Veel studenten hebben in de examenperiode de neiging om meer te eten dan normaal. Of het nu komt door stress, weinig slaap of een energietekort, of door de behoefte aan een leuke pauze. Het nadeel hiervan is natuurlijk dat zo’n vergrote eetlust niet altijd even gezond is, zeker niet wanneer je voornamelijk naar ongezonde snacks grijpt. Gelukkig kan je met Tic Tacs suikervrij door de examens, als we de Verenigde Staten mogen geloven toch. 

Films duren altijd veel te lang, en sinds de autoplayfunctie op Netflix houdt niemand het ooit nog op één aflevering bij het bekijken van die laatste nieuwe serie. Veel blijft er dan niet meer over als je je tussen het studeren door even wil bezondigen aan gedachteloos escapisme in een of andere wondere wereld op je scherm. Gelukkig bieden YouTube en andere kanalen hiervoor de perfecte, letterlijk op maat gemaakte oplossing voor jouw pauze: de kortfilm. En geloof ons, er zijn heel wat pareltjes te vinden. Onder het motto “Eten moet je toch” kan je even kort maar krachtig onderuitzakken in je zetel en zonder schuldgevoel een hele film uitkijken. Of twee. Of tien. Wij selecteerden onze favorieten.

Er zijn bijna 900 chirogroepen in Vlaanderen, maar weinige zijn zoals Chiro Dolfijn. Deze Chiro in de Seefhoek zet in op diversiteit en kansen: kinderen en jongeren van alle nationaliteiten uit kansarme gezinnen kunnen hier elke zondag terecht om al spelend te groeien. Geen stress omdat het chiro-uniform te duur is, of omdat het lidgeld niet kan worden betaald, want bij Chiro Dolfijn worden er geen uniforms gedragen en is lidgeld niet nodig. Elke zondag zorgt de leiding ervoor dat deze kinderen een activiteit hebben om tijdens de week naar uit te kijken, en dat is nodig voor veel kansarme kinderen. En, goed nieuws: Chiro Dolfijn zoekt altijd nieuwe leiders/leidsters! Als je dus tijdens de examens het gevoel hebt dat je wel wat maatschappelijke relevantie kan gebruiken, denk er dan eens over om bij Chiro Dolfijn te gaan. Wij spraken met Zeno Cypers, leider bij deze warme chirogroep.

Op 30 april liet Niall Horan zijn stem door Vorst Nationaal galmen. Hij laat harten sneller slaan en ogen vullen zich met tranen. Waaronder die van mij.

Met de examens voor de deur heeft iedereen het zich al eens afgevraagd: wat als het foutloopt? Hoe zit het nu eigenlijk met alle regeltjes rond studievoortgangsbewaking en leerkrediet? De vraag 'Kan je studiepunten bijkopen?' schiet de hoogte in, in Googles zoekstatistieken en in een procrastinatiebui wordt iedereen expert in de mazen van de studievoortbewakingsregels. Niemand die beter kan vertellen hoe het écht zit dan studenten die zelf een einde moesten maken aan hun studie. Geen enkel verhaal is hetzelfde. Dat bewijzen die getuigenissen van Gert, Sofie en William.

“FTI zoekt club!” Op 28 maart maakte UAntwerpen op de Facebookpagina van de Faculteit Toegepaste Ingenieurswetenschappen (FTI) bekend dat de faculteit op zoek was naar een nieuwe studentenvereniging. De samenwerking tussen Vulcanis-Brabo en UAntwerpen werd stopgezet. Op sociale media ontstond een verhitte discussie (lees: scheldtirade) tussen de Vulcanis- en Brabo-aanhang.

Aan het departement Productontwikkeling ontspringen fraaie projecten als enten in de lente. Prachtig en pril is het Koono-project onder leiding van Stijn Verwulgen, dat is voortgebloeid uit de masterproef van Lotte Quirijnen. Doctoraatsstudent Erik Haring ontwikkelt samen met een team experts een prothese voor kinderen met symbrachydactylie; een aandoening waarbij er vingers missen. Deze kindjes hebben van zichzelf al een zeer hoge functionaliteit en die kan nog verder verrijkt worden door middel van dit opzetstukje. Dat laat hen bijvoorbeeld toe een vork te gebruiken of een instrument te bespelen.

Lieve lezers, het is zover. Na deze editie begint dwars aan haar achttiende jaargang en is ze officieel volwassen. Nog maar drie jaar geleden werd ze als een puberaal meisje in mijn handen gelegd. Ze lag toen in de knoop – met zichzelf, met anderen. En noodgedwongen werd ze tussen universitaire muren geplaatst. Tegenstribbelen, dat deed ze eerst. Net als die muren.

Door de reclame van Tampax ziet Moeder Natuur eruit als een vervelende vrouw van middelbare leeftijd. Zij geeft gestalte aan de maandelijkse bloederige week, die we ook omschrijven met de wetenschappelijk klinkende term ‘menstruatie’. Synoniemen zijn er bovendien te over, van Tante Rosa tot de rode vlag. Maar hoe we die week beleven − als vrouw én als man − wordt in de regel verzwegen. Taboe kleeft nog te vaak als een sticker in het onderbroekje. Moeten wij − vrouwen − onze ongesteldheid verzwijgen? En moeten wij − mannen − doen alsof onze neus bloedt?