Maarten Inghels is dichter, schrijver en kroegtijger. Elke maand is hij, zoals Brel het ooit bezong, een van de nuttelozen van de nacht en bekijkt hij de bodem van zijn glas in een volkscafé.

Als Antwerpen om één reden het centrum van de wereld zou zijn, dan wel omwille van haar haven. Eddy Bruyninckx hoorde het ons alvast graag zeggen aangezien hij al twintig jaar de leiding van het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen in handen heeft. Wel werd zijn werk er in die periode niet makkelijker op. Er liggen allerlei kapers op de kust, de concurrentie loert uit binnen- en buitenland, en toch wordt er meer samengewerkt in de maritieme sector dan ooit tevoren.

Het is acht uur ’s avonds. Achter de hoge, ultramoderne kantoorgebouwen van het Copernicuscomplex rond het Kievitplein en het vernieuwde, peperdure HST-station van het Centraal Station bevindt zich ’t Klooster, een kraakpand en opvangtehuis voor daklozen. Op de stoep staan een veertigtal mannen te wachten op de voedselbedeling die hier elke avond wordt georganiseerd. Binnen klinkt speedcore. Dit is een Antwerpen dat ik niet ken.