Erwin Mortier publiceert deze maand zijn vijfde roman, De spiegelingen. dwars sprak hem over zijn nieuwe boek, over zijn jeugd en zijn homoseksualiteit, over literatuur en kunst.

Sinds 2007 koppen de kranten dagelijks over instabiele banken, hoge werkloosheidscijfers, pijnlijke overheidsbesparingen en het ene faillissement na het andere. Bedankt, Lehmann Brothers! De economie zit nog steeds in het slop, net zoals de Belgische politiek. En waar politiek botst met poëzie, daar vinden we theatercollectief de Roovers terug. Zij brengen Peter Handkes De Laatsten der Onverstandigen op de planken als tweede voorstelling in hun Dollarcyclus, een reeks over de crisis van het kapitalistische systeem. “Het is een poging om de crisis te begrijpen en om er een ander licht op te werpen”, zeggen maaksters Sara De Bosschere en Sofie Sente.

Naar aanleiding van het dossier cultuursubsidies sprak dwars met mevr. Barbara Wyckmans, directeur van HET PALEIS en mr. Luk Van den Bosch, directeur van het Toneelhuis alsook voorzitter van het Antwerps Kunstenoverleg (AKO).

Stijn Vranken werd verliefd op Antwerpen toen hij er op zijn achttiende van het kotleven proefde. Een liefde die nooit uitdoofde en die wederzijds bleek te zijn. Sinds een maand bekleedt hij er de functie van stadsdichter, in navolging van illustere voorgangers als Tom Lanoye en Bernard Dewulf. Bij poëzieliefhebbers is hij bekend van zijn dichtbundels Vlees mij! en Wees gerust, maar niet hier. Hij laat als een moderne troubadour iedereen die dat wil, kennismaken met zijn poëzie. Er wordt al reikhalzend uitgekeken naar zijn allereerste stadsgedicht, dat voorlopig geheim blijft. Het De Conickplein is de start van een onverhoopte roadtrip doorheen 't Stad. Dat in Vrankens Citroën uit 1978."Echte seventies kitsch."

Door de stad heen flaneren is meer dan geschiedenis alleen. Onze redactie houdt een rondslenterende tête-à-tête met een individu dat zijn hart verloren heeft aan Antwerpen. Al veertig jaar lang wordt de voordeur van de legendarische broodjeszaak Jean-Pierre ingebeukt door hongerige en dorstige studenten. Als een ware stormram vallen ze hier binnen. Altijd worden ze verwelkomd door de eeuwig glimlachende uitbater, Jean-Pierre.