Examenhumor niveau 1 – Moonrise Kingdom (Wes Anderson)

De eerste studieweek is begonnen. Je hersenen functioneren optimaal, je ogen zijn alert en de examenhumor ligt nog piepend verscholen achter het monster dat we kennen als ‘frustratie’. Je wil enkel afleiding en deze film is hiervoor ideaal!

Sam en Suzy besluiten weg te lopen van huis en scoutskamp. Wes Anderson neemt je in deze film mee naar het koninkrijk van deze twee verliefde jonge buitenbeentjes. Door de avontuurlijke verhaallijn en het magisch-realistisch kantje ontstaan grappige situaties die je blijven boeien. De absurditeit in de humor valt hier nog mee, zelfs voor studenten met examenhumor niveau 0 is dit een prachtige film. Je bent in deze week ook nog in staat om met je alerte ogen en brein te kunnen genieten van de visuele details en Anderson’s liefde voor symmetrie.

Examenhumor niveau 2 – Relatos salvajes (Damián Szifrón)

Week twee. De giechelbuien zijn er en de eerste tekenen van verwarring beginnen te tonen: je plaatst de dop van de groene markeerstift op die van de gele, neemt een vork om soep te eten en de moppen van je vervelende kleine broer worden plots grappig.

Verwacht je in Relatos Salvajes (vertaald: wilde verhalen) aan het onverwachte. Worst case scenario en most absurd scenario rijgen in deze film de kortverhalen aan elkaar. We zien een toevallige ontmoeting, lonken en overspel, een kans op wraak, en de wet van Murphy.

Examenhumor niveau 3 – Monty Python and the Holy Grail (Terry Gilliam, Terry Jones)

Week drie. Lachbuien worden afgewisseld door huilbuien… Of zijn het toch tranen van plezier?! Wie zal het zeggen? Je weet het zelf niet meer.

Klassiekers zijn er om te herbekijken. Ik ben er zeker van dat je videorecorder staat te popelen om nog eens te zingen. (Herinnering: Niet voor gevoelige kijkers die schrik hebben van moordlustig knaagdiergespuis en nachtmerries krijgen van ridders zonder armen.)

Examenhumor niveau 4 – Leningrad Cowboys go America (Aki Kaurismäki)

Week vier. De vloer is je nieuwe thuis. Dit is de plek waar je studeert, eet, stretcht, in slaap valt op stapels papieren en over de grond rolt door grollen en de meest ernstige vorm van examenhumor. 

De film gaat over een Russische rockband die wil doorbreken en hiervoor naar Amerika moet. In de eerste tien minuten zien we hoe de groep mannen met kuiven à la Tante Sidonia met tractoren over velden rijden en een bevroren bandlid in een kist timmeren om mee te nemen naar het beloofde muzikale land. Het is zo absurd dat het gewoon grappig is.

1. Bouw een feestje!

Niets beter dan tijdens je welverdiende pauze eens tien minuten de beentjes los te gooien. Zet alles aan de kant, draai die volumeknop open en geef het beste van jezelf op je geïmproviseerde dansvloer. Fysiek bezig zijn is goed voor de concentratie, dus daarna zul je weer helemaal fit en klaar zijn om terug achter de boeken te kruipen. 

PS: geen idee welke muziek op te zetten? Geen paniek! Ik heb de perfecte BLOKparty afspeellijst voor jullie gemaakt. Gewoon op play drukken en dat is klaar. Nu nog eens zeggen dat je "geen tijd hebt voor pauzes" :) 

2. Doe zo veel mogelijk kleren over elkaar aan en hou een sumoworsteltornooi met je kotgenoten (of met je mama als je thuis studeert) 

Iedereen kent het wel. Dat moment waarop je het niet meer ziet zitten, boos je boeken in de vuilbak gooit en dan maar beslist dat een job in de Colruyt toch ook niet zo slecht is. Het is oké, laat die agressie er maar uit. Maar misschien is het beter om ze uit te werken op je kotgenoten dan op je boeken. Trek zoveel mogelijk kleren over elkaar aan en ga mekaar te lijf. Pas wel op, we willen geen gewonden juist voor de examens (of net wel natuurlijk ;) ).

3. Maak een gezonde (of ongezonde) snack en eet hem op in het zonnetje

Eten uit verveling, we doen het allemaal. Geen probleem! Om er toch niet al te veel examenkilootjes bij te krijgen, kan je beter een gezonde snack maken. Een fruitsla of fruitpap, milkshake (doe bananen (of iets anders) en melk in de blender, even mixen en klaar is uw vitaminebommetje!), studentenhaver, … Er zijn veel voedingswaren die extra goed zijn voor de concentratie. Denk maar aan: bruin brood met veel granen, zeevruchten (bevatten veel jodium, wat de hersenen voedt), chocolade (jawel, je mag ook lekkere dingen eten zonder te zondigen!), spinazie, … Zo kun je naar hartenlust eten uit verveling zonder je al te schuldig te voelen. 

4. Doe een 5 minuten work-out (om de eventuele ongezonde snack er terug af te werken)

Zoek ze op via YouTube: Five Minute Workouts zijn volgens ons de beste pauzes die je kan doen. Even 5 minuten het zweet uit je lijf trainen, zo zijn die extra examenkilootjes ook meteen weer wat minder. Gewoon doen. Meer valt daar niet over te zeggen. 

