​Joona is a twenty-two-year-old Finn, hairdresser, fashion freak, art lover, student in professional sales and shameless people watcher (aren’t we all?). In short, he is a busy guy who fits in perfectly in our city. This versatile student came all the way from Helsinki to live the Antwerp life.

big city life

Joona has only been in Belgium since the 29th of August but he already loves our sparkling city, ‘t Stad. “Antwerp isn’t that big, you can go everywhere without using the underground or tram. The citizens dress fashionably and look nice. Besides, everyone is super social, which makes me feel comfortable.”

Besides his enthusiasm for the city, Joona is equally enchanted by his new housemates. Back in Helsinki, he rented a student dorm in a building that counted approximately one hundred student rooms. However, the students hardly greeted one another. It seemed like everyone had their own group and they kind of ignored the others. Here in Antwerp, the fashion-conscious Finn is staying in a building with about eighty students.

That is quite a few too, nevertheless he remarks a main difference: his new housemates are immensely friendly. “I am very excited to see what the student life will be like. But I already know my housemates are up to date with the nightlife, so that won’t be a problem (laughs).”

comfy couch

In Antwerp, Joona enjoys the luxury of having a student room with his own shower. In Helsinki he shared a shower with other students and we all know how horrible that can be. Nonetheless, the shower isn’t his favourite part of the new crib. His preference goes to his couch, without a doubt. It’s comfy to chill on as well as convenient for his friends who come over to visit. So he didn’t have any problems so far? “The biggest difficulty I run into here is definitely visiting the grocery store. The names of the products are all written in Dutch and French. Honestly, I often don’t understand what they mean. A while ago, I went to the supermarket with a friend from Helsinki. We were looking for cream. Instead we apparently bought something totally different. I think it was whipped cream, but I am not sure at all. Anyhow, it tasted horrible!”

Vissen. Zo noemen we de dieren die in de zee leven. Alhoewel, niet alle dieren die in de zee leven zijn vissen en bovendien zijn er vissen die in rivieren en meren leven. Maar ook daarin leven niet alleen vissen. Oké, dan hebben alle dieren met vinnen toch de naam vis? Nee, ook niet! Want er zijn ook zoogdieren met vinnen.

Natuurlijk overdrijf ik nu. Hét kenmerk dat vissen onderscheidt van andere dieren zijn de kieuwen. Vissen hebben kieuwen, zoogdieren longen. Zoogdieren leggen bovendien geen eieren. Daarnaast zijn er nog een aantal kenmerken die de vissen onderscheiden van andere dieren die in het water leven. Daarom heten vissen vissen en klasseren we ze in een aparte categorie. Maar toch is het niet zo simpel. Vissen bestaan namelijk niet.

Dat is niet iets wat ik verzonnen heb en al zeker geen grap. Een veel slimmere persoon dan ikzelf, paleontoloog en bioloog Stephen Jay Gould, is na een levenslange studie van vissen tot deze conclusie gekomen. Toch wil dat niet zeggen dat er geen dieren met schubben en kieuwen in onze zeeën en rivieren zwemmen. Het gaat over de categorie: de term 'vis' brengt dieren samen die absoluut niets met elkaar te maken hebben! Genetisch gezien heeft een zalm immers meer gemeenschappelijk met een kameel dan met een aal.

Doet je hoofd nu pijn en vind je me een vreselijke muggenzifter? Goed, want dat is de bedoeling van deze rubriek. Mensen die echter net zoals ik houden van nutteloze weetjes om iedereen gek mee te maken, moeten de podcast No such thing as a fish eens beluisteren. En onthoud, de volgende keer dat je opa je vraagt om mee te gaan vissen, ga je eigenlijk zalmen. Of forellen. Of haringen.

