de ecologica van Michaël Bremans

Michaël Bremans werd in 2008 door Time Magazine uitgeroepen tot een van de dertig meest invloedrijke personen in de ecologische industrie. Bremans was CEO bij Ecover tot 2013. Ecover is een Belgische onderneming die werd opgericht in 1980 te Malle en ecologische was- en reinigingsmiddelen produceert. Daarnaast werden ook vestigingen in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk geopend. In 2012 werd de Amerikaanse concurrent Method overgenomen en op die manier werd Ecover het grootste bedrijf voor milieuvriendelijke onderhoudsproducten ter wereld met een omzet van 200 miljoen dollar. Tegenwoordig heeft Bremans zijn eigen adviesbureau Triple Point en sinds dit academiejaar is hij ook alumnivertegenwoordiger van de Universiteit Antwerpen. Welke duurzame keuzes wil Bremans maken voor een meer bewuste samenleving? Tijd voor een kennismaking.

passie en vuur in Luik

Le plat pays, qui est le mien. Er zijn maar weinig Belgen die hun liefde voor het vaderland zo vurig en passioneel declameren als Jacques Brel. Hij was hard en cynisch voor ‘zijn land’ in zijn chansons, maar hij zalfde onmiddellijk. Brel was noch Vlaming, noch Waal, noch Brusselaar. Neen, Brel was vooreerst Belg. Trots op elke verborgen uithoek van zijn land. Wallonië, het onbeken- de vraagstuk voor menig Vlaming. En dan is daar Luik.

eigen Loft stinkt

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Recensente Helena trok naar het filmfestival in Gent en kliefde door de wereldpremiere van The Loft.

nee! zelf doen!

Het Westen vertoont scheurtjes als droge aarde onder een schroeiende zomerzon. De Balkanstaten versplinteren als gebroken veiligheidsglas. Twee maanden geleden behaalde Schotland een beschamende overwinning op zichzelf. Tegelijkertijd hoor je Quebec pruttelen. De Catalanen schreeuwen om de kans zichzelf tot mikpunt van algemene spot te stemmen. Maar ook bij ons kraakt er door de straten een onophoudelijk, zacht gekreun dat het toch wel beter zou zijn dat een taalgrens een landsgrens wordt.