Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘anakoloet’.

Het gebeurt niet vaak dat je doelgroep spontaan weggevaagd wordt door een pandemie. Het is dan niet de pest, maar de universiteitsgangen zijn wel uitgestorven. Hamsterende medeburgers binden nog snel een lap voor hun neus terwijl ze de laatste pasta weggrissen en proffen zetten de eerste onwennige stapjes naar online lessen. dwars blijft ook in quarantaine en schuift haar artikels via het web jullie kant op. Het voor ons gereserveerde drukpapier zal in deze tijden vast goed hergebruikt worden.

Het zijn vreemde tijden voor studenten. De einzelgänger die zichzelf bewust isoleerde, wordt nu vergezeld door de sociale vlinders, gevangen net voor de lentekriebels. Eenzaamheid wordt ons voortaan opgelegd. De introvert denkt nu wel twee keer na over zijn afkeer van sociaal contact. Eigenlijk was het toch wel veel leuker om alleen te zijn toen dat nog een persoonlijke keuze was. Zelfs de eenzaat zou er haast gek van worden. Tegenstrijdig terugmijmeren naar tijden die eigenlijk niet zo fijn waren, maar nu toch enigszins aanlokkelijk lijken, of hervallen in de existentiële crisissen van voorheen – de gekte is onze oude vriend. Ruimdenkend, mild misnoegd en nostalgisch, neemt de Dolle Mina jullie mee naar enkele geesten uit het verleden. Was het vroeger wel echt zo veel beter? 

Wie zich eens goed wil verdiepen in onderwerpen als body positivity en glazen plafonds, hoeft niet langer ver van huis te gaan: feministische initiatieven verspreiden zich als een lopend vuurtje over Antwerpen. Jongvolwassenen zetten in de hele stad exposities en discussies op, elk over een ander thema. Kortom: de problemen die de beweging wil aankaarten, worden alsmaar diverser, waardoor het feminisme zich niet meer zo eenvoudig laat duiden. Wie zijn die hedendaagse feministen? Welke boodschap dragen ze uit? En bovenal: hebben we ze nog steeds zo hard nodig als vroeger? Op zoek naar antwoorden bezochten we Collectief Positief, Femmeniste en Girls on Film, drie feministisch getinte organisaties die evenementen in 't Stad hielden. We voelden de organisatoren aan de tand en plaatsten ze in een breder perspectief met professor Petra Meier, decaan van de Faculteit Sociale Wetenschappen op UAntwerpen en deskundige op het gebied van gendergelijkheid.

Op de allerkleinste schaal gedraagt materie zich niet zoals je intuïtief zou verwachten. De wetten van Newton gaan hier niet meer op en je kan zelfs niet exact berekenen waar een deeltje zich bevindt of hoe snel het beweegt. Dit is het domein van de quantummechanica; het vreemde gedrag van materie op deze schaal is een bron van veel verwarring, maar ook meer en meer de basis voor spectaculaire nieuwe technologieën. dwars vroeg Jacques Tempere van onderzoeksgroep TQC, Theory of Quantum and Complex systems, wat 'quantum' nu juist betekent en waar zo'n onderzoeksgroep in de theoretische fysica zich zoal mee bezighoudt.