Wouter meende uit het recht op de passieve openbaarheid van bestuur, dat neergeschreven staat in artikel 32 van de grondwet, te kunnen afleiden dat studenten recht hebben op een kopie van hun examen. Voor documenten in het bezit van Vlaamse instellingen wordt dit verder geregeld in het decreet van 26 maart 2004 betreffende de openbaarheid van bestuur, dat stelt: “De (bestuurs)instantie is verplicht aan ieder natuurlijk persoon, rechtspersoon of groepering ervan die erom verzoekt, de gewenste bestuursdocumenten openbaar te maken door er inzage in te verlenen, er uitleg over te verschaffen of er een afschrift van te overhandigen.”

De Universiteit Antwerpen is als publieke universiteit een overheid/bestuursinstantie en valt bijgevolg onder het toepassingsgebied van het decreet. Dit werd reeds bevestigd door de beroepsinstantie inzake openbaarheid van bestuur en door Pascal Smet toen die nog minister van Onderwijs was. Een student heeft dus wel degelijk recht op een kopie van zijn examen, wanneer zijn aanvraag overeenkomstig het decreet voldoende duidelijk en niet onredelijk is. Het zou bijvoorbeeld onredelijk zijn om de kopieën op te vragen van alle examens en herexamens over de afgelopen twee academiejaren van 23 basisvakken binnen dezelfde opleiding (ooit echt gebeurd aan de Universiteit Gent overigens!).

Volgens de Universiteit Antwerpen werd de initiële aanvraag van Wouter geweigerd omdat de mogelijkheid om een examenkopie op te vragen nog niet volledig was uitgeklaard op universitair niveau. Naar aanleiding van de weigering bracht Wouter het onderwerp voor de onderwijscommissie. Daar werd beslist dat studenten onder bepaalde voorwaarden een examenkopie kunnen opvragen. Ze moeten met name een financiële vergoeding van 20 euro per examen betalen en een geheimhoudingsdocument ondertekenen. Deze regeling geldt enkel voor de faculteit Toegepaste Ingenieurswetenschappen en ook slechts tijdelijk. De juridische dienst van de universiteit is momenteel bezig met het opvolgen van dit proces.

Ik deed zelf de test en verzocht de faculteit TEW via mail tweemaal om een examenkopie. Drie weken later is er nog steeds geen reactie gekomen. Zou er binnen de universiteit nog steeds geen algemene actie zijn ondernomen? Ook in het OER (Onderwijs- en Examenreglement) van onze universiteit wordt niks vermeld over examenkopieën. Enkel het recht van de student op bespreking en inzage van het examen staan hierin beschreven. Ook het OER van de Universiteit Gent en de Vrije Universiteit Brussel vermelden niets over het recht van de studenten op een examenkopie. In het OER van de Katholieke Universiteit Leuven is dit wel terug te vinden. De KU Leuven is dus de enige grote Vlaamse universiteit die het recht op een kopie heeft neergeschreven in haar officiële reglement.

Wat houdt universiteiten dan tegen om examenkopieën te verschaffen wanneer een student hiervoor een aanvraag indient? Een eerste argument is dat de werkdruk enorm zou verhogen moest elke student een kopie van zijn examen(s) vragen. De universiteiten zouden hier veel middelen en tijd aan moeten spenderen en daar hebben ze niet genoeg personeel voor. Het is natuurlijk moeilijk te voorspellen of het effectief zo'n vaart zou lopen. Indien enkel een kleine minderheid van ijverige tweedezit studenten om een kopie vraagt, volstaat dit argument niet. Een ander argument, dat voornamelijk door proffen wordt aangehaald, is dat er door het uitgeven van examenkopieën op langere termijn databanken zullen ontstaan of op andere manieren examenvragen en -antwoorden doorgespeeld worden. Een prof zou in staat moeten zijn om nieuwe examenvragen te maken, maar gelet op de beperkte leerstof valt het te begrijpen dat die vragen niet onuitputbaar zijn. Anderzijds bestaan er nu ook al heel wat facebookgroepen waarin lijsten met examenvragen te vinden zijn. Dit probleem doet zich dus niet enkel voor bij het uitgeven van examenkopieën. Een oplossing hiervoor zou kunnen zijn dat de UAntwerpen in het OER vermeldt dat het verboden is om examenvragen met elkaar te delen.

