Een stereotiep heet hangijzer is terug van nooit weggeweest: het hoofddoekendebat. De multiculturele samenleving wordt in de pers wéér maar eens herleid tot een lapje stof. Dit keer sierde het verbod op de hijab dat in vele scholen uitgevaardigd werd de voorpagina’s. Antwerps sp.a-schepen Robert Voorhamme reageerde als volgt:

“Als een lerares slim en gedreven is en de juiste capaciteiten heeft om les te geven, maar vanwege de hoofddoek niet aan werk komt, moet de allochtone gemeenschap zich dringend bezinnen over de gevolgen van haar regels.” (De Morgen, 13/11)

Sinds het aantreden van Gloria Macapagal-Arroyo als president van de Filipijnen in januari 2001 zijn er naar schatting reeds 750 politieke moorden gepleegd. Zevenhonderdvijftig. Dat zijn er ongeveer drie per week. Boeren, leden van de Kerk, journalisten, parlementariërs, studenten, syndicalisten. Bij openlijke kritiek op de overheid – al is het maar omdat u uw grond niet graag afgeeft aan die Amerikaanse firma die met agressieve mijnbouw de grond gaat verzieken – loopt u de kans op doodsbedreigingen en later, als dat niet genoeg is om u in de pas te doen lopen, de realisering ervan. Toevallige voorbijgangers, ook kinderen, worden hier eveneens geregeld het slachtoffer van. Not very Zen.

Al vijftien jaar lang laveert Rudi Vranckx tussen vriend en vijand in verschillende conflicthaarden, ten dienste van de VRT-kijkers. Zijn ervaringen bundelde hij reeds eerder in Van het front geen nieuws. Herinneringen aan de oorlogen in het Midden-Oosten, dat enthousiast ontvangen werd. “Een voortreffelijk boek van een dappere journalist”, schreef De Standaard. Nu krijgt het boek een opvolger: in Geesten van het avondland. De roots van het moslimterrorisme volgt Vranckx het spoor van de terreur tussen Brussel en Bagdad.

Zit de klad nu al in je academiejaar en is je maandgeld alweer op? Geef je op als vrijwilliger bij condoomfabrikant Durex om de nieuwe Pleasuremax-condooms uit te testen. Alle deelnemers maken ook kans op een weekendtrip naar de Engelse kuststad Brighton (na al dat harde labeur)... En nee, het is geen trektocht. Welkom bij SMS!

Dat onze arbeidsmarkt aan veranderingen onderhevig is, werd elders in dit nummer al uitvoerig besproken. Eén van de opmerkelijkste verschijnselen van de laatste tien jaar is de steile opgang van interimcontracten. Momenteel is interimarbeid echter nog enigszins wettelijk gelimiteerd. De wetgever omschrijft drie motieven die het gebruik van interimmers door een werkgever kunnen rechtvaardigen. FEDERGON (de federatie van interimkantoren) zou daar echter graag een vierde motief aan willen toevoegen, namelijk de instroom van werknemers op de arbeidsmarkt. Als bedrijven mensen vast willen aannemen, kunnen ze hen dus eerst gedurende een periode 'testen' onder onzekere interimcontracten. Een uitgelezen kans voor socialisten en liberalen om na zeven jaar Paars nog eens de messen te slijpen. Zijn de sossen voor minder jobs en de blauwen voor slechtere arbeidsvoorwaarden? Of is de ene voor recht op deftig werk en de andere voor meer banen? Aan u de keuze …

Als je Mohammed heet, zit je met een serieuze handicap op de arbeidsmarkt, zoveel is zeker. Om dit euvel te verhelpen tracht men niet alleen discriminerende werkgevers op de vingers te tikken. In de hoop de kansen op een degelijke job te vergroten, wordt de nadruk vooral gelegd op vorming en taalverwerving: taalcursussen, 'aanpassingslessen' en ook hoofddoekafradende politici in overvloed.