To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal het eerste. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. Deze keer vertel ik je over knappe mensen in het openbaar.
 

Krijg je al jaren geen pakjes meer van de sint? Niet getreurd, dwars is in een vrijgevige beu en deelt gratis filmtips uit. Letterlijk gratis, want al deze films zijn tot 31 augustus vrij beschikbaar op VRT MAX. In het brede aanbod op de site zijn er drie films die je zeker gezien moet hebben.
 

Het was een kinderdroom van regisseur Guillermo Del Toro om Mary Shelleys horrorklassieker Frankenstein te verfilmen. De twaalf eerdere langspeelfilms van de Mexicaanse Oscarwinnaar waren al enorm beïnvloed door Frankenstein: de menselijke drang om God te spelen en de dood te overwinnen in Cronos, de gotische horror van Crimson Peak, de monsters die in zowat al zijn films terugkeren. Perfecte adelbrieven voor Hollywoods nieuwste poging om Shelleys boek te verfilmen, zou je denken.
 

Toen ik Frankenstein twee jaar geleden op de literatuurlijst zag staan, dacht ik eerlijk gezegd meteen aan een Hollywoodmonster met schroeven in zijn nek en een gestoorde wetenschapper in een torenkamer. Wat ik kreeg, was iets heel anders: een existentiële tragedie, een verhaal over schuld, eenzaamheid en de grenzeloze honger naar kennis. Hoewel ik het toen las uit verplichting, ontdekte ik tot mijn verrassing dat het een van de eerste boeken in lange tijd was die ik met oprecht plezier verslond.
 

Alle studenten die ooit een studentenjob hebben gehad, weten dat zo’n job je meer oplevert dan alleen wat extra centjes. Studentenjobs zitten vol verhalen die je nooit meer vergeet, van onverwachte blunders tot akelige klanten. In dit artikel bundelt dwars de meest absurde anekdotes van studenten uit allerlei sectoren. 
 

De wachttijden bij psychologen en psychotherapeuten worden steeds langer. Media schrijven dag in dag uit hoe ongelukkig onze generatie is. Gelukkig is er al meer aandacht voor mentaal welzijn, wat al een grote stap is! Toch krijgt nog steeds een op de vier Vlamingen ooit te maken met psychische problemen. Iedereen kent wel iemand die ermee kampt, of misschien jijzelf? Waarom voelt het nog altijd ongemakkelijk om erover te praten? Is het niet tijd dat we dit doorbreken?