In het ware leven, het niet-Merlina-bestaan, valt Tine Reymer, alias Belli, niet voor het colgate-valsgebit van Koen de Bouw, maar voor de artistieke compositie tanden in de mond van Peter Van den Begin. Deze laatste deelt dus niet het bed met Theo, Tony, Ronny of Nancy, maar met een bekoorlijke blondine en een mediageile kat, Jules genaamd. In een huiselijke sfeer worden enkele echtelijke zinsneden geserveerd uit ‘het leven zoals het is: humor’.

Kom, dacht ik op een dag, het is tijd voor het vaderschap.
Men moet niet proberen de jeugd te rekken totdat die ongemerkt overvloeit in het bejaardendom. Jeugd is maar het warmlopen voor het bestaan, het echte werk komt daarna. Het is de kunst om dan goed positie te kiezen, je moet je aan beide zijden bufferen tegen de dood, minstens met een vader en een zoon, liefst met nog meer kanonnenvlees. Dat heet zwaarte, de zwaarte van de heupbeweging en het armgezwaai van iemand die de middelste schakel vormt van een afstammingslijn.