Het Midden-Oosten staat op ontploffen. Voor de zoveelste keer. De Amerikaanse aanwezigheid in Irak zorgt wereldwijd voor kopbrekers. De niet aflatende reeks bloedige zelfmoordaanslagen in Israël en de recente beslissing om als vergelding aanvallen op buurland Syrië uit te voeren, komen de stabiliteit in de regio geenszins ten goede. Het koninkrijk Jordanië lijkt wel een oase, te midden van al dat gewoel.

Voor de burgeroorlog was Libanon zeer welvarend. Grote bedrijven vestigden zich in het land en het toerisme bloeide volop. De concentratie van diensten in Beirut zorgde echter voor een migratie van het platteland naar de hoofdstad. Hierdoor verzwakte de landbouwsector en nam het aantal armen in de stad toe. De burgeroorlog (een conflict tussen christenen en moslims) die woedde van 1975 tot 1989, zorgde voor een ineenstorting van de economie. Hierdoor stegen zowel armoede als corruptie enorm.

Ik heb twee jaar in Tel Aviv gewoond. Al van kindsbeen af heb ik veel over het land, het ontstaan ervan en natuurlijk het conflict in de regio geleerd, gelezen en gehoord. Het is zo’n complex gegeven en mijn opinie bevindt zich in een voortdurende strijd tussen gevoelens en objectieve feiten. Ik wil me niet uitspreken over mijn kritiek op de huidige rechtse regering en de emotionele, economische en politieke crisis. Mijn mening zou waarschijnlijk ook niet overeenstemmen met die van de meeste Israëli’s, deels omdat ik de zaken vanuit een totaal andere situatie heb leren kennen.

Vanaf woensdag 1 oktober 2003 bestaan RUCA, UFSIA en UIA niet meer! We spreken dan enkel nog over de UA, Universiteit Antwerpen. De eenmaking heeft ook het statuut van de UA Student tot stand gebracht. Naast de rechten en de plichten van de UA student die we in het statuut terugvinden, lees je er – mede dankzij de eenmaking – ook over de oprichting van één overkoepelende studentenvereniging. En dat is VUAS, de Verenigde UA Studenten.