet tot deze filmscreenings. Er zijn ook activiteiten voor jongeren, er worden masterclasses verzorgd, er zijn muziekoptredens, interviews met internationaal gerenommeerde gasten uit de filmwereld en sfeervolle diners en cocktailfeesten geven de nachten glans.

Dit jaar beleeft Capalbio Cinema ISFF haar 21ste editie, een editie die in het teken staat van RI/GENERAZIONE, regeneratie. Het uitgangspunt is dat erkende regisseurs, acteurs en editors op grote schaal de conversatie aangaan met de jonge generatie. Er wordt – ongetwijfeld met een aangename portie Italiaans temperament – gedebatteerd over de vraag hoe de toekomst van cinematografie eruit ziet en welke (technische) ontwikkelingen de cinematografie de komende 21 jaar zullen beïnvloeden. “In three years Capalbio can become the place where the great cinema can reinvent itself and where young talents can cooperate among them, meet their professional future and establish themselves in the world”, verklaart organisator Tommaso Mottola. “For the first time 21 directors from 21 different countries will attend the Festival together with young graduates from the Experimental Cinematography Centre for a shared festival, a 4 day-long branstorming in which we can generate the creative energy that we are looking for to renovate ourselves,” aldus Mottola.

En verder? Het festival heeft meerdere competities, waaronder een International Contest. Hierin kruisen regisseurs afkomstig van alle uithoeken van de wereld de degens met elkaar: regisseurs van Nieuw- Zeeland tot Noorwegen en van Engeland tot Turkije dingen naar de Capalbio Awards die door de vakjury worden uitgereikt. In die jury zetelen onder andere politicus, schrijver, regisseur en voormalig burgemeester van Rome Walter Veltroni en editor Pietro Scalia. Laatstgenoemde verzorgde de editing voor films als Good Will Hunting, Gladiator, Body of Lies, JFK, Black Hawk Down, American Gangster en de Spiderman en Hannibal-reeks.

Waar?

Het Capalbio Cinema ISFF is een wijdverspreid festival waarvan de tientallen vertoningen en activiteiten zich uitstrekken over plaatsen even ten noorden van Rome. Capalbio zelf is het hoofdtoneel en dit pittoreske dorp ligt circa 130 kilometer ten noorden van Rome aan de Italiaanse kust. De vertoningen hebben ook plaats op locaties in de nabijgelegen dorpen Manciano en Orbetello. De films worden op grote schermen vertoond op stranden, pleinen, kastelen en klassieke (amfi)theaters en bioscopen.

Wanneer?

Het festival duurt vier dagen, van donderdag 24 juli tot en met zondag 27 juli. Alle activiteiten van het festival zijn gratis toegankelijk: "Culture has to be immediately accessible to everyone, especially in moments like these", meent Mottola. "With this perspective, this year Capalbio Cinema has decided to eliminate the accreditments and the tickets for the shows, thus becoming completely free." Voor iedereen. Voor alle studenten. Voor elke Antwerpse toerist.

Maurits houdt ons vanuit Rome en Capalbio op de hoogte van de organisatie, de vorderingen van het festival en zijn ervaringen met het Italiaanse leven.

Van de Antwerpse studentenbuurt verhuisde ik naar het randje van de Ring. Het viel me toen op dat de afvalstraatjes daar nog niet rijkelijk aanwezig zijn, zoals in het centrum het geval is. De witte en blauwe afvalzakken van de gemeente boden een goed alternatief, maar een derde zakje voor het groenafval weigerde ik echter te kopen. Een andere mogelijkheid was een compostbak, maar dat was in mijn appartement niet mogelijk.

De inspiratie haalde ik uit een boek over permacultuur.¹ Dit is een agricultuur waarbij het ecosysteem zichzelf in evenwicht houdt en de mens enkel een sturende functie heeft. In vergelijking met de reguliere agricultuur is de permacultuur een gezellige chaos waar alle gewassen door elkaar groeien. Dit is een verschil met de reguliere moestuin die de nodige basiskennis, tijd en geld vraagt om de tuin met succes te onderhouden. Bij 'Tuinieren voor Dommies' is dit allemaal niet nodig en kan ieder gemotiveerd individu een tuin starten. De methode is gebaseerd op het nemen en geven net als bij een ecosysteem.