Tot slot zou het uitgeven van examenkopieën tot gevolg kunnen hebben dat studenten nog meer in discussie gaan met de prof over hun resultaat nadat ze de verbetering ervan hebben kunnen inkijken. Dit zou proffen meer tijd en moeite kosten en in het ergste geval zouden er nog meer rechtszaken aangespannen kunnen worden tegen de Universiteit Antwerpen ter betwisting van een uitslag. Het valt dus te begrijpen dat UAntwerpen geen ‘reclame’ zal maken voor het verlenen van examenkopieën, maar het recht op een examenkopie is wel degelijk omschreven in een decreet. Misschien wordt het wel tijd dat de universiteit het ook toepast. Een duidelijkere communicatie hierover zou al een stap in de goede richting zijn.

Dankzij de onuitputtelijke gekke woordenvloed van mijn collega’s kende deze rubriek al vele gouden appels op zilveren schalen. Nu het mijn beurt is om aan jullie literaire geneugtes te voldoen, ligt de lat dus hoog. Om eerlijk te zijn, hoger dan de capaciteit die mijn nog niet afgekoelde zomervakantiebrein momenteel aankan.

De oplossing lag gelukkig om het hoekje. Voor ‘het laatste woord’ van deze eerste dwarseditie van het nieuwe jaar, heb ik besloten om jullie geesten te verruimen met niets minder dan het laatste woord uit de Dikke Van Dale der Nederlandse taal, zijnde de zytholoog. Deze wordt wel nog opgevolgd door enkele bizarre afkortingen zoals de zzp’er (zelfstandige zonder personeel) en zzz (klanknabootsing van een zoemend geluid), maar zeg nu zelf, wie leest daar een artikel over – bijenliefhebbers geëxcludeerd.

Het Griekse woord ‘zythos’, dat bier betekent, ligt aan de basis van deze term. Zytholoog is dus eigenlijk een chic synoniem voor bierkenner of bieroloog. Zoals een sommelier gespecialiseerd is in wijn, hoort de zytholoog een professional te zijn in het classificeren en degusteren van bier. De eetliefhebbers en keuzestressgevoeligen onder jullie hebben misschien al gemerkt dat er op restaurant een redelijk nieuwe trend is ontstaan, namelijk niet alleen een wijnkaart die aangepast is aan het menu, maar ook een bierkaart. Dit afstemmen van bier op de gastronomie valt in het vakgebied van de biersommelier, alsook de organoleptische analyse en kennis over spontane gisting.

Organo-wat? Bij een organoleptische analyse wordt het karakter van het bier geproefd en aldus ingedeeld naargelang de prikkeling der zintuigen. Goed nieuws voor al wie na deze achtste vermelding van het woord bier hevig zit te watertanden: in België en Nederland is het mogelijk een opleiding te volgen tot zytholoog! In slechts twee cursusjaren kan je met avondlessen een meester worden in de zythologie, dit alles jammer genoeg niet aan UAntwerpen …

Mijn diploma dat het logo van de Universiteit Antwerpen draagt, komt nog maar vers van de pers en het lijkt alsof ik een schone lei in mijn handen geduwd krijg. Mijn studiecarrière volgt in mijn schaduw, de nog te ontdekken toekomst ligt aan mijn voeten. Veel is nog niet uitgestippeld en in niemandsland is Google Maps nog niet uitgevonden. Alles wat ik weet over de mysterieuze plek, beperkt zich momenteel tot het voelen van het stevige gras onder mijn voeten (geen warm omhelzend tapijt, maar stevig zoals dat van een voetbalveld), de deurklink van de universiteit nog porrend in mijn rug en de grote richtingwijzer naast me die roept dat ik kan kiezen tussen ‘werken’, ‘reizen’, terug ‘studeren’, maar ook nog altijd groenteboer kan worden in Australië.

