Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘koeterwaals’. 

Wintertijd, winterslaap, winterzon, de begrippen dwarrelen me door het hoofd terwijl ik de aanname dat we in de wintermaanden liever tegen de verwarming aankruipen met de dreigende tweede lockdown probeer te verbinden. Al starend naar de straten, leeggezogen door de avondklok, pen ik neer dat de universitaire code oranje door een federale code rood is overstemd.

Waar de bekendste studentenverenigingen veelal prat gaan op hun nachtelijk vertier, zijn er ook verenigingen die meer ruimte bieden voor bezinning. Mahara bijvoorbeeld, de islamitisch geïnspireerde studentenvereniging die zich richt op evenementen zoals lezingen met bezielde sprekers en hulp bij de studies. Een andere optie is Zomaar een Dak, de universitaire parochie. Daar kan je genieten van een goed gesprek met de pastors, een gratis te gebruiken koffiemachine of de discussieavond, Tafels van Verdieping. Tijd voor een gesprek met Yassine Abdellati, student Industrieel Ingenieur en bestuurslid van Mahara, en Hassna El Gazuani, pastor bij Zomaar een Dak. 

Vanuit de vijf Vlaamse universiteiten werd in september de 1000x1000-actie gelanceerd. Het is een oproep om duizend professoren zo ver te krijgen om elk 1000 euro te storten om de onderwijskansen van kinderen en jongeren uit kansarme gezinnen te verbeteren. De actie bestaat niet louter als een vorm van liefdadigheid. De initiatiefnemers, historicus Marnix Beyen en bioloog Lieven Bervoets, zijn beiden professor aan Universiteit Antwerpen. Ze gingen met dwars in gesprek en lichten de actie graag toe. 

De Slimste Mens toonde het al aan: op maandagen gaan de meeste koppels uiteen. Mijn lieftallig lief – sorry, ex – was even voorspelbaar als altijd en voegde zich ook op dat punt bij de middenmoot. Daar stond ik dan, vlak voordat ik naar mijn les vertrekken moest. Met rode ogen en een spiksplinternieuw aangekocht pakje Kleenex stapte ik dapper op mijn fiets richting Campus Drie Eiken. Te midden van het groen ligt de campus daar, vol laboratoria, artsen in spe en kine’s. Zouden ze mijn hartje ook kunnen genezen?