5. Bespied uw buren 

Niets leuker dan mensen bekijken. Even je eigen miserie vergeten en helemaal opgaan in de wereld van een ander. Ik zet mij regelmatig met wat eten voor mijn raam om te zien wat de mensen aan de overkant aan het doen zijn. Het gras is altijd groener aan de andere kant wordt gezegd, maar daar ben ik het nu niet helemaal mee eens. Ik blijf liever zitten waar ik zit, maar doe er alles aan om me maar niet te moeten bezighouden met studeren.

6. Knutsel een piñata die je kan kapotslaan zodra je examens gedaan zijn 

Iedereen heeft iets nodig om naar uit te kijken. Je kan jezelf bezatten, helemaal KO gaan of je kan iets meer verantwoordelijk doen. Bijvoorbeeld, een feest geven met een piñata! Als pauze is niets leuker dan even knutselen, niet nadenken en gewoon met je handen bezig zijn. Voor de zielen onder ons zonder jeugd die niet weten hoe je een piñata moet maken, het is zeer simpel. Het enige wat je nodig hebt, is behangerslijm, kranten, ballonnen en verf. Blaas een ballon op en plak hem vol met repen krantenpapier. Zorg er wel voor dat je ergens een opening voorziet. Laat dan de ballon drogen en wanneer het papier hard geworden is, prik je de ballon kapot waardoor enkel nog een papieren vorm overblijft. Deze beschilder je naar keuze en vul je met snoep (of eender wat). Plak nu de opening nog toe, schilder wat bij, and you're ready to go!

7. Het heelal namaken op het plafond van je kot 

Ga naar de eerste de beste 1-euro-winkel, koop daar alle glow-in-the-dark planeten en sterren die je kan vinden, en plakken maar! Leuk tijdverdrijf en gegarandeerd een goede nachtrust onder je eigen sterrenhemel!

PS: heb je 's nachts last om in slaap te vallen door alle leerstof die maar door je hoofd blijft spoken? Zet het album Sleep van Max Richter op. Richter is een componist die neo-klassieke muziek maakt en voor dit album componeerde hij enkele stukken speciaal om bij in slaap te vallen. Extreem mooi en zeer effectief! 

8. Drink water

Gewoon doen. Je weet dat het goed voor je is. 

9. Rijd het gras af (als je gras hebt)

Zo ben je eens buiten en doe je ook je ouders nog eens plezier. Niets beter dan de geur van vers gemaaid gras en blije ouders. Heb je geen tuin om in rond te rijden, ga dan naar het dichtstbijzijnde park en rol er even door het gras. Gras heeft een therapeutische kracht die je rustig en gefocust maakt (ofzoiets …).

10. Seks

Het is goed voor de concentratie. Het is leuk. Je kan er eigenlijk niets op tegen hebben. 

Zo, na deze prachtige lijst met dingen om te doen, hebben jullie geen enkele reden meer om als pauze achter jullie computer te blijven zitten! 

dwars wenst iedereen heel veel succes met het blokken, and may the odds be ever in your favor!

	Professor Marc De Ceuster – Faculteit TEW | Departement Accountancy en Financiering
	Inleiding tot de financiële markten 1   Inleiding tot de financiële markten 2

1) Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Aan een West-Vlaming op een mondeling examen het verschil vragen tussen een future op goud en één op hout. Een kafkaïaanse spraakverwarring tot gevolg."

2) Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Ik wil, ik kan en ik zal!"

3) Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Volgende keer beter."

4) En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Wat is het nut van een cursus Ethiek? Misschien reflecteren over de vierde vraag?"

	Professor Yves Jacquemyn – Faculteit GGW | Gynaecologie, Verloskunde en Fertiliteit
	Abdomen 1   Abdomen 2   Verder inzicht in klinisch wetenschappelijk onderzoek

1) Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Die keer dat tijdens een klinisch eindexamen de student samen met mij een vrouw met vroegtijdig gebroken vliezen moest onderzoeken. De student steekt de eendenbek en dan geschiedt er een catastrofale navelstrengprolaps, een levensgevaarlijke complicatie waardoor de baby zou kunnen stikken. Heel het mechanisme voor een spoedkeizersnede schiet in gang, alles loopt gelukkig goed af en ik vergeet gewoon dat ik met een examen bezig was. De volgende dag staat een bleke, angstige jongen voor de deur van mijn kantoor, die duidelijk niet had geslapen. Ik zeg: 'Goedemorgen. Wat kom je doen?' Hij antwoordt: 'Ik had gisteren examen bij u.' 'O shit ja,' reageer ik, 'en ik ben je de rest van de dag vergeten, maar het was goed hoor. Je hebt erg adequaat gereageerd …'"

2) Heeft u een studietip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Een paar keer per dag gaan lopen buiten. Een goed lief kan ook helpen."

3) Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Met die multiplechoicevragen zie je dat niet zo individueel. Soms zie je een gezicht dat je nooit in de les bent tegengekomen en die stelt dan vragen die je zo expliciet besproken hebt, dat ik voorstel voor volgend jaar eens een toegangsticket voor de les te kopen. Sommigen nemen mijn advies dat de les niet verplicht is nogal letterlijk, vaak met desastreuze gevolgen."

4) En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Stukjes om de smaak te pakken te krijgen:
1. Deze figuur illustreert een aantal oorzaken van postpartum hemorrhagie. Er ontbreekt er echter één die zeer frequent is, dewelke? (Maar wat is de figuur, he?)

2. De figuur toont een oestrogeen, maar kan je herkennen welk oestrogeen? (Aha, maar welke figuur …?)"

	Professor Dominiek Sandra – Faculteit L&W | Departement Taalkunde
	Nederlandse Taalkunde 1   Nederlandse Taalkunde 2   Psycholinguïstiek

1) Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Ik kan me geen grappige anekdotes herinneren die zich tijdens mondelinge examens hebben voorgedaan. De meeste studenten komen heel ernstig hun examen afleggen. Wat ik me wel kan herinneren, zijn gebeurtenissen die niet grappig maar eerder dramatisch zijn: studenten die het antwoord op een belangrijke vraag schuldig moeten blijven en die ook met behulp van suggestieve vragen van mijn kant nog steeds geen woord kunnen uitbrengen. Black-out? Pech omdat ze toevallig dat stuk in de cursus niet hebben kunnen studeren? Vooral als je weet of voelt dat het ernstige studenten zijn en als je de emotionele impact van die situatie op hun gezicht ziet, dan doet dat toch iets. Je houdt daar uiteraard geen rekening mee bij het toekennen van het cijfer maar een prof is ook maar een mens – en in zulke situaties voel je met die studenten mee, tenzij je weet of voelt dat ze niet gestudeerd hebben. Dat is des te meer het geval omdat ik ook kinderen heb die aan de universiteit gestudeerd hebben, de jongste studeert dit jaar af in de master Informatica. Door zelf studerende kinderen te hebben gehad, die ook soms moeilijke periodes doormaakten, ook al studeerden ze goed en graag, ben ik toch milder geworden."

"Let wel: milder worden betekent enkel dat je meer empathie kan opbrengen voor de leefwereld van de student, niet dat je plots alles tolereert en Sinterklaas speelt op het vlak van cijfers geven. Dat zou ook zeer onfair zijn tegenover de beste studenten. Een grappige anekdote van op een van de schriftelijke examens zal me altijd bijblijven en heeft zich tijdens mijn carrière zelfs een aantal keren voorgedaan. De meeste studenten die het antwoord op een vraag niet kennen, vullen niets in of proberen toch een antwoord te formuleren in de hoop nog een puntje te sprokkelen. Er zijn echter ook studenten die zulke tegenslagen met een gevoel voor humor kunnen benaderen. Zo schreef iemand ooit: "Het antwoord op deze vraag ken ik niet. Ik hoop u in de tweede zittijd meer te kunnen vertellen." Op zulke momenten barst ik in een schaterlach uit. Het is misschien jammer dat je geen bonuspunt mag geven omdat een student je aan het lachen brengt tijdens de saaie periode van examens corrigeren."

2) Heeft u een studeertip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Als je op tijd kan beginnen studeren, lees dan eerst de hele cursus alsof het een boek zou zijn. In een ontspannen leeshouding en in de hoop dat de inhoud van het vak je interesseert, pik je op die manier veel meer op dan je zou denken. Zo onthouden wij ook veel zaken die we in de krant of op internet lezen. We lezen die teksten niet vanuit een krampachtige en angstige ingesteldheid dat we zullen vergeten wat we lezen. Dat kan uiteraard niet voor vakken als Statistiek en Wiskunde, waar je niet verder kan alvorens je al het voorgaande begrepen hebt. Probeer daarna eerst de grote structuur van de cursus te begrijpen, zodat je de logische opbouw ervan begrijpt en de samenhang tussen de onderdelen. Studeer dan in meer detail de verschillende onderdelen. Probeer echter niet alle details te onthouden maar de belangrijkste stellingen en argumenten. Denk ook niet dat je de exacte formuleringen uit de cursus uit het hoofd moet studeren en letterlijk moet kunnen reproduceren. Leer de zaken eerder in je eigen bewoordingen weer te geven. De vaktechnische termen moet je uiteraard wel beheersen."

"Zelf stelde ik me altijd voor dat ik de inhoud van een hoofdstuk moest uitleggen aan een denkbeeldig publiek. Door jezelf te forceren om de inhoud onder woorden te brengen kan je echt toetsen of je die inhoud effectief begrijpt. Dan ken je de materie en herken je ze niet alleen tijdens het (her)lezen van de cursus. Veel studenten trappen in die val: ze denken dat ze een hoofdstuk kennen omdat ze de inhoud ervan herkennen tijdens het herlezen van de tekst. Daarmee kan je de tekst echter nog niet zelf onder woorden brengen. Denk terug aan het studeren van nieuwe woordenschat in een vreemde taal: het is niet omdat je de nieuwe woorden correct kan koppelen aan hun Nederlandse vertaling als je mag kiezen uit een lijstje (herkennen) dat je die nieuwe woorden ook zelf zou kunnen produceren als men je het Nederlandse woord geeft (kennen). Als je oefeningen moet kunnen maken, maak er dan zoveel mogelijk en beperk je niet tot oefeningen die in de les gemaakt zijn. Tot slot, wees streng voor jezelf en leg de lat voldoende hoog, ervan uitgaand dat de prof dat ook zal doen. Wie voor een tien studeert, zal zelden die tien halen, vrees ik."

3) Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Na een mondeling examen zal ik nooit studenten ontmoedigen die een slecht examen hebben afgelegd. Door negatieve feedback te geven verhoog ik immers de kans dat ze zich, als gevolg van mijn commentaar, niet voldoende kunnen focussen op het volgende examen. Bovendien denk ik dat de meeste studenten zich zelf wel realiseren wanneer ze een zwakke prestatie hebben geleverd. Wat win ik ermee door hen dat ook nog eens expliciet te zeggen? Noch ik, noch zij hebben daar iets aan. Tijdens het feedbackmoment na een schriftelijk examen wijs ik de studenten er uiteraard wel op dat sommigen te weinig of op een foute manier gestudeerd hebben. Ik leg er dan de nadruk op dat ze voldoende vroeg moeten beginnen studeren – de dag voor het examen aan een cursus beginnen en de hele nacht doorwerken leidt zelden tot een goede opname van de leerstof in het geheugen – maar ook dat ze moeten studeren met het oog op inzicht in de structuur van de tekst en de inhoudelijke verbanden."

"Studeren is streven naar begrip en inzicht, niet naar de mogelijkheid om een passieve reproductie te geven van wat de prof verteld of geschreven heeft. Sommige studenten houden zich krampachtig aan de verwoordingen van de prof vast, terwijl die zelf vaak niet meer weet hoe zij of hij het gezegd heeft. Het is misschien goed dat studenten zich dit laatste realiseren. Het gaat niet om de woorden maar om datgene wat de woorden weergeven aan inhoud. Het enige wat voor de prof telt, is dat het inzicht op een heldere wijze verwoord wordt, op welke manier dan ook. Ik hoop in elk geval dat er de dag van vandaag geen proffen meer zijn die detailvragen stellen. Tenzij het uiteraard de definitie van een belangrijk vaktechnisch begrip betreft. Dat vind ik een blaam voor de intelligentie van studenten. Details vind je op het internet. Daar moet je dus niet naar vragen op een examen aan de universiteit. Inzicht vind je echter niet op het internet; dat is iets wat je via het studeren van de cursus zelf moet verwerven."

4) En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Heel zeker. Het zal in elk geval een vraag zijn die betrekking heeft op de behandelde leerstof."

Toch is de zomervakantie niet alleen dolce far niente. Veel studenten gebruiken de vakantie om hun persoonlijke financiën en cv op te krikken door een vakantiejob uit te voeren of stage te lopen. De studenten van de Universiteit Antwerpen worden daarbij verwend: zij kunnen sinds kort deelnemen aan het TravelBird studiebeursprogramma.

Wellicht heb je al van TravelBird gehoord. Het is een Nederlands online reisbureau, gevestigd in het centrum van Amsterdam. Travelbird probeert het selecteren en boeken van reizen leuker en gemakkelijker te maken. Het bedrijf heeft dan ook een internationaal perspectief.

Het reisbureau organiseert een stage op zijn hoofdkantoor in Amsterdam voor deelnemers uit meer dan 300 scholen uit 25 verschillende landen, waaronder de Norwegian School of Economics en het King’s College in Londen. En dat tot zes maanden, met daarbovenop een studiebeurs van 3000 euro!

Je krijgt dus niet alleen de kans je cv aan te dikken met een waardevolle werkervaring, je leert ook mensen van over de hele wereld kennen. Het enige wat je moet doen om kans te maken op deze beurs is je meest inspirerende reiservaring op een zo creatief mogelijke manier delen met TravelBird. Stuur die posters, YouTube-video’s en essays dus maar op!

Het programma loopt nog tot 31 mei 2016 (23.59 uur), snel zijn is dus de boodschap! Deelnemen kan via de TravelBird Studiebeurspagina.

	Professor Nicolas Carette – Faculteit Rechten | Departement Rechten
	Zakenrecht   Inleiding tot het privaatrecht   Rechtsmethodiek

Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Toen ik jaren geleden mijn allereerste mondelinge examen afnam, vroeg ik aan de groep studenten die bezig was met de voorbereiding wie als eerste het examen wenste af te leggen. Een van de studenten zei: “Moeten we niet wachten totdat professor Carette ook aanwezig is?” Toen ik repliceerde dat ik vermoedde dat die reeds aanwezig was, antwoordde de student, zonder verpinken: 'Excuseer, ik dacht dat u de assistent was.' De student was overigens gebuisd (maar niet op grond van het voorval)."

Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Actieve kennis is vereist: begrijpen én zelf kunnen weergeven, op micro- en macroniveau. Die befaamde bommatechniek heeft al tot heel wat successen geleid!"

Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Het is een opmerkelijke vaststelling dat goede studenten vaak aarzelen of ze het examen wel goed (genoeg) hebben afgelegd, terwijl studenten die het examen niet (voldoende) goed hebben afgelegd niet zelden ervan overtuigd zijn dat het examen goed (genoeg) was. Studenten die gebuisd zijn en zelfzeker vragen (eerder: meedelen): 'Het was wel voldoende zeker?', antwoord ik meestal: 'De reden waarom u denkt dat het voldoende was, is precies de reden waarom het niet voldoende was.'"

En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Wat is de rechtsvraag van het voor Ontleding Rechtspraak te analyseren cassatiearrest?"

	Professor Dirk Hendriks – Faculteit FBD | Departement Farmaceutische Wetenschappen
	Medische biochemie   Fysiopathologie en ziekteleer   Klinische biologie

Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Een student vertelde dat stamcellen (in het kader van een beenmergtransplantatie) eruit zien als 'HONING', waar eigenlijk bedoeld werd dat stamcellen een 'HOMING'-mechanisme hebben (na intraveneuze toediening zoeken ze zelf hun weg naar het beenmerg)."

Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Trachten te focussen op het begrijpen van de leerstof (bv. mechanismes van een ziekte in mijn geval) en pas daarna de details (symptomen, ...)."

Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Ik vraag hoe dat komt en stel bijgevolg extra vragen uit andere delen van de cursus om te zien of ze alleen maar 'stukken' hebben geleerd."

En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Met welke labotesten kan je nagaan of iemand rookt?"

	Professor Dries Knapen – Faculteit FBD | Departement Dierengeneeskundige Wetenschappen
	Inleiding tot systeembiologie   Biochemie van de huisdieren I   Biochemie van de huisdieren III   Veterinaire volksgezondheid: voedsel en milieuchemie

Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

"Een studente is klaar met haar schriftelijk examen en wil het komen indienen. Wanneer ze rechtstaat houdt ze haar handen verkrampt op haar buik, en ze wandelt lichtjes voorovergebogen, en laten we zeggen op een nogal ongebruikelijke en opvallende manier, door de aula - het lijkt wel alsof ze last heeft van vreselijke buikkrampen (zo kijkt ze overigens ook). Wanneer ze haar examenbladen wil afgeven moet ze natuurlijk haar handen van haar buik halen en haar armen strekken: op dat moment valt een hele stapel spiekbriefjes van onder haar trui op de grond. Er was later weinig discussie over de vaststelling van fraude ..."

Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

"Laat je mama je spiekbriefjes vastnaaien in je trui, in plaats van ze er losjes in te steken. Liefst wel aan de binnenkant, en bijvoorbeeld ook niet met rood garen als je een witte trui hebt. Succes zit in de details!"

Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

"Ik heb ooit les gehad van een prof die tijdens het mondeling examen steevast het zinnetje 'See you in September' uit volle borst uitriep als hij vond dat je niet voldoende gestudeerd had (met name als je het verschil niet kende tussen een scalair en een vectorieel product, ook al had je de rest van je examen volledig juist). Vervolgens liep je met het schaamrood op de wangen, en nagekeken door zowel de prof als je medestudenten die nog aan hun examen zaten te werken, richting uitgang. Tijdens zijn afscheidsles, vlak voor zijn pensionering, bleek deze prof in essentie een lieve en begripvolle man te zijn, bijna een grootvaderfiguur. Iedereen had een heilige schrik voor deze prof, maar iedereen kende wél het verschil tussen een scalair en een vectorieel product ... De tijden zijn echter veranderd (of dat goed of slecht is laat ik in het midden), en ik betrap er mezelf zelden tot nooit op "See you in September" te roepen. Ik probeer meestal in een gesprek te achterhalen waarom een student onvoldoende gestudeerd heeft, en probeer concrete tips te geven om het de volgende keer beter te doen. Dat klinkt in het licht van de geschiedenis misschien wat melig, maar het is denk ik wel de meest constructieve aanpak."

En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

"Op het examen van het vak Biochemie van de huisdieren III stel ik een vraag die 'De Aangekondigde Vraag' heet. Zoals de naam doet vermoeden, wordt deze vraag tijdens de les aangekondigd. Dat betekent dat ik de vraag (woordelijk) dicteer, de oplossing uitvoerig bespreek, en bovendien aangeef wat de meest gemaakte fouten zijn. Ik doe dit omdat het om een essentieel stuk van de cursus gaat, dat nodig is om alle andere hoofdstukken aan elkaar te koppelen. Ik probeer er dus voor te zorgen dat dit stuk van de cursus zeker gekend is. De keerzijde van de medaille is dat er twee punten per fout, hoe klein ook, afgetrokken worden. De vraag wordt gequoteerd op tien punten, dus als je drie kleine foutjes maakt ben je er al niet meer op geslaagd. De gemiddelde score op deze vraag is natuurlijk iets hoger dan op de andere examenvragen, maar het zou je verbazen hoeveel studenten er toch nog in slagen slecht tot zeer slecht te scoren. Ik ben dus heel zuinig op het gebruik van sluiers en hun tipjes, en bovendien blijkt het effect hiervan ook iets minder groot dan je zou vermoeden ..."

In het Ruihuis krijgen we een paar regenlaarzen aangereikt, een zaklamp, de tablet en een soort onesie die ons moet beschermen tegen vuil. De opwindbare zaklamp behoeft wat uitleg: we moeten ons strikt aan de voorgeschreven ‘tien keer zachtjes heen en weer draaien’ houden, anders is het ding binnen de korste keren stuk. Uiteindelijk komen vooral de gekleurde lichten in het gangenstelstel en de lamp van onze begeleider van pas. Die laatste braakt een lichtstraal uit die van de zon zelf zou kunnen komen, een verschil van dag en nacht met onze eigen zaklamp.

wat ruist daar door het water

Een muffe geur nestelt zich in onze neusgaten, om er het volgende anderhalf uur te blijven. Ook onze ogen moeten wennen aan de vreemde omgeving: na een paar minuten dringt pas door dat de gang waarin we ons bevinden niet volledig cirkelvormig is, maar dat de weerspiegeling van de overwelving in het stilstaande water ons dit voorliegt.

Na een korte boottocht richting Schelde gaan we echt op pad. De begeleider, die de ruien op z’n duimpje kent en naar eigen zeggen sommige stukken zelfs achterstevoren kan lopen, maant ons aan tot voorzichtigheid. Door het volledige gangenstelsel heen loopt namelijk een verraderlijke geul die niet altijd zichtbaar is. We nemen zijn raad ter harte, blijven braaf aan de zijkant en lopen in een stilzwijgende polonaise achter elkaar aan.