'Tuinieren voor Dommies' bestaat uit een stappenplan dat gegarandeerd resultaat kan opleveren, mits je het stappenplan deel laat uitmaken van je levensritme. Je hebt hiervoor een aantal zaken nodig: een emmer, een schep en aarde.

Stap 1: Scheid je groenafval van de rest, je kunt dit bewaren in een emmer.

Stap 2: Emmer voldoende gevuld.

Stap 3: Zoek een geschikte plek grond.

Stap 4: Graaf een gat.

Stap 5: Kiep de emmer leeg in het gat.

Stap 6: Schep de aarde weer over het gestorte groenafval heen.

Stap 7: Steek de aarde samen met het groenafval.

Stap 8: Maak emmer schoon met water.

Stap 9: Ga terug naar stap 1.

Dit stappenplan heb ik sinds november 2013 voor mijn deur kunnen uitvoeren. Een ingreep van de gemeente zorgde voor een plekje ten koste van een boom. De graafwerkzaamheden die ik kon uitvoeren op deze plek, zorgde voor een vruchtbare grond waar spontaan pompoen- en tomatenplanten zijn gaan groeien. De wildgroei van de permacultuur komt hierin naar voren en laat de zaden de keuze maken om te ontkiemen. De planten in mijn voortuin hebben een goede weerstand opgebouwd, wat blijkt uit het overleven van een auto die door de tuin reed en een heftige hagelbui met stenen ter groten van golfballen.

Heb geduld en je zult in de loop der tijd de eerste zaailingen zien verschijnen. Volgende keer: Het bijproduct genaamd potgrond...

¹ Sepp Holzer, Holzer's Permacultuur, Uitgeverij Jan van Arkel, 2012.

Als een uitgehongerde vlieg op een heerlijk stuk stront vloog de Amerikaanse media op de onverhoedse familietragedie. De geruchtenmolen begon op volle toeren te draaien. Dronkenschap, ontrouw en publiciteitsstunt passeerden de revue. Op een minuscule oppervlakte werd een emotioneel huzarenstukje opgevoerd. Harold Pinter knikt goedkeurend. Iedereen hield zijn adem in en wachtte het verdict af. Uiteindelijk wilde Mr. Carter gaan feesten met Rihanna.

Eerlijk? Het deed deugd. Het was fijn om te zien. Zo. Ik geef het toe. We worden momenteel dag na dag murw geslagen met partijprogramma’s, stemtesten van stemtesten van stemtesten en debatten. De voyeur in ons allen greep de kans om eventjes getransporteerd te worden naar dom gekibbel en gekrakeel in een lift. Na De Wever versus Peeters en Magnette versus De Wever snakten we naar losbandigheid en onnozelheid. Niet dat de gladiatorenduels tussen de twee kopstukken saai waren. Allesbehalve. Maar, geef mij liever een internetartikel met als kop: 'Beyonce’s sister attacks Jay Z in elevator.' Holy freakin’ amazeballs!

Het was een opluchting om een nieuwsbericht te zien dat zo van de pot gerukt was, dat het daarom net dolletjes was ons te omwentelen in de Schadenfreude van een koppel supersterren. Binnen 4 dagen sloffen we immers richting het stemloket om een bolletje in te kleuren. Daar worden we gewezen op onze verantwoordelijkheden als kiezer, als Vlaming, als Belg en als Europeaan. Joepie.

Zwijg me over de aanstormende examenperiode. Het is een basisrecht van de student om op zoek te gaan naar dwaasheid en flauwekul. Wat doet de student in aanloop naar de examens? Ik heb vernomen dat de Amerikaanse televisieserie House of Cards verduiveld goed is. Honest Trailers zendt elke dinsdag en donderdag een satirische filmtrailer uit. En jullie moeten zeker het filmpje bekijken waar een heroïsche kat een kleuter redt van een hondenaanval. Super amazeballs!