Ik richt mijn blik echter niet enkel op de wijzer. De groene zee van gras, levendig door de wind, versiert mijn aandacht. Ik verwacht hier en daar ook wel eens een verscholen plas modder of een kuil, waarin ik mijn eerste belastingbrief zal willen doen verdwijnen bijvoorbeeld, maar de open vlakte doet hier en nu een vlinder in mijn buik ontpoppen die alle windrichtingen op wil en kan ontdekken. Met 24 lentes jong ligt de horizon open.

Dat gevoel van vrijheid en vleugels brengt ook een zekere kwetsbaarheid met zich mee. Vrijheid en onzekerheid zijn zelden van elkaar gescheiden, zeker daar waar het de niemandslander ontbreekt aan identiteit. Zelden wordt de tocht in kaart gebracht. Het niemandsland krijgt amper aandacht, denk maar aan Underemployed, een serie van MTV uit 2012 die probeerde om het traject van afgestudeerde jongeren op een grappige manier te brengen en waarvan de stekker na één seizoen werd uitgetrokken. Misschien is onze doelgroep te klein en te vluchtig, want ik ben nog geen Vlaamse versie over medeniemandslanders tegengekomen.

Tegelijk verlangt je omgeving dat het antwoord op de vraag “En wat ga je nu doen?” netjes binnen duidelijke, grijpbare hokjes past. Een vraag die eigenlijk niet zoekt naar een antwoord dat een werkwoord bevat, zoals ‘werken’, maar wordt verwacht eruit te zien als één allesomvattende beschrijving van je identiteit, die zowel inhoudt wie je bent als wat je doet, iets zoals ‘student’, ‘werknemer’, ‘werkgever’, ‘gepensioneerde’, ‘tiener’, ‘baby’ en noem maar op.

In het verleden was de niemandslander student, in de toekomst werkende mens. Maar wat is hij vandaag? Werkloos of werkzoekend of reiziger of ontdekker of laat lid van de gap year club of …? Het woordje ‘of’ dat tussen deze hokjes staat, is een broedplaats voor de quarterlife crisismicrobe, een naar beestje dat als een gewicht je benen verzwaart. Dus laten we alle hokjes negeren en het woordje ‘of’ vervangen door ‘en’, want het ontbreken van een definitie geeft de mogelijkheid er zelf een te scheppen. Je hebt het tempo waarin je en’en verzamelt zelf in de hand.

Dat is waar ik nu mee bezig ben. Ik ben reiziger, werkzoekende, volger van een avondcursus, redacteur bij dwars en doorkruiser van het niemandsland. Met logboek in de hand en vinger in de lucht ga ik het komende jaar verkennen, niet meer vanuit een 18m^​2-kot en met de doos cornflakes nog dicht.

groen als accentkleur

“Couleur Café is voor hippies en bakfietsvlamingen”, klinkt het soms enigszins schamper, maar zijn love and peace niet eigen aan ieder zichzelf respecterend festival? Er wordt inderdaad actiever ingezet op solidariteit dan op andere festivals: de ‘Solidarity Village’ is een vast onderdeel, waar verenigingen als Amnesty International proberen te sensibiliseren rond een bepaald thema. Dit jaar was dat de rechten van de vrouw. Daarnaast wordt zichtbaar ingezet op ecologie. Niet alleen zijn borden en bekers vervaardigd uit recycleerbare materialen, het publiek wordt ook actief aangespoord om met het openbaar vervoer te komen, om vegetarisch te kiezen aan een van de vele internationale eetkraampjes en om te sorteren. Wie veertig drinkbekers verzamelt krijgt daarvoor in ruil een drankbon; eens de terughoudendheid voorbij is dat voor de arme student de ideale manier om pintjes te scoren. Wie schrik heeft om tussen jengelende kinderen terecht te komen kan op beide oren slapen: het publiek van Couleur Café is in het twaalfjarige bestaan geëvolueerd van gezinnen met kinderen naar overwegend jong volk, studenten dus.

