Er wordt altijd gezegd dat de studententijd de beste tijd van je leven is: je hebt enorm veel vrije tijd, weinig verantwoordelijkheden en elke dag is een feest. Is dat wel zo? Studeren is meer dan pinten drinken op café of series bingewatchen, het kan ook enorm veel angst en stress met zich meebrengen. Met de examens in het vooruitzicht besloot dwars om eens na te gaan hoe stressvol het studentenleven echt is. En toen stuitten we op een probleem: het taboe.

Begin 2019 verschenen er in de media berichten dat UAntwerpen samen met het onafhankelijke onderzoekscentrum IMEC de krachtigste supercomputer van het land had aangeschaft. Wij raakten nieuwsgierig en stuurden onze verantwoordelijke IT samen met een computerleek uit onze redactie naar de buitencampus om dit verder uit te zoeken. Kurt Lust, consultant voor de high performance computers van CalcUA vertelde ons meteen dat de nieuwe computer helemaal niet zo ‘super’ is als de media beweren.

Eind november stond de wetenschappelijke wereld even op zijn kop, de toen nog volstrekt onbekende Chinese onderzoeker He Jiankui kondigde vol trots aan dat hij er als eerste in geslaagd was om de mens genetisch te modificeren. Het DNA van twee menselijke embryo’s aanpassen was voorheen ondenkbaar. Wereldwijd reageerden wetenschappers dan ook verbijsterd: niemand had dit zien aankomen én het had nooit mogen gebeuren. De techniek die He gebruikte voor zijn aanpassingen, CRISPR-Cas9, is namelijk nog veel te experimenteel voor onderzoek op mensen. De Chinese baby’s, Lulu en Nana, zijn geboren midden oktober 2018 en niemand weet wat de gevolgen hiervan zullen zijn. Tijd dus om CRISPR eens grondig onder de loep te nemen.

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken valt te betwijfelen. dwars vliegt er echter in en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is.

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken valt te betwijfelen. dwars vliegt er echter in en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is.

Het hoesje van een sappige komkommer, een bakje van zoete druiven en een kunststof folie om een tijdschrift te beschermen. Ook al willen we minder plastic kopen, de supermarkten maken het ons niet gemakkelijk. Bij winkels als Robuust zijn de producten voor studenten niet te betalen en kotbazen kunnen weinig enthousiasme opbrengen om de fietsenstalling te vervangen door een moestuin. Barbie had gelijk, life is plastic. Kunnen we dan echt niet meer zonder? We nemen de proef op de som. Twee auteurs, dertig dagen, nul plastic. De komende vier weken zullen zij hun ervaringen met jullie delen.