Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie buigen we ons over matineus. 

To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal van wel. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. 

Donderdag 22 december 2023, het is een dag die ik niet snel zal vergeten. Tussen het zuipen door zocht ik verlichting in een goede kaaskroket. Net daar, terwijl ik er niet op voorbereid was, brak mijn hart in tweeën. Tussen mij en mijn geliefkoosde kaaskroketten in de vitrine hing een papier dat mij het trieste nieuws aankondigde: dit zouden mijn laatste kaaskroketten van De Jean worden. De grote vragen van de mensheid: Is er een leven na de dood? Is er een studentenleven na De Jean?

Beloofde jij jezelf op 1 januari dat je elke maand een boek zou lezen, maar staat je hoofd daar niet naar tijdens de blok? Verslind je klassieker na klassieker, maar zijn Shakespeare of Agatha Christie te zwaar tussen het studeren door? Of heb je simpelweg zin om je studieboeken in te ruilen voor ontspannende lectuur? Jeugdboeken to the rescue! Ze lezen vlot, zijn vaak ook nog eens steengoed en het heerlijke nostalgische gevoel krijg je er zomaar bij. Als fanatiek jeugdboekenlezer dook ik in mijn boekenkast op zoek naar mijn favorieten.

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Haar roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie vertelt voorzitter van de Studentenraad, Laurens Verhaegen, over de stuververkiezingen.

Er is maar één ding beter dan een blokpauze in het zonnetje: een blokpauze in het zonnetje met het perfecte broodje. Wat is dat perfecte broodje en waar vind je het? Met mijn notitieblok in de aanslag trok ik langs de broodjeszaken in de Antwerpse studentenbuurt met een eenvoudige vraag: welk vegetarisch broodje raad je me aan? Als zelfverklaarde foodrecensent – ik had een foodblog toen ik acht jaar oud was – legde ik de broodjes op de figuurlijke rooster.

‘Joepie, gentrificatie!’ Die graffiti stond in 2016 enkele weken te prijken op een van de zes nieuwe woontorens aan het Kattendijkdok op het Antwerpse Eilandje. Een van de daders, na de feiten anoniem geïnterviewd door Het Nieuwsblad, hekelde de manier waarop de stad te werk ging bij de opwaardering van de buurt: in tandem met ontwikkelaars en boven de hoofden van de bevolking. Die werd verdrongen uit haar wijk, een proces dat bekend staat als gentrificatie. Dat is geen puur Antwerps fenomeen. Dat zagen wij als studenten Stedenbouw met onze eigen ogen op onze studiereis naar Milaan. Ook in de wijk Via Padova voelen inwoners de hete adem van de herontwikkeling. We spraken met bewoners en vrijwilligers over hun wijk. Kunnen we in Antwerpen iets van hen leren?

Je kent het wel: je loopt door de stad en je denkt plots: Hoe zou het gaan met die ene persoon? Datzelfde had ik bij Slongs Dievanongs toen ik het liedje Lacht nor mij hoorde tijdens een stadswandeling. De Antwerpse zangeres werd in 2015 uit het niets bekend met die hit en bleef daarna nog een tijdje hangen in het Vlaamse BV-landschap. Na Lacht nor mij scoorde ze nog een paar hits met iFoon en de antipestschijf Move tegen pesten, maar daarna verdween ze van mijn radar. Uit een onoverkomelijke nieuwsgierigheid besloot ik met haar af te spreken.

Wie af en toe vegetarisch eet, weet dat je vandaag de dag de keuze hebt uit meer dan alleen traditionele vleesvervangers zoals tempeh, tofu en seitan. Ook een talrijk aanbod van vegetarische kip, worst en andere vleesvarianten is tegenwoordig te vinden in de winkelrekken. Als je net als ik geen keukenprinses bent, zijn die makkelijk te bereiden vleesvervangers een godsgeschenk, alleen is niet elk stukje nepvlees even lekker. Geen nood, dwars gidst je door de vegetarische wildernis en testte welke vleesvervangers je wel en welke je zeker niet moet eten. 

Koffiebars zijn niet weg te denken uit het straatbeeld van eender welke Europese stad. Wist je echter dat het eerste koffiehuis op ons continent zich bevond in Sarajevo, de hoofdstad van het huidige Bosnië en Herzegovina? Koffie werd naar het Balkanland gebracht door de Ottomanen. Maar zeg nooit zomaar Turkse koffie tegen zijn Bosnische broertje, want door de eeuwen heen heeft de koffiecultuur aldaar een geheel eigen gezicht gekregen. In Bosnië is koffie dus in de eerste plaats een moment, meer dan een drank. Ik sprak erover met Aline Cateux, doctor in de antropologie aan de UCLouvain. Meer dan twintig jaar lang noemde zij Bosnië haar thuis.