Onlangs zette de Vlaamse Regering abrupt een streep door de financiering van het Instituut voor Ontwikkelingsbeleid (IOB). Het gevolg: financiële, sociale en internationale druk op de kwaliteit van onderwijs en onderzoek aan UAntwerpen. Ook de 32 kernmedewerkers en studenten van het instituut zijn de dupe. dwars ging in gesprek met het IOB en met Vlaamse Parlementsleden Nadia Naji (Groen) en Stephanie D’Hose (Open Vld). Samen met hen diepen we de ambigue keuze van het kabinet uit. Totaal wanbeleid of is het toch enigszins te verklaren?
 

Tussen vier en vijf uur ’s nachts, wanneer onze studentenstad balanceert tussen dag en nacht ontstaat er een bijzondere overgangsfase. Terwijl studenten luidruchtig de weg naar hun kot zoeken na een nachtje feesten en nachtwerkers hun laatste uurtjes halen, vertrekken de eerste werknemers gehaast naar kantoor. In die schemerzone kruisen twee werelden elkaar heel even: de uitbundige nacht en de belofte van een nieuwe dag. dwars trok om vier uur ’s nachts gewapend met een camera de straat op en sprak met toevallige passanten.

 

De spanning stijgt ten top, je bergt al je boeken lekker op en iedereen wacht op het signaal dat de reünie kan beginnen. Op vrijdag 3 oktober zetten de originele K3-leden hun reünieconcerten in. Meer dan een half miljoen jongeren, dertigers en zelfs oma’s en opa’s willen erbij zijn. Maar waarom? Zijn dat geen liedjes voor kinderen?
 

Een leven zonder spellingsstoornissen, taalkwalen, grammaticagranulomen, aanelkaarschrijfaandoeningen of dt­­­-fouten: kan het? En zo, ja: hoe? dwars volgde een workshop over academisch Nederlands georganiseerd door Monitoraat op Maat (MoM). MoM kan je kennen van de fameuze doorschrijfweek, verschillende workshops en hun zelfstudiepakketten die je tegenkomt als je verdwaalt op Blackboard. Zijn ze de moeite? Of is ChatGPT taalcoach genoeg? We kunnen helaas niet het gehele assortiment op één pagina voor je samenvatten, dus we houden het op de sessie ‘Hoe vermijd je opvallende taalfouten?’ Die sessie werd gegeven door Wim De Beuckelaer, al 35 jaar taalcoach.
 

Een van de eerste dingen die ik in een grootstad als Antwerpen leerde, was dat de voorrangsregels hier anders zijn, zeker als voetganger. Zebrapaden bestaan, maar lijken soms onzichtbaar. Snel oversteken is de boodschap, leer ik van mijn medestudenten, maar toch blijf ik nog steeds wachten tot de aankomende auto afremt om me over te laten. Verloren moeite vaak, maar toch. Net zoals “hallo” zeggen tegen voorbijgangers, want je vriendelijke begroeting wordt meestal beantwoord met een droge blik. Niet altijd, maar toch regelmatig. Voor iemand die opgroeide in een stad zal dit de normaalste zaak van de wereld zijn, maar voor mij, als een meisje van het platteland, was en is dit nog steeds een grote verandering. Want tot mijn achttiende woonde ik in een klein dorp waar iedereen elkaar kent en je altijd “goedemorgen” zegt. Waar files onbekend zijn en de enige ochtendspits zich aan het dorpsschooltje bevindt. Je vindt er zelfs nog rijkelijk gevulde smosjes voor vier euro.

 

De harde knip gaat veel verder dan enkel de studieresultaten van eerste- en tweedejaarsstudenten. Het heeft ook een grote invloed op de rest van hun studentenleven. Zelfs voor ze beginnen aan hun studie, moeten ze al nadenken of ze wel zeker zijn van hun keuze – en dat kan een grotere impact hebben dan op het eerste gezicht zichtbaar is. dwars onderzoekt wat nu eigenlijk de gevolgen zijn van de harde knip als maatregel om de eeuwige student te laten verdwijnen. We bestuderen zowel de cijfers als het effect van deze maatregel op het welzijn en engagement van beginnende studenten.