Zijn bloggers journalisten, of hooguit mee met hun tijd? Sinds enkele jaren is het fenomeen burgerjournalistiek aan een nieuwe opmars bezig. Vooral de participatieve journalistiek, die hiervan een uiting is, is populairder dan ooit met initiatieven als Digg.com, StampMedia en cafebabel.com. De moderne mens heeft over alles zijn zegje, maar wat is de kwaliteit hiervan? “Burgerjournalistiek is de mening van boerenpummels,” dixit een redactielid van dwars, kennelijk vergetend dat ook dit studentenblad eigenlijk tot die categorie behoort. Tijd om in eigen en andermans ‘burgerlijke’ boezem te kijken, dus. Professor Jos Huypens, oud-redacteur van de Gazet van Antwerpen, keek mee.

Het studenteninitiatief Studiant zal binnenkort een site lanceren waarop Vlaamse studenten hun professoren na een korte registratie anoniem kunnen beoordelen, in navolging van het Nederlandse beoordeeljeleraar.nl. Zal dit de kwaliteit van het lesgeven verbeteren? Of wordt dit een café zonder bier, waar je enkel dronken wordt op geklaag en eigenwaan? dwars weet het ook niet, en vroeg het daarom aan anderen.

Voelen we ons niet allemaal een beetje klein als iemand ons wijst op een dt-fout? Een dt-fout maken is not done. Het is de meest beruchte fout van de Nederlandse taal. Toch gaat er haast geen week voorbij zonder dat er eentje in de kranten sluipt, en ook professoren en taalspecialisten bezondigen zich aan dt-fouten. Je bent dus niet dom als je een dt-fout maakt. Maar waarom blijven we ze toch schrijven? Professor Dominiek Sandra, hoofd van het departement Psycholinguïstiek, is gebeten door dit onderwerp en kwam al geregeld in de media voor zijn veelbesproken dt-onderzoek.

De haven botst op de stad. Er is geen grijze zone. Ik ben nog maar tien minuten aan het fietsen wanneer ik tussen sluizen en dokken een schip van bruingele bakstenen zie liggen: de Hogere Zeevaartschool (HZS). Elke maand loop ik mee met een bijzondere opleiding. Vandaag word ik koopvaardijofficier.