volwaardig festival

Toegegeven, de line-up is niet zo mainstream, maar acts met een exotische toets zijn de muziek bij uitstek om het zomergevoel op te wekken. Youssou N'Dour, Chic en De La Soul zijn artiesten om u tegen te zeggen en lieten geen ziel onberoerd. Julian Marley – zoon van – bestookte de menigte vanop het hoofdpodium met meeslepende reggaeklanken die het publiek recht naar Jamaica voerden. Daarnaast stonden er enkele grote namen van eigen bodem op de affiche. Op vrijdag was er Selah Sue om de nederlaag van de Rode Duivels tegen Wales te doen vergeten, zaterdag kon het publiek de rauwe stem van Arno Hintjens goed smaken en zondag was het feest compleet met Black Box Revelation. Jan Paternoster vond het na een kwartiertje spelen “Nu al plezanter dan op Rock Werchter”, op zijn pet stond ‘Brussels’ om die verklaring kracht bij te zetten. Warhorse en Gloria – sterkhouders van de nieuwe plaat – werden uit volle borst meegezongen, het leek erop dat alle aanwezige festivalgangers zich als één man om het hoofdpodium hadden verzameld. Hun set was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van Couleur Café 2016.

In de Univers-tent passeerden kleppers als De Jeugd Van Tegenwoordig, Jamie Woon, Trixie Whitley en de immer vrolijke balkanklanken van Goran Bregovic. De bekende onbekende Brit Jamie Woon wist met zijn sensuele elektro-soul tegelijk te ontroeren en op te zwepen. Samen met zijn energieke backing vocals hadden de gegadigden gerust een hele nacht kunnen dansen. De Jeugd Van Tegenwoordig riep op om alle smartphones weg te steken met de woorden: “Leef een keertje voor jezelf.” Dat liet de verzamelde menigte tieners in de tent zich geen twee keer zeggen; DJVT laat na tien jaar nog steeds de jeugd van tegenwoordig de tijd van hun leven beleven.

Couleur Café is een festival dat je op veel vlakken niet onberoerd laat. En dat Frans daar in Brussel, dat nemen we er gewoon bij.

Citybooks

Studeren, blokken, je opsluiten in je kot, bij je ouders thuis of in de bunkers van de bibliotheek. Het zijn juist deze tijden wanneer de reislust het hardst toeslaat. Zelfs de gerechtvaardigde eet- een rookpauzes op het Hof van Liere kunnen niet genoeg lichtstralen bieden om de onrustige ziel tot rust te sussen. Hart en hoofd willen wandelen door onbekende steden. Op zoek naar het avontuur! Vlaams-Nederlands cultuurhuis deBuren speelt in op de wanderlust van de drukke mens van vandaag met het City Books project. Verschillende schrijvers nemen je in hun luisterverhalen van 30 minuten mee op reis in steden over heel de wereld. Van Lissabon tot Sheffield, en via Stellenbosch weer terug naar Ieper. En je bent op tijd weer thuis om je samenvatting nog eens door te nemen.

Roes

Roes is uitstekend luistervoer wanneer je geen tijd hebt om te feesten, maar er tijdens het studeren wel iets over wil leren... De roes is niet enkel iets wat je moet uitslapen na een nacht stevig pintjes pakken. Want wie de wereld(en) van de roes in trekt, komt op de meest uiteenlopende plekken terecht. Voor het jonge online platform VPRO Dorst ging AudioCollectief SCHIK op onderzoek uit naar dit wonderlijke en tot de verbeelding sprekende gegeven. De drie Vlaamse en Nederlandse radiomaaksters komen er in vier afleveringen achter dat de roes je via vele wegen kan vinden, overvallen en naar nieuwe plekken kan brengen. Na het beleven van de roes eindigen we altijd weer met beide voeten op de grond.

