We wilden het hier eigenlijk vooral hebben over onze collega-studenten in Servië, maar de bijzondere omstandigheden in de Unie Servië-Montenegro (de naam Joegoslavië is officieel uitgewist) na de moord op premier Djindjic gaven een andere wending aan het nu volgende gesprek met een Servische studente. Bijna drie weken nadat de fatale kogels werden afgevuurd, is immers nog steeds de Noodtoestand van kracht.

Op een zonnige zondagmiddag in het verre Waasland zagen we voor de eerste keer in ons leven een bink van twee meter en zes centimeter. Wauw! We hadden namelijk de eer en het genoegen om een wedstrijd van topniveau bij te wonen. Basketbalclub Basics Melsele zorgde voor een namiddag van actie en vertier.

Het was weer een bewogen dwarsjaar. Getuige hiervan de achterflappen, orgelpunt van iedere dwars, stukjes poëtisch proza (of was het toch eerder prozaïsche poëzie?) waarin we telkens opnieuw op zoek gingen naar een enigszins studentikoze invalshoek op een alledaags thema. Voor deze dwars, de laatste van dit academiejaar, hebben we voor één keer geen centraal thema gekozen.

Toen ik in het vorige nummer van dwars mijn voorwoord schreef, was de oorlog in Irak nog nét niet begonnen. Nu is de strijd zo goed als gestreden, althans op het slagveld. De pers zal weldra naar andere fronten geleid worden, doch niet noodzakelijk omdat het daar interessanter is. De show is nu wel afgelopen, en er wordt aangeraden om het bij dit happy end te houden en het schrijnende vervolgverhaal liever niet te vertellen.