Van tijd tot tijd houdt de begeleider stil, zodat wij naar een woordje uitleg kunnen luisteren. Dat krijgen we van Pieter Embrechts, die ons vanop de tablet toespreekt. In de verschillende filmpjes bevindt hij zich steeds pal boven onze hoofden, meters hoger op de straat.

We leren over hoe de brouwers een rol speelden in de geschiedenis van de ruien, over de overkapping en over de verluchtingsschouwen. Collega-redacteur Maxene en ik trekken onze kap verder over onze hoofden wanneer Embrechts in een van de filmpjes gezelschap krijgt van een gigantisch ogende spin, die bij nader inzien slechts een centimeter groot is. En banger van ons dan wij van haar, zoals het fabeltje gaat.

Kunst met de K van kak

Van de ratten zijn we een stuk minder bang, ze zijn dan ook met veel minder dan we dachten. Zij zijn het die zorgen voor een beetje cultuur in de ondergrondse gangen. Schimmelcultuur weliswaar: op hun uitwerpselen groeien lange witte schimmelpluimen die van ver een kunstig schilderij lijken. Zeer arty-farty.

De Suikerrui, Kaasrui en Minderbroedersrui passeren de revue, maar de wandeling gaat ook langs de minder bekende ruien. Daarvan is de Jezuïetenrui veruit het interessantste: onder de Carolus Borromeuskerk wanen we ons in een Indiana Jonesfilm als we de doorgang naar de cryptes van de kerk zien. Door de modder ploeteren we voort. Modder ja, want in tegenstelling tot wat velen denken zijn de ruien geen riolen (meer). Al zit er nog wel een luchtje aan, daar kan de tablet als nieuwste snufje niets aan veranderen.

Toegegeven, het vaak bejubelde studentenleven is niet altijd even glamoureus als we zelf zouden willen. We drinken verschaald bier uit plastic bekers en al hossend en morsend zingen we mee met Jimmy Frey op de beslijkte vloeren van onze favoriete studentencafés. Verfijnd is anders. Doch, ook voor studenten mag het ‘wel eens iets meer zijn’. Dat vindt ook Óðinn, de herenvereniging van het Wilrijks studentenleven. Als gentlemen’s club proberen zij het gevoel van distinctie te evoceren dat bij traditionele studentenverenigingen ontbreekt.

Gebrand op wat meer glamour in mijn leven besluit ik deel te nemen aan een Óðinn-activiteit. Via Facebook contacteer ik iemand van het praesidium. Of ik eens op één van hun activiteiten kan langskomen namens dwars, de Lounge Night misschien? Het mag, maar er wordt me wel nog op het hart gedrukt dat ik de dresscode dien te respecteren: een hemd, een vest en een clubdas. Die laatste mag enkel worden gedragen door volwaardige leden.

de konijnenpijp

Op de avond van de Lounge Night beklaag ik me mijn wat te grote vest. Onderweg koop ik in de rapte nog een doosje sigaren. Ik las namelijk in hun clublied dat “voor Óðinn's werkelijke leden, [...] whisky, stropdas en sigaar [zijn]”. Het kan de integratie alleen maar bevorderen, denk ik bij mezelf. Het feestje vindt plaats in de Konijnenpijp in Wilrijk, het leegstaande fort IV waar zowat alle TD’s van de buitencampussen worden georganiseerd.

Ik kom aan in het slapende dorpje Wilrijk en begeef me, langs de velden waar het plebs van de lokale voetbalploeg training heeft, naar een pad dat via een klein park uitgeeft op Fort IV, aka de Konijnenpijp. Een toepasselijke locatie, merk ik al snel. Het gewelfde plafond en de afbuigende gang hebben een zekere grandeur en bieden zo de ideale setting voor de stijlvolle Lounge Night van dit mysterieuze genootschap. Er zijn wat zetels en staantafels neergezet en links is er een grote toog.

Terwijl ik drankbonnetjes koop, word ik hartelijk begroet door de praeses van Óðinn, Bruno Beels. Een stoere blonde kerel met een kort verzorgd baardje. Zijn pak is onberispelijk en hij draagt een zwarte das met het teken van Óðinn op. “De gewone leden dragen grijze clubdassen. Schachten dragen er bruine en prosenioren hebben een zwarte”, vertelt hij me.

Ik merk dat er bier wordt geschonken in elegante tulpglazen en besluit samen met Bruno een pint te gaan halen. Ik heb mijn bonnetjes reeds in de aanslag, maar Bruno maakt een gebaar dat ik ze terug moet wegstoppen. “Het gratis vat is nog aan, en dat zal nog wel even duren”, grijnst hij. Een beetje wantrouwig neem ik snel een grote teug van mijn bier. Ik heb genoeg ervaring met gratis vaten op studentenfeestjes om te weten dat zulke geneugten maar van korte duur zijn.

vat van fortuin

Ik laat mijn blik nog eens door de ruimte dwalen. Het valt op dat dit een ongebruikelijk gezelschap is voor een doordeweeks studentenfeestje. De mannen zijn stuk voor stuk in hemd en vest en de vrouwen dragen galakleedjes. De gemiddelde leeftijd moet ergens boven de 21 liggen, bedenk ik me. Ik vervoeg me bij een groepje dat er gezellig uitziet en maak kennis. Een alumnus die me vertelt dat hij uitvinder van beroep is, vertelt me wat meer over Óðinn. “Het houdt een beetje het midden tussen een studentenvereniging en een alumni-club. Óðinn organiseert ook vaak activiteiten op vrijdag en zaterdag zodat ook mensen die al werken kunnen komen. Dat ze sowieso ook mikken op al wat oudere studenten maakt het ook gemakkelijker voor alumni om aansluiting te vinden.”