De Kapitein Kobe Show

“Steeds vaker merkte ik dat de verhalen van doorzettingsvermogen, hard werk en discipline een grote rol spelen in het leven van de mensen waar ik naar opkijk”, aldus de Kapitein zelf. In zijn één op één gesprekken wordt er gezocht naar de motivaties en doelen van zijn gasten en hoe zij gekomen zijn waar ze nu zijn. Succesvolle en inspirerende mensen in de breedste zin van het woord. De stijl van de podcast is die van een serieus Radio1-gesprek; weinig opsmuk en to the point. Maar hier krijgen de sprekers de tijd om genuanceerd en aandachtig te zijn. Tijd genoeg dus om mentale of fysieke notities te maken en je eigen doelen nog eens scherp te stellen.

Opmerking: De juiste hoeveelheid is afhankelijk van je persoonlijke smaak, en het aantal porties hangt af van hoe gulzig je bent. De hieronder weergegeven hoeveelheden zijn voor een grooote kom. Trust me.

Wat heb je nodig?

- 2 pakjes lange vingers en 1 pak speculaaskoekjes

- 2 pakken pure chocolade

- bloemsuiker

- 5 eieren

- 500 gr. mascarpone

- een kan sterke koffie

- and last but not least... the liquor of your choice

Let the games begin!

Stap 1: Maak heel sterke koffie. Zo sterk dat je cartoongezichten zou trekken als je ervan zou drinken. Giet daarbij een scheut sterke drank naar smaak en giet dit alles in een diep bord.

Stap 2: Smelt de chocolade au bain-marie en doe dit bij de sterke (nu een andere betekenis, hé ) koffie. Blijf roeren tot je een consistente, lopende massa krijgt. Deze mag niet te vast zijn, maar ook niet te lopend. De koekjes moeten dit kunnen absorberen zonder direct uit elkaar te vallen.

Stap 3: Scheid 5 eieren. Bij het eigeel doe je ongeveer 4 soeplepels bloemsuiker en dit klop je op tot een smeuïg geheel. Voeg hier de mascarpone aan toe en klop opnieuw op. Voeg daarna extra suiker toe naar eigen smaak. Het eiwit klop je vervolgens stijf met 1 soeplepel bloemsuiker, en spatel je onder de mascarponemix. Dit wordt je tussenlaag.

Ready. Set. Go!

In een grote kom met een platte bodem doe je afwisselend:

- 1 laag ondergedompelde lange vingers (in het koffie-chocolademengsel)

- 1 laag mascarponemix

- 1 laag ondergedompelde speculaaskoekjes (ook in het koffie-chocolademengsel)

- 1 laag mascarponemix

- doe zo verder en wissel af! De bovenste laag bestaat uit de mascarponemix met geraspte chocoladeschilfers als je er nog over hebt. Wil je een feestelijk kerstdessert, sprenkel er dan nog gezeefde bloemsuiker bovenop. Tadaa!

Zet de kom in de koelkast voor minimum een paar uur of, voor het allerbeste resultaat, voor een nacht, zodat de koekjes de smaak optimaal hebben geabsorbeerd en alles is doordrongen van een smeuïge, luchtige, licht zoete smaak.

Game Over!

Deze pièce de résistance is een ware crowdpleaser op elk feestje en voor elke gelegenheid! Geloof me, ik heb het zelf uitgetest. Je bent niet langer de kotstudent die alleen spaghetti kan klaarmaken en afhaalchinees bestelt ... Je bent snugger, want je hebt immers de raad en de recepten van dwars gelezen. Deel ze met je vrienden of laat hen in de waan over je nieuwe Masterchefskills, aan jou de keuze! In ieder geval wordt dit gegarandeerd je nieuwe versiertruc. En ladies, de lijn loopt naar de koelkast. Of zoals mijn zus het zegt: "Een ronde lijn is ook een lijn!" En geef nu zelf toe, die is toch veel mooier dan een rechte.

Na enkele verwoede afleidingspogingen (flemen, janken, kattenkwaad – opeens besef ik de oorsprong van dit woord) zwicht ik door die o zo onschuldige oogjes, voor de harige overtuigingskracht. Snorrend van contentement wordt mijn zwarte broek opnieuw haar witte camouflage gegeven. Nu zijn we allebei klaar voor een eerste race: deur open, de trap af, net niet uit de bocht gaan, de tweede trap af en vierklauwens tot op de mat… afgetikt! Niet onder de indruk van mijn toch nog behoorlijke conditie tijdens een zittende blokperiode, word ik geeuwend opgewacht door de trotse winnaar. Die schiet meteen langs mij heen, terug richting de start voor een tweede rondje snelheidsmeting. Ik volg gedwee maar geef fysiek forfait en kies voor een andere aanpak.

Ik haal ons favoriete speeltje boven, the red dot, en zet me op bed. Mijn schijnbaar onvermoeibaar speelmaatje ploft na tien minuten naast mij neer, tevreden met haar herhaaldelijke vangst. Een uitgebreide wastafereel en wat knuffels later, kunnen we er samen weer tegenaan voor een volgend uurtje maffen en studeren. Wie welke taak op zich neemt moet dringend herbekeken worden, maar tot dan doet zo’n energieke kat je helemaal heropleven in nog geen kwartier tijd. Geslaagde pauze!

1. Probeer nieuwe dingen

Het leven vraagt al veel! Je moet leren, sporten en je engageren. Doe eens een keer iets anders! Ga eens bungeejumpen of snorkelen! Doe een keer gek, doe een keer iets wat niet van je verwacht wordt. Of schrijf gewoon eens een keer met je linkerhand als je rechtshandig bent (of omgekeerd).

2. Speel computerspelletjes

Niet meteen een middel waarvan je zou verwachten dat het kan helpen. Er zit alleen één addertje onder het gras, het gaat over spelletjes die het denkvermogen prikkelen. We praten hier dus over het maken van puzzels, raadsels of een spel waar je bepaalde strategieën moet bedenken.

3. Draag je kennis over

Onderschat jezelf niet! Gedurende de jaren heb je al veel geleerd, het is dus nu tijd om die kennis door te geven. Door dit te doen, activeer je andere hersenactiviteit die jou dan weer wat slimmer maakt! Dus vertel over de kenmerken van elke Pokémon-figuurtje of vertel over al die Disneyfilms die je al hebt gezien.

4. Slaap genoeg

Dat moet voor de gemiddelde student niet moeilijk zijn. Doe gewoon lekker verder zoals je bezig bent.

5. Beluister muziek

Het luisteren van muziek doet je ontspannen en beter presteren. Helaas hoort het naar fuiven gaan en je zat drinken hier niet bij.

6. Leer een tweede taal

Door een taal te leren, leer je nieuwe verbindingen te maken. Ook leer je oplossingsgericht te werken. Behoort talen leren niet tot je sterkste kant? Ga dan gewoon schaken, het heeft blijkbaar hetzelfde effect. 

7. Blijf oefenen en puzzel

Het klinkt ouderwets, maar door te puzzelen word je slimmer! Nieuwe woorden leren, nieuwe associaties leggen … het houdt ons brein actief. Kies je zelf een mooie puzzel uit, het is ook direct een idee om te ontspannen tussen de blokuren. Twee vliegen in één klap.

8. Kom buiten

Een lange wandeling maken of op café gaan, maakt ons ‘slimmer’. Ik hoor jullie al juichen! Op café gaan, hoera! Door namelijk zulke activiteiten te doen verplichten we ons brein om anders te handelen. Het zorgt weer voor een heleboel nieuwe inzichten en die… ja hoor… je weer slimmer maken.

9. Leef volgens je passie

Door bezig te zijn met je passie, leef je meer gedreven, je creativiteit zal aangescherpt worden, je zal als vanzelf nieuwe dingen gaan doen, je kan veel meer informatie aan. Kortom, je zal slimmer – en succesvoller – worden.

Dus beste student, ga eens een wandeling maken of ga met je vrienden eens op café. Maar let op, studeren heeft wel zijn voordelen, want slimmer zijn is misschien wel fijn, maar bij een sollicitatie later gaan ze niet vragen hoeveel puzzels je hebt gemaakt.