Akelige sagen over oorsuizen en de martelgang der patiënten doen de ronde in de media, maar het blijft stil als je de vraag stelt over wat je nu eigenlijk moet doen als je niet telkens braaf je oordopjes in je oren hebt gestoken als je uitgaat. Noemen ze dat karma? Gelukkig bestaat er wel een antwoord op de vraag: de eerste stappen voor een behandeling zijn gezet, in de vorm van de (enger klinkende dan het in feite is) elektrische stroomtherapie. Ondertussen is haar doctoraat al afgerond, maar dr. Laure Jacquemin licht alsnog graag toe.

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Iedereen is het onderhand wel grondig beu om in zijn of haar kot te blijven. Misschien dat de hele lockdown minder zwaar zou wegen als we er niet elke zeven seconden aan werden herinnerd. Nationale nieuwszenders, faculteitsmails en, uiteraard, sociale media kunnen het niet laten om er ons op te wijzen dat alles zowel enorm meevalt als een complete ramp is. Coronatijd lijkt dan ook een lugubere versie van komkommertijd. Het effect wordt versterkt doordat iedereen die geen essentieel beroep uitoefent meer tijd, maar evengoed minder mensen om zich heen heeft. Om de paniek die gedachteloosheid met zich mee kan brengen voor te blijven, vinden velen er niet beter op dan zichzelf een mening aan te meten en die te delen. Een mooie techniek die ik in dit stuk ter harte zal nemen. Uiteraard moet zo'n mening ook wat dwars zijn om in aanspraak te komen voor publicatie. Mijn zeer gewichtige bijdrage aan het maatschappelijke debat zal, volledig in lijn met mijn contraire aard, verdedigen dat al deze opinies zwaar overschat worden. Een mening hebben over de gevolgen, oorzaken en oplossingen voor corona lijkt namelijk met momenten besmettelijker dan de ziekte zelf.

Het zijn vreemde tijden voor studenten. De einzelgänger die zichzelf bewust isoleerde, wordt nu vergezeld door de sociale vlinders, gevangen net voor de lentekriebels. Eenzaamheid wordt ons voortaan opgelegd. De introvert denkt nu wel twee keer na over zijn afkeer van sociaal contact. Eigenlijk was het toch wel veel leuker om alleen te zijn toen dat nog een persoonlijke keuze was. Zelfs de eenzaat zou er haast gek van worden. Maar de gekte is een oude vriend en hij komt wanneer je hem nodig hebt. In het hoofd van de Dolle Mens ontaardt een schijnbaar doodnormale situatie in een wirwar van krankzinnigheid. De waanzin is zijn gouden geit.

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je aan Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zoveel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.

'Sociale uitsluiting' en 'sociale selectie' zijn termen die sinds de lockdown te pas en te onpas worden rondgestrooid op nieuwssites. UAntwerpen ondervraagt in het kader van die eenzaamheid met enquêtes naar het mentale welzijn van studenten. Tegelijkertijd wordt er gezocht naar oplossingen voor leerlingen die het hardst door de quarantaine geraakt worden. De deuren van de studentenpsychologen staan wijd open en de wifi-codes en laptops zijn beschikbaar voor studenten die er geen hebben. Opties genoeg dus. Dan is de vraag: gebruikt iedereen die, weet iedereen ervan en is het type hulpverlening door de crisis veranderd? dwars sprak met Sara Backx, studentenbegeleider en psycholoog bij het Studenteninformatiepunt (STIP), en Koenraad Keignaert, departementshoofd aan UAntwerpen, over hoe de hulpverlening verloopt tijdens de crisis.