Edgard Esmans: First Blood

Extra cathedra
07/03/2008

Professor Edgard Esmans doceerde tot voor kort Medische Chemie aan de studenten Geneeskunde, Diergeneeskunde en Biomedische Wetenschappen. Sinds hij op emeritaat is, werkt hij rustig verder aan zijn onderzoek. Voor al wie graag wil weten waar professor Esmans zich mee bezighoudt nu hij wat minder door stress geplaagd wordt, én waarom de brandweer van Cincinatti hem niet gauw zal vergeten, vroeg dwars hem uit over zijn academische en minder academische avonturen.

Als u een element van de tabel van Mendelejev kon zijn, welk element zou u dan zijn?

Een moeilijke vraag! In een eerste opwelling kwam het element Au (goud) in mij op. Er is geen ander element dat zoveel impact gehad heeft op het ontstaan en de teloorgang van beschavingen. Ook vandaag speelt het nog steeds wereldwijd een belangrijke rol, niet alleen in het economisch en cultureel gebeuren maar ook in de relaties tussen verschillende landen. Bij nader inzien gaat mijn voorkeur echter uit naar het element C (koolstof). Geen enkel element komt zoveel voor in de structuur van natuurproducten als dit. Het zijn juist koolstofverbindingen die de enorme biologisch complexe machine ‘het leven op aarde’ aansturen. Zonder dit element zou onze wereld er waarschijnlijk heel anders uitzien.

 

Waar vult u, nu u op emeritaat bent, uw dagen mee?

Ik ga nog regelmatig naar mijn bureau op de vierde verdieping van gebouw V op de Groenenborgercampus. Ik zit daar onmiddellijk in de onderzoekssfeer en heb daar de tijdschriften om mijn wetenschappelijke literatuur bij te houden en te praten over het lopende en geplande onderzoek. Er is echter één groot verschil met vroeger: de stress is weg! Verder doe ik dingen waar ik vroeger geen tijd voor had, zoals lezen, sporten, koken, als het beter weer wordt terug in de tuin werken, op reis gaan en meer tijd spenderen met mijn kleinkinderen Laure (5) en Jens (3), en dit alles tezamen met mijn echtgenote Liliane.

 

Wat was het mooiste moment van uw academische carrière?

Ik heb vele mooie momenten gekend: samen met de doctorandi enthousiast zijn als het onderzoek goed vorderde of een artikel aanvaard werd; de plezante momenten, gesprekken en discussies met de buitenlandse collega’s op internationale congressen en vooral het plezier van het lesgeven: je kennis en ervaring overbrengen op jonge mensen. Indien ik een ruwe schatting maak, heb ik in totaal aan meer dan 4000 eerstejaarsstudenten Geneeskunde, Diergeneeskunde en Biomedische Wetenschappen de basiskennis van de organische chemie en de biomoleculen mogen bijbrengen. Ik heb altijd de indruk gehad – hoewel het geen gemakkelijk vak was – dat deze discipline en de interactieve wijze van lesgeven door hen sterk geapprecieerd werd.

 

Wat was het grappigste moment uit uw academische carrière?

Ik herinner me dat ik op een congres was van de American Society for Mass Spectrometry in Cincinatti. Het was begin juni maar al behoorlijk warm. Ik lag in bed en hoorde ’s nachts veel lawaai in de gang van het hotel waar ik, samen met een boel andere congresdeelnemers, logeerde. Slaapdronken deed ik de deur van mijn hotelkamer open en zag iedereen in de gang naar beneden lopen: er bleek brandalarm te zijn. Ik ging even verder de gang in en hoorde inderdaad de alarmbellen. Maar op dat moment sloeg plotseling de kamerdeur achter mij toe en kon ik niet meer binnen. Resultaat: ik stond om 5 uur in de ochtend in mijn ondergoed op de straat in Cincinatti te wachten tot we van de brandweer terug binnen mochten. Mijn collega’s hebben mij nog jaren met dit voorval geplaagd!

 

Als u uw academische carrière kon overdoen, zou u dan nu iets anders doen?

Neen! Ik heb tijdens mijn carrière altijd de vrijheid gehad om mijn ding te doen. Ik heb een internationaal erkende onderzoeksgroep uit de grond gestampt en heb het Centrum voor Massaspectrometrie opgericht aan de UA. Ik blik tevreden terug op al hetgeen ik heb mogen verwezenlijken in onderzoek, onderwijs en dienstverlening en ben dankbaar voor al de steun die ik in die periode van iedereen heb mogen krijgen.

 

Wat zijn uw toekomstplannen?

Verder blijven doen met wat ik momenteel bezig ben en hopelijk blijf ik nog lang psychisch en fysiek gezond om dit nog een lange tijd vol te houden!