Na een kwartiertje aanschuiven voor de tickets en een kort treffen met Peter Hoogland, volgt reeds het eerste hoogtepunt van de avond: plaatsen op de vierde rij, en het waren niet eens de duurste tickets. Nog nét iets enthousiaster – het waren echt wel goede plaatsen – ging ik zitten en speurde het publiek af. Toch wel veel kinderen eigenlijk... Veel tijd om te bezinnen over deze vaststelling had ik niet, "cause the lights went out and the show began..."

Misschien wel, misschien niet. En daar kunnen we allemaal over meespreken, wie herkent zich niet in deze situaties? Je bent er eindelijk in geslaagd om één van de computers op de studielandschappen van de UIA in te palmen om je ‘already-long-overdue’-paper af te maken en net wanneer je van plan bent om je fantastische werk op te slagen op je diskette, vallen alle computers één voor één uit. Tja, je had maar elke vijf minuten je werk moeten bewaren.

Nu het ingangsexamen Burgerlijk Ingenieur wordt afgeschaft, lanceren de rectoren van KUL en RUG het idee om een ‘oriënteringsproef’ in te stellen. Deze niet-bindende proef moet alle inkomende studenten exacte wetenschappen toetsen, en dit op alle universiteiten. Het doel is om het slaagpercentage van de eerste-kan studenten te doen stijgen. Wat deze proef zal inhouden weet men nog niet en de meningen erover zijn erg verdeeld. Wij vroegen ons af wat de studenten erover denken. Ik had een hartig gesprek met Jeroen Meeusen en Johan Diels, beide eerste lic studenten biologie aan de UIA.

“Verdord”, wist de Vlaamse dichter Albrecht Rodenbach in lang vervlogen tijden en ik zou zelfs, me bewust in het cyberspacetijdvak bevindende, durven opperen dat de wonderknape destijds geen ongelijk had. Dichtkunst bekoort, begeestert, ontroert, is van alle tijden. Beste lezer/lezeres, mocht u vergeten zijn wat poëzie werkelijk is en deigt u zodoende in een passieloze duisternis dreigt te verdwalen, geen nood. Ook vandaag worden er nog wonderknapen gevonden die bereid zijn in deze duisternis hun dichterlijk licht te laten schijnen. Meer zelfs, ze bevinden zich ook in de dichte populatie onzer universitaire campussen.

Een kleine selectie van de redactie zit ‘s avonds laat in het lokaal. Het is net geen middernacht. De laatste lege vlakken in huidige dwars worden langzaamaan opgevuld. Een fotograaf en eindredacteur proberen de auteur van dit stukje af te leiden met grapjes over ‘Prior de Post-Egel’ (foto rechtsonder), die ze willens nillens op deze achterflap willen zien. Ik weiger categoriek. U merkt wie het hier voor het zeggen heeft.