Gegroet studenten! Nu ik afgestudeerd ben, heb ik jullie land verlaten. Daar waar pintjes vloeien als rivieren, cursussen meer kosten dan je 18m²-onderdak en niemand omkijkt wanneer je van maandag tot donderdag cornflakes als avondeten nuttigt. Met aarzelende, doch harde sprong kom ik terecht in het lage gras van het niemandsland. Ik noem het ‘niemandsland’, omdat ik geen andere gepaste term vind voor het jaar waarin mijn laatste check-in op SisA (bye bye winkelkarretje) en de eerste check-in op de werkvloer (de sleutelhanger voor die badge ligt al klaar) plaatsvinden. Mijn doel is hier elke maand neer te pennen wat mijn pad en gedachten kruist.

Hij steekt het niet meer onder stoelen of banken. Kris Peeters wil burgemeester van Antwerpen worden. Peeters − volgens VRT en De Standaard de vierde meest populaire politicus van het land, net na huidig burgemeester Bart De Wever − staat te popelen om te beginnen experimenteren in wat hij het “laboratorium van Vlaanderen” noemt. De christendemocraat zal in 2018 echter niet enkel te maken krijgen met gele, maar ook met groene concurrentie van Wouter Van Besien. Volgens een recente peiling is niet CD&V (14,4%), maar Groen (20,1%) de grootste uitdager van N-VA (29,3%). Cijfers daargelaten, leek het ons als studentenmagazine in het trotse Antwerpen hoog tijd zelf eens uit te zoeken of de George Clooney van de Wetstraat ook op de Grote Markt zijn mannetje staat. En we maakten meteen van de gelegenheid gebruik om hem ook wat lastige vragen over actualiteit, werken en studeren te stellen. What else?

Examenfraude, geen student die zijn vingers eraan zou willen branden. Toch dromen we er allemaal wel eens van: frauderen op het examen zonder betrapt te worden en slagen met een hoog cijfer zonder alle data in ons cognitieve archief te hebben opgeslagen. Dit artikel is voor de ondernemende student. De student die risico durft te nemen, zijn academische loopbaan op het spel durft te zetten, wiens geweten zuiver is na moedwillige bedriegerij. Tevens is dit stuk een ode aan zij die niet wisten te ontsnappen aan het alziende oog van de fraudecommissie.

In blikopener zet dwars elke maand onderzoek van de Universiteit Antwerpen in de kijker. Deze maand praten we met Prof. dr. Johan Verbraecken: longarts, expert in de slaapgeneeskunde en medisch coördinator van het Multidisciplinair Slaapcentrum van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA). Het slaapcentrum van het UZA is met zestien bedden (en vijf bedden voor kinderen) het grootste aparte slaaponderzoekscentrum van België. Jaarlijks worden hier zo’n 5.500 slaaponderzoeken uitgevoerd bij volwassenen. Het slaapcentrum diagnosticeert en behandelt niet alleen patiënten, het voert ook heel wat onderzoek naar slaapproblematiek.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze keer: olifantenpaadje.

De examens staan weer voor de deur. Dit halfjaarlijks terugkerende fenomeen kenmerkt zich niet alleen door een toenemend stressniveau bij studenten, maar ook door de overvolle universiteitsbibliotheken. In Gent en Leuven kan men erover meepraten. Hoe zit het eigenlijk met hun bibliothecaire dienstverlening in vergelijking met UAntwerpen? Is onze universiteitsbibliotheek een voorbeeld voor de andere twee, of kan onze universiteitsbibliotheek nog veel leren van de boekerijen van de naburige universiteiten? dwars zou dwars niet zijn als we deze kwestie op het stapeltje 'onbeantwoorde vragen' zouden laten liggen.

Het is de laatste tijd voortdurend in het nieuws, het is het onderwerp van de kinder- en jeugdboekenmaand en je kan er niet meer naast kijken. Gender en seksualiteit is hot and happening, maar hoe progressief zijn we nu eigenlijk écht? We hebben afgesproken met Valerie, Sophie en Kat. Hoe verschillend ze op het eerste gezicht ook lijken, één ding hebben deze vrouwen alvast met elkaar gemeen. Ze doen alle drie lekker wat ze willen en het kan hen niet schelen wat andere mensen daarvan denken. Een tafel vol womanpower dus, daar vuren wij maar al te graag onze vragen op af.

Het Einstein-vooroordeel of het idee dat alle hoogbegaafden per definitie succesvol zijn, is onjuist. Onderprestatie bij mensen met een zeer hoog IQ is een vaak voorkomend, maar niet zo bekend probleem.