Onder, boven, links en rechts, maar vooral ook dwars. Adagium van deze rubriek: wie zoekt, die vindt! Heb je alle woorden gevonden, dan blijft er een zin over.

Als student heb je waarschijnlijk wel gehoord van Student@work, de applicatie die je toont hoeveel je in een jaar mag werken. In 2017 voerde de Belgische overheid een grote verandering door in dit systeem. Vanaf dat moment kunnen studenten 475 uur werken in plaats van 50 dagen. Dit maakt dat ze ook halve dagen of zelfs enkele uren ingezet kunnen worden en zo makkelijker meer kunnen werken. Hoewel dit een positieve verandering was voor menig werkend student, bleek Student@work toch een doorn in het oog van velen. De applicatie is niet altijd even duidelijk, waardoor veel jongeren met vragen blijven zitten over hoeveel ze nog mogen werken, verdienen en wanneer ze dit precies mogen verdienen.

Voor de zoveelste keer schrap ik het woord ‘misschien’ uit een van de passages van mijn paper. Het hoort niet in de academische taal thuis. Ook om ‘eventueel’ en ‘wellicht’ manoeuvreer ik me voorzichtig heen, zodat wat ik schrijf krachtig klinkt. Eenmaal klaar heb ik een tekst vol statements die geen wolf omver kan blazen. Ze staan als een huis, niet van stro of hout, maar van steen.

De mug die om je oor zoemt als je probeert te slapen, toont geheel onbaatzuchtig aan dat je nooit te klein bent om een wereld van verschil te maken. In de aula komt de student in aanraking met kleine en grotere problemen uit het dagelijkse leven: gebrek aan koffie, verloren versnaperingen en professoren die zijn vergeten hoe het is om student te zijn. Van tijd tot tijd nemen de frustraties zo’n proportie aan dat de toogfilosoof uithangen in een troosteloos bruin café niet meer volstaat. In elke dwars kaart de wereldverbeteraar daarom een concreet probleem aan uit het studentenleven. Oplossingen groeien soms immers gewoon aan de bomen, als je maar naar boven durft te kijken om ze op te merken.

De zeespiegelstijging en kustmoerassen leken aanvankelijk geen goede combinatie. De hypothese luidde dat hoe verder de zeespiegel stijgt, hoe meer kustmoerassen permanent zullen verdwijnen. Nieuw onderzoek toont echter aan dat onder invloed van een stijgende zeespiegel kustmoerassen juist kunnen floreren. In het beste scenario zullen er zelfs méér moerassen ontstaan. Dit nieuwe onderzoek werd gepubliceerd in het vooraanstaande tijdschrift Nature. We spraken met professor Stijn Temmerman die Universiteit Antwerpen vertegenwoordigt in deze onderzoeksgroep. 

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘kabberdoes’.