Dag dwars

Het is maandagochtend 9 september. Mijn gigantische koffer, trekkersrugzak en boekentas staan klaar en puilen uit van de kleren. Ik neem afscheid van mijn moeder om samen met mijn vader richting Praag te rijden. Ik wijs hem erop dat de musical Grease op dat moment niet echt het juiste gespreksonderwerp is. Ik wijs haar erop dat het allemaal wel goed zal komen. Daarna stap ik in en als echte passenger princess kies ik de muziek uit. De angst en opwinding zijn moeilijk uiteen te houden, maar ze zijn er allebei.

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken valt te betwijfelen. dwars vliegt erin en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is.

Ik ben altijd al een wintermens geweest. Warmere dagen bieden me doorgaans enkel onfortuinlijke omstandigheden zoals plakkerige handen, bezwete kleren en billen die aan mijn stoel blijven kleven bij het rechtstaan. Naast die kwaaltjes is er nog iets dat me enorm stoort tijdens de zomermaanden, namelijk safaritoerisme. Je hebt het vast al eens meegemaakt: je bent lekker aan het scrollen op Instagram en plots sta je oog in oog met een Afrikaans kind dat je niet kent! Je komt erachter dat een van je kennissen dit jaar op safarireis ging en daar allerlei foto’s heeft gemaakt van kinderen op straat. Eventueel heeft je kennis zelfs een van die kinderen in de armen gesloten voor de foto! Of je kennis het kind of diens ouders kent? Natuurlijk niet, maar het is toch oh zo schattig! 

Ik was gisteren op een TD. Wacht, het is niet de bedoeling dat mijn verhaal, mijn boodschap voor de wereld, onnavolgbaar wordt. Mijn eerste solo-editoriaal en ik weet eigenlijk nu al niet meer waarover ik het wil hebben. Oh ja, ik had het over een TD. Tijdens de fietstocht, ook wel de heenweg naar de TD, dacht ik aan iets: ik dacht aan dit wat je nu leest. Wat wordt de boodschap? Ik kan schrijven over het (studenten)leven en de problemen die daarbij horen. Over de knip, die menig eerstejaars de stuipen op het lijf jaagt (pagina’s 4-6 vertellen je er alles over). Of over onderzoek, innovatie, valorisatie of duurzaamheid (lees pagina 9, voor alles over duurzaamheid op kot). Ik wil anekdotisch de dwarslezer – jij, dus – meenemen en plotseling een denkpatroondoorbrekende en hopelijk niet-cliché boodschap meegeven.  

Een nieuwe hoofdrolspeler betreedt het toneel van ons studentenlandschap. Hij wordt de nieuwe overkoepelende studentenvereniging voor de buitencampussen. dwars sprak met Mirte De Kuyer en Kaat Verhagen, de regisseurs en bestuurders van deze nieuwe club. Lange tijd vervulde ASK-Stuwer, voluit Antwerps Studentenkorps-Studentenwerking, de rol van overkoepelende vereniging. Spanningen binnen en buiten de club leidden er uiteindelijk toe dat het doek viel. Het nieuws haalde zelfs minder studentikoze nieuwsmedia zoals HLN en VRT. 

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Het roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie zit ik samen met coördinator Sociale Zaken Julie Stockmans om het te hebben over het mentaal welzijn van studenten aan UAntwerpen.