De uitvinder en zijn vrienden hebben een gezellige babbel dus haal ik nog een pint. Ervan overtuigd dat het gratis bier nu wel niet meer zal vloeien, haal ik opnieuw mijn bonnetjes boven. Tevergeefs zo blijkt, want ondertussen is er al een nieuw vat aangesloten. Ik uit mijn verwondering bij de rest, maar die reageren allerminst verbaasd. “Óðinn moet zowat de club zijn die het minste winst haalt uit zijn activiteiten”, vertelt Timo me. “Er worden massaal veel vaten weggegeven en uiteindelijk spreken we maar een select publiek aan. Óðinn wordt dan ook voornamelijk gefinancierd door giften en donaties. Dit vat werd bijvoorbeeld gedoneerd door de winnaars van het Vat van Fortuin.”

Het vat van wat? Het Vat van Fortuin is een wedstrijd die Óðinn elk jaar organiseert waarbij het praesidium ergens in Vlaanderen een vat begraaft dat de deelnemers vervolgens moeten opsporen. Door wekelijks in teams allerhande raadsels op te lossen kunnen ze foto’s kopen die een clue bevatten over de locatie van het vat. Een studentikoze schattenjacht dus.

óðinn en hera

Ik laat de uitvinders en de schattenjagers even voor wat ze zijn en ga een praatje maken met enkele mooi opgemaakte dames. Ze blijken haast allemaal lid te zijn van Hera, de vrouwenvereniging voor studenten van de buitencampussen. Lissa en Xenia vertellen me dat Hera en Óðinn soms ook samen activiteiten organiseren. Bovendien kom ik te weten dat er doorheen de jaren al heel wat kruisbestuiving heeft plaats gevonden tussen de mannen- en de vrouwenvereniging van de buitencampus. “Vooral in de vorige praesidia was haast iedereen wel eens met elkaar naar huis geweest”, lachen ze.

Of ze het onrechtvaardig vinden dat Óðinn enkel mannelijke leden toelaat? “Nee, dat is een beetje het concept hé?” zegt Lissa. “In Hera zitten trouwens ook enkel vrouwelijke leden. Ik kom wel liever naar activiteiten van Óðinn want daar kan je je als vrouw eens opmaken. Dat is op de buitencampus anders niet zo evident, als je met hakken op een TD aankomt word je al gauw scheef bekeken.” Ook Xenia ziet er geen graten in: “Ik vind het niet seksistisch of oneerlijk, maar ik vind het wel jammer omdat de manier waarop Óðinn zijn leden rekruteert me wel aanspreekt. Vooraleer je in het praesidium kan worden opgenomen, moet je al ervaring hebben gehad in een andere studentenvereniging. Zo weet je meteen dat je met capabele mensen zit. Ik zit niet in een praesidium, maar als er een club zou bestaan met een gelijkaardige manier van werken waar vrouwen wel lid konden worden, dan zou ik het waarschijnlijk wel doen. Maar die zijn er niet helaas. In Hera bijvoorbeeld wordt iedereen toegelaten en bovendien: zo’n groep vrouwen onder elkaar, dat wordt me wat te bitsig!”

Het wordt ondertussen al laat en ik bedenk me plots dat ik nog steeds geen whisky heb gedronken of een sigaar heb gerookt. Vastberaden om niet naar huis te keren vooraleer ik dit ritueel heb voltooid, ga ik naarstig op zoek naar enkele heren die me willen vergezellen. Al snel blijkt dat niet alle heren van Wilrijk roker zijn. Ik word voorgesteld aan Jan, één van de oprichters van Óðinn. Hij wijst beleefd mijn sigaar af, maar ik maak van de gelegenheid gebruik om een prangende vraag te stellen. Vanwaar de naam Óðinn? “Dat is simpel”, zegt Jan, “Hera bestond al, en wij wouden ook een mannenvereniging oprichten. Maar het mocht niet zomaar weer een studentenvereniging worden, we wouden bijzonder zijn – vandaar ook het concept van een gentlemen’s club. Aangezien de meeste clubs zich baseren op de Griekse mythologie, dachten wij origineel uit de hoek te komen door te verwijzen naar de Noorse mythologie, die doorgaans toch ook geassocieerd wordt met mannelijkheid.”

whisky and cigars

Na een tijdje vind ik dan toch een partner in crime die met me naar buiten wil komen voor een sigaar en een whisky. De whisky drink ik in tegenstelling tot het bier uit een plastic bekertje en mijn sigaren die ik onderweg in de nachtwinkel kocht, hebben maar weinig smaak. Een kleine reality check, maar ik laat me niet uit het lood slaan en blijf in mijn rol. Als een heuse heer praat ik mee over snooker en experimenteel theater. Ik ondervraag mijn gezelschap voorzichtig over het beperkt assortiment aan whisky. “Normaal zijn ze wat minder zuinig met sterke drank, maar ze moeten dan ook besparen nu, hé”, zegt hij, “volgend jaar is het immers een lustrumjaar, Óðinn zal dan 10 jaar bestaan en dat zal gevierd worden!”

Terwijl we buiten staan te roken, zien we hoe er twee jongens in T-shirt naar binnen komen gestruind. Ze worden door iedereen verontwaardigd gadegeslagen en al na enkele minuten zien we ze weer vertrekken. "Wie de dresscode niet respecteert, wordt gevraagd om te vertrekken", verzekerd mijn gesprekspartner me. Ik knik, kijk op mijn horloge en zie dat het ook voor mij tijd is om door te gaan. Zoals het een gentleman betaamt, neem ik keurig afscheid van iedereen die me vanavond gezelschap hield. Wegens de gratis drank heb ik de 10 euro aan bonnetjes die ik bij mijn aankomst had aangeschaft niet kunnen opmaken. Met een zwierige buiging geef ik ze aan een dochter van Hera die net was binnengekomen. Dat gentlemen gedoe werkt verdorie aanstekelijk!

Auteur Lize Spit verzekert zich met Het smelt vanzelfsprekend van een zitje. Deze ferme madam en covergirl toonde ons het abc van schrijven, talent én charme (pagina 3). Ook Donald Trump weet als geen ander het spel te spelen: hij werd de Republikeinse favoriet voor het presidentschap, niet te geloven! Zijn we binnenkort niet ‘gejost’ maar ‘getrumped’? Wij draaien de muziek alvast een ritme hoger.

En is het eigenlijk gejost of gejosd? Geen van de twee, zo leert de Dikke Van Dale! Tijd om terug achter je boeken te kruipen en échte kennis op te doen. Want met het aanbreken van de maand mei werd het niet alleen ‘Panamees’ warm in België maar breekt ook de bloktijd aan. Of toch nog één woordje om het af te leren? Lees wat ‘serendipiteit’ nu écht betekent (pagina 38) of maak voorgoed komaf met de discussie over de kip of het ei (pagina 32).

Toch geen zin in blokken, noch tweede zit? Lees in www.onlinemedicatiezondervoorschrift.be waarom je best geen breindoping neemt (pagina 10), maar volg de eenvoudige raad van Frans Van Meir in het proffenprofiel op: “Maak kort voor het begin van het examen tijd voor een sanitaire stop. Een beetje zenuwen kan geen kwaad maar bewaar zelf het overzicht en zorg ervoor dat je gekleed bent” (pagina 30).

En ik? Door stoelen kan je blijkbaar ook zakken, maar net op de valreep sluit ik het dwars-jaar af. Ik geef mijn zitje door, maar kom zeker nog mee (stoelen)dansen! Goesting gekregen om volgend jaar een onvergetelijke ervaring op te doen en in een topteam terecht te komen? dwars werft aan, dus neem een stoel en zet je erbij!

Op het bovenste kamertje van Prinsesstraat 56 woont en leeft Jef Jorissen. Een merkwaardig exemplaar, al doet een eerste snelle blik op zijn kot niet meteen iets bijzonders vermoeden. Je treft er dezelfde parafernalia aan die je kan verwachten op elk studentenkot: gestolen verkeersborden, een reeks ongelezen studieboeken die gewonnen werden op een quiz en een verzameling halveliterblikjes Cara Pils – de ware trofeeën van het glorieuze studentenbestaan.

krijgskunstenaar

Naast zijn bed staat ook nog een haveloze kamerplant – “Dat ding stinkt verschrikkelijk.” – en onder zijn nachtkastje ligt een bierbrouwset voor beginners. “Juist ja, daar moet ik nog eens aan beginnen”, zegt Jef, terwijl hij achter zijn oor krabt. “Het probleem is dat de temperatuur hier niet constant genoeg blijft om bier te brouwen. Ik moet eigenlijk eens vragen aan mijn vriend die op de peda zit of ik op zijn kot mijn bier mag ontwikkelen.”

Afgezien van zijn passie voor Cara Pils, planten en bierbrouwen is Jef ook een fervente beoefenaar van talloze gevechtskunsten. Hij is bekwaam in hapkido en is de trotse bezitter van een stel nunchucks – je weet wel, die ninjastokjes waar Michelangelo van de Teenage Mutant Ninja Turtles mee loopt te zwaaien. Aan de muur hangt bovendien een airsoftmasker. De kogels voor zijn geweer liggen achteloos op het bureau. Op de vloer liggen twee loodzware halters waarmee Jef dagelijks traint om van zijn lichaam een dodelijk efficiënt wapen te maken.

micro-avonturier

Op zijn boekenkast pronkt een exemplaar van Sun Tzu’s De kunst van het oorlogvoeren. “Gewoon interessant om eens in te lezen”, probeert Jef al lachend mijn verontruste blik te ontwijken.

Radicaliseren doet Jef echter niet. Ik merk al snel dat hij een echte natuurmens is, volledig zen met zichzelf en met de maatschappij. Zo onderneemt Jef soms micro-adventures, een manier om wat avontuur te brengen in de dagelijkse sleur van het studentenleven.

“Je hoeft niet altijd ver weg te gaan om een avontuur te beleven”, vertelt Jef enthousiast. “Je kan dat ook gewoon dicht bij huis doen. Zo ben ik bijvoorbeeld vorige week met een goede vriend na school gaan overnachten op de Kalmthoutse Heide. We zetten daar een tentje op, maakten ’s ochtends ontbijt en waren tegen de middag weer thuis. Heerlijk! Dat we op een gegeven moment tot onze knieën in het water stonden neem ik erbij, da's avonturieren hé!”