
recente artikels
Wereldleider zoekt babbel
Studenten en wereldleiders, normaliter blijven beiden ver uit elkaars buurt. Dat is echter buiten José Manuel Barroso gerekend. Hij vindt het heerlijk studenten te ontmoeten, beweert hij. Meer zelfs, ook de studentenpers staat hij maar al te graag te woord. Gelukje voor dwars, dat met knikkende knieën naar Gent afzakte.
Cat Power - Jukebox
Chan ‘Cat Power’ Marshalls nieuwste geesteskind draagt de titel 'Jukebox' en is, zoals u wellicht al vermoedde, een coverplaat. Muzikaal gesproken is de cd een schipperen tussen de bluesritmes van Chans vorige telg 'The Greatest' (2006, Matador) en de meer intimistische teneur van haar oudere nummers, hetgeen een plaat oplevert die wederom enkele pareltjes bevat.
"Antwerpenaar zijn met de Antwerpenaren"
Zeggen wat ze níet is, gaat misschien vlotter dan op te sommen wat ze allemaal wel doet. Joke van Leeuwen is geen man en Vlaams noch Hollands. De omschrijving volstaat om te beseffen dat Antwerpen een speciale, nieuwe stadsdichter heeft. Die recente titel is er slechts één uit de vele: kinderboekenschrijfster, illustratrice, cabaretière, auteur van volwassenenpoëzie – Joke van Leeuwen mag haar lijstje activiteiten zelf aanvullen. Een “straffe madam” over verhuizen, hokjesdenken en digitale poëzie.
Verkiespijn
“Ik heb met vreugde gemerkt hoe groot het belang van een rectorverkiezing voor de universitaire gemeenschap is. De zeer hoge opkomst toont dat velen zich betrokken voelen bij de toekomst van de universiteit: professoren, studenten, medewerkers.”
De tandem Van Dyck-Cantillon
Voor velen dé verrassing van de voorbije kiescampagne: Dirk Van Dyck kandideerde samen met die andere vice-rector, Bea Cantillon. Terwijl Van Dyck op het rectorschap mikte, richt Cantillon haar pijlen op het associatievoorzitterschap. Want ja, ook de Associatie Universiteit en Hogescholen Antwerpen (AUHA) kiest binnen enkele maanden een nieuwe voorzitter: dit mandaat gaat tegelijkertijd in met dat van de nieuwe UA-rector.
No Country For Old Men
De gebroeders Coen schieten opnieuw in de roos met 'No Country For Old Men'. Na twee Golden Globes en een Directors Guild Award maken ze immers kans op acht Oscars, en niet onverdiend. In hun nieuwste film zien we een terugkeer naar vroegere Coen-thrillers als 'Blood Simple' (1984) en 'Miller’s Crossing' (1990), al wordt het korset nu net iets strakker aangesnoerd.