De lente is nu echt begonnen en de pollen hangen in de lucht. Koortsachtig maak jij alvast wilde plannen voor de naderende zomer en bestel je kriebelend je eerste festivaltickets. Maar vooraleer het zover is, duiken we eerst nog met onze verstopte neus in de boeken. Vergeet ondertussen ook niet de nodige cultuur op te snuiven, dwars grasduint graag met je mee.

Als de uitersten hun mening willen uiten door te betogen, zet de gemeenschap zich instinctief schrap. Als extreemlinks en extreemrechts gelijktijdig gaan betogen (laten we een kat een kat noemen, Blokbuster (in de gedrukte editie stond foutievelijk STeR, waarvoor onze excuses, nvdr.) is niet bepaald centrum en het NSV! is het NSV!), dan wordt zelfs onze dwars redacteur “voor zijn eigen veiligheid” opgepakt en even in de cel gestoken. En, toegegeven, betogingen lopen al eens uit de hand; opgejut door een groepsgevoel en het eigen gelijk, zijn er altijd wel individuen te vinden die gewelddaden als geoorloofd zien. Maar als de gemoederen verhit zijn, is het geweld zelden beperkt tot de vechtersbazen.

Op het moment dat dit nummer in de bakken ligt, is Calamartes net van start gegaan. Deze cultuurweek op de Stadscampus, georganiseerd door Unifac, komt er twee weken na Ultimo Animo, de cultuurweek die georganiseerd werd op de buitencampussen door ASK-Stuwer, dat ook haar vijfjarige bestaan viert. Meer cultuur is uiteraard alleen maar toe te juichen, zeker als dit naar de studenten gericht is. Zelf student zijnde, is het moeilijk om dit niet te appreciëren.

Omdat er de afgelopen maand niet veel gebeurd was rond de camera die op de Ossenmarkt zal komen, maar het vorige artikel afgesloten werd met ‘Wordt ongetwijfeld vervolgd...’, ging dwars aankloppen bij het establishment, meer bepaald bij de lokale politie. Zij zijn het immers die vanaf eind april in het oog zullen houden hoe vaak je in je neus peutert als je van een Duvel aan het nippen bent op de Ossenmarkt. Nee, niet echt.

‘Privacy is iets uit het verleden’, stelde Mark Zuckerberg onlangs. Als oprichter van het populaire Facebook kan hij moeilijk anders beweren. Op een netwerksite waar vakantiefoto’s en caféfilmpjes schering en inslag zijn, is het inderdaad moeilijk om de eigen identiteit af te schermen. Toch wordt Facebook ook door zijn gebruikers nauwlettend in het oog gehouden als het om privacyinstellingen gaat. Een vleugje voyeurisme versoepelt de invulling die we aan het begrip ‘privacy’ geven, maar een betekenisloos concept is het nog niet.