Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘vademen’.

1 april 2018. De Ronde van Vlaanderen start zoals gebruikelijk in Antwerpen. 175 renners brachten hun stalen ros in galop, en deden daarmee allen een poging om een overwinning in Vlaanderens Mooiste op hun cv bij te schrijven. Dit was echter maar voor één persoon weggelegd: Niki Terpstra. Ne Hollander die zegeviert op Vlaamse bodem. Bij de vrouwen was het Anna van der Breggen. Een Hollandse! Laten we nu eerlijk zijn. Het voetbalverstand in de Lage Landen zit dit jaar overduidelijk in België. Gaat het echter om fietsen, dan maken Nederlanders de dienst uit. Daarom is de glansrijke taak om het Antwerpse fietsbeleid onder de loep te nemen aan een kaaskop toebedeeld.

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Tot voor kort maakte ons Vlaams onderwijs geen gebruik van verplichte gestandaardiseerde testen en had het bijgevolg geen weet van het kennisniveau van scholieren. De PISA-test daarentegen legt wel de vinger op de wonde. Uit deze internationale toetsing blijkt dat de kennis van Vlaamse leerlingen tijdens de voorbije vijftien jaar achteruitging. Vertoont deze daling zich ook op de universiteit? Merken professoren en docenten een verschil op tussen de oudere en jongere generaties van studenten?

Ten Prinsenhove, de peda van de Stadscampus, heeft in 2016 haar deuren gesloten. Er zijn genoeg koten in Antwerpen om de 149 studenten die een nieuw onderkomen nodig hadden een dak boven het hoofd te bieden. Maar hoe zit het met de studenten die financieel minder sterk staan? En wat zijn de toekomstplannen voor de peda nu?

Geldwolven, cv-duizendpoten, sociale vlinders, luxebeesten, exotische trekvogels, verschillende species bewandelen het oerwoud der studentenjobs. Naast de platgetreden paden slaan jobstudenten soms een verrassend andere weg in. Elke maand zetten we zo’n baanbreker in de kijker.

"Turkije is ziek. Mijn land heeft een posttraumatische stressstoornis. Ja, net als het hoofdpersonage uit mijn film". Het zijn heftige woorden; zie daar als moderator van de Q & A maar eens kalm mee om te springen. Even kun je een speld in de zaal horen vallen. Dan wordt de draad weer opgepakt. Met een vraag in rustiger vaarwater. Dat een conflict of een weerwoord uitblijft, wil niet zeggen dat er niet gereflecteerd wordt. Dat er niet gereflecteerd mág worden. Dit is de kern van cinema als een bron van engagement: Welkom op het MOOOV Film Festival.

In de dwars van oktober gaven we jullie, beste studenten, het woord in onze enquête Raad voor de Studentenraad en in het daaropvolgende artikel 'Het rapport van de Studentenraad'. Tegelijkertijd beloofden we jullie plechtig om op het einde van het academiejaar met dezelfde vragen bij jullie terug te komen, zodat er hopelijk een evolutie te schetsen viel. De examens komen in zicht, de thesisdeadlines staan al voor de deur, dus bij deze: dwars houdt zich aan haar woord.

Naast de examens staat straks ook het WK voetbal voor de deur. Een feest, ongetwijfeld. Maar wat is nu eigenlijk de maatschappelijke bijdrage van zo'n opgeblazen voetbaltornooi? We legden de vraag voor aan een panel van vier menswetenschappers: een econoom, een filosoof, een socioloog en een historicus.

Het is bijna tien jaar geleden dat Iron Man in de cinemazalen terechtkwam, de film die het Marvel Cinematic Universe (MCU) in gang zette. Er waren daarvoor al succesvolle superheldenfilms. De X Men- en Spider-manfranchise brachten al heel wat geld binnen en de Batmantrilogie van Christopher Nolan viel in de prijzen. Buiten de X Men-films bestonden deze franchises uit een trilogie, één held en een wereld die niet verder ging dan de stad waarin deze held woont. Het MCU veranderde dit.