Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie ruimen we het breinpuin.

Aan UAntwerpen bestaan meerdere initiatieven voor levensbeschouwelijke inclusie. Zo heeft UAntwerpen een pastorale dienst en zijn er op alle campussen bezinningsruimtes. Een minder bekend initiatief is het toekennen van levensbeschouwelijke faciliteiten. Net als voor de bijzondere faciliteiten kan je die elk semester aanvragen. Voor het huidige semester valt die deadline op 1 maart. Als je het nu in Keulen hoort donderen, dan ben je niet alleen. Uit cijfers van UAntwerpen blijkt dat vorig academiejaar slechts achttien studenten gebruik hebben gemaakt van levensbeschouwelijke faciliteiten. Daarom zet dit artikel alles kort voor je op een rijtje.

Alles komt en gaat, en komt daarna weer terug. Van de eighties tot de nillies, elk tijdperk heeft intussen wel zijn retour gemaakt. Welk tijdperk van mij mag terugkomen? – de jaren zestig! Die bedenking beviel me toen ik binnenwandelde bij platenzaak Wally’s Groove World in de Lange Nieuwstraat, niet ver van de Stadscampus. De plek transporteerde me helemaal terug in de tijd. Of misschien beleefde ik die trip door wat ik er kocht: platen van dé Nederlandse chansonnière uit de vorige eeuw, Liesbeth List.

Herwig Leirs (°1963) is gewoon hoogleraar in het departement Biologie en was zeven jaar voorzitter van de Raad van Bestuur van UAntwerpen. In zijn team zitten Steven Van Passel, Nathalie Dens, Maarten Weyn en Chris Van Ginneken als kandidaat-vicerectoren. Spreken we hier met de toekomstige rector van onze universiteit?

To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal ja. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. Deze keer vertel ik je over mijn ervaring met UAntwerpen Confessions.

De spelregels in de snelledilemmaronde zijn eenvoudig. Maak zo snel mogelijk een keuze en indien gewenst kun je nadien je keuze verder motiveren. Veel succes aan beide kandidaat